Αφρικανοί: Οι ίδιοι είναι παράνομοι, τα παιδιά τους είναι σε παιδικούς σταθμούς κάτω από τις σκάλες

 Εφημερίδα «Σοζτζιού» της 7 Μαρτίου 2024

 Fırat Fıstık

Σύριοι, Σομαλοί, Αφγανοί, Αφρικανοί

Που ζουν στην Κων/πολη, τι τρώνε, τι πίνουν? Τι δουλειά κάνουν ?

Η «Σοζτζιού» ανοίγει το φάκελο μεταναστών της Κων/πολης

Σύμφωνα με μετανάστες, μια «βιομηχανία ξένων εργατών» έχει γεννηθεί στην Τουρκία. Δηλώνουν ότι όσοι προέρχονται από αφρικανικές χώρες, απασχολούνται ως επί το πλείστον στον τομέα των μεταφορών, λόγω των ισχυρών φυσικών τους δομών.

Οι Αφρικανοί στην Κωνσταντινούπολη ζουν κυρίως στις περιοχές Κούμκαπι και Άκσαραϊ. Τα σημαντικότερα προβλήματα είναι η άδεια παραμονής και οι συνθήκες εργασίας. Πολλοί από αυτούς δεν βλέπουν πλέον την Τουρκία ως χώρα διέλευσης, αλλά ως μόνιμο μέρος διαμονής. Αλλά ακόμη και αυτοί δεν είναι ευχαριστημένοι που ζουν εδώ. Στο πρώτο μέρος της σειράς άρθρων «Οι πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης», μπήκαμε στη γειτονιά που ζουν οι Αφρικανοί.

Όπως οι πρόσφυγες από άλλες χώρες, οι Αφρικανοί είναι πλέον μια πραγματικότητα της Κωνσταντινούπολης. Επιπλέον, ο αριθμός των Αφρικανών που μένουν εδώ δεν αντικατοπτρίζεται πλήρως. Ο λόγος είναι ότι πολλοί από αυτούς είναι αδήλωτοι. Οι πρόσφυγες προσπαθούν να επωφεληθούν από το διεθνές σύστημα προστασίας, αλλά λένε ότι το γλωσσικό εμπόδιο και η μεταναστευτική πολιτική της Τουρκίας το εμποδίζουν.

Αφρικανός κουρέας στη στοά

Οι περισσότεροι προτιμούν την Κων/πολη

Η επιλογή των περισσότερων Αφρικανών είναι η Κωνσταντινούπολη. Ο λόγος γι’ αυτό είναι τόσο οι ευκαιρίες εργασίας όσο και οι γνωριμίες που έχουν έρθει στο παρελθόν σε ορισμένα μέρη, όπως το Kούμκαπι, Μπεγιαζίτ, Άκσαραϊ και Εσένγιουρτ.

Όταν πήγαμε σε αυτές τις συνοικίες, συναντήσαμε έναν κυρίως αφρικανικό πληθυσμό. Για παράδειγμα, ένα επιχειρηματικό κτίριο στο Άκσαραϊ, 200 μέτρα από το σταθμό του μετρό Γενίκαπι. Σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις, εκτός από μερικά καταστήματα, ανήκουν σε Αφρικανούς. Γενικά ασχολούνται με το φορτίο και τις μεταφορές. Στέλνουν τα ρούχα που αγοράζουν εδώ στην Αφρική και έτσι κερδίζουν εισόδημα.

Μια γειτονιά στο Άκσαραϊ

Ο Τζιχάτ Ντερέ, ο οποίος εργάζεται στο Oto İş Hanı στο Άκσαραϊ εδώ και χρόνια, εξήγησε την κατάσταση στο κομμάτι αυτό και τις εμπειρίες των Αφρικανών γειτόνων του ως εξής: «Συνήθως γίνονται έλεγχοι της αστυνομίας εδώ και παίρνουν τους Αφρικανούς. Δεν επιτρέπουν στους περισσότερους να συνδεθούν αυτή τη στιγμή. Ακυρώνουν επίσης αυτό που έγινε. Οι άνθρωποι εδώ στέλνουν ρούχα, παπούτσια, παντόφλες, ζώνες και άλλα υλικά στην Αφρική».

Ντέιβιντ

Ο 40χρονος Ντέιβιντ επέστησε ιδιαίτερα την προσοχή στην αύξηση των τιμών: «Αγοράζω ρούχα από το Λάλελι και το Μπεγιαζίτ και τα στέλνω στην Αφρική. Το πιο δύσκολο πράγμα στην Κωνσταντινούπολη είναι η ενοικίαση ενός σπιτιού. Το κόστος διαμονής είναι πολύ υψηλό. Πέρυσι πλήρωνα 4500 λίρες για ενοίκιο, αλλά φέτος έγινε 12000 λίρες».

Στις περιοχές Άκσαραϊ-Μπεγιαζίτ ζει μεγάλος αριθμός Αφρικανών

Η Τουρκία δεν είναι πλέον χώρα διαμετακόμισης

Η Τουρκία δεν είναι πλέον χώρα διέλευσης για τους Αφρικανούς να φτάσουν στην Ευρώπη. Ο λόγος είναι ότι τα περάσματα από τη Βόρεια Αφρική προς την Ισπανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι εντελώς κλειστά. Οι Αφρικανοί, οι περισσότεροι από τους οποίους προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες, προτιμούν την Τουρκία λόγω θρησκευτικών παραγόντων. Οι νεότεροι είναι η εξαίρεση. Ο 21χρονος Μουχαμέντ Τζανέχ είναι ένας από αυτούς. Δηλώνοντας ότι ήθελε να πάει στην Ευρώπη, είπε, «Αν μπορείς να πας στην Ευρώπη, μπορείς να κάνεις πολλά περισσότερα πράγματα, αλλά δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά στην Τουρκία. Δεν γίνεται να κάνεις ότι θέλεις εδώ».

Μουχαμέντ Τζανέχ

Ακόμα και ο αιτούντες άσυλο παραπονιούνται

Οι Αφρικανοί γενικά εργάζονται στις χαμηλότερες θέσεις εργασίας εδώ. Δεδομένου ότι δεν μπορούν να λάβουν άδεια παραμονής ή άδεια διαμονής, δεν μπορούν να εργαστούν σε περισσότερα εταιρικά μέρη. Επιβιώνουν παράνομα.

Ειδικά οι Αφρικανοί που μένουν στην περιοχή Ταρλάμπασι, λένε ότι η πίεση και ο επαναπατρισμός έχουν αυξηθεί τόσο πολύ, που δεν μπορούν να φύγουν από τα σπίτια τους και γι' αυτό τα τελευταία 2-3 χρόνια δεν μπορούν ούτε να αναζητήσουν δουλειά.

Μια γυναίκα με το όνομα Τσιγντέμ, η οποία ήρθε στην Κωνσταντινούπολη από το Σουδάν, είπε: «Παλιά ήταν εύκολο όταν ήρθα για πρώτη φορά, αλλά τώρα όλα είναι δύσκολα. Ως ξένος, Αφρικανός, μπορούμε να δουλέψουμε σε μικρές δουλειές. «Δεν μπορούμε να εργαστούμε σε εργοστάσια, μεγάλες επιχειρήσεις, εμπορικά κέντρα και σούπερ μάρκετ». Ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Ερτζουμέντ Άκντενιζ, ο οποίος ασχολείται με τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο, επιβεβαίωσε αυτή την κατάσταση: «Οι Αφρικανοί είναι αυτοί που βρίσκονται στον πάτο», είπε ο Άκντενιζ και συνέχισε ως εξής:

Μια βιομηχανία μεταναστών εργατών γεννήθηκε. Όταν κοιτάμε αυτούς που προέρχονται από αφρικανικές χώρες, μπορεί να οφείλεται στην ανατομική δομή και τη δύναμή τους. «Βλέπουμε ότι απασχολούνται ως επί το πλείστον στον τομέα των μεταφορών και των εμπορευμάτων».

Τσιγντέμ

 «Η λήψη παραμονής είναι πλέον δύσκολη»

Ο Ουσμανέ Ντιούφ είναι επίσης ένας από αυτούς που ήρθαν στην Κωνσταντινούπολη πριν από χρόνια. Μιλάει τουρκικά και έχει ένα μικρό κατάστημα ρούχων στο Άκσαραϊ. Τονίζοντας ότι η παραμονή είναι πολύ πιο δύσκολη από ότι πριν από 3-4 χρόνια, ο Ντιούφ εξήγησε τη διαδικασία επιστροφής: «Αν ακυρωθεί η παραμονή, πρέπει να φύγεις και να επιστρέψεις ξανά. Μπορεί να ακυρωθεί ανά πάσα στιγμή. Δεν έχεις τίποτα στην τσέπη, πας στην πατρίδα σου. «Ούτε ρούχα, ούτε τσάντα, σε στέλνουν κατευθείαν».

Από τη μία, εκτός από το Kούμκαπι και το Άκσαραϊ, ο αριθμός των πολιτών που δεν θέλουν οι Αφρικανοί να μένουν εδώ, παράνομα είναι αρκετά μεγάλος. Ο λόγος είναι ότι πιστεύουν ότι αυτή η παρατυπία και οι παράνομοι αιτούντες άσυλο, δημιουργούν πρόβλημα ασφάλειας. Οι Αφρικανοί δυσκολεύονται να νοικιάσουν σπίτι, ειδικά σε περιοχές όπως το Μπέογλου και το Σίσλι. Από τη μία πλευρά, γι’ αυτό το λόγο, προτιμούν περιοχές όπου ζουν περισσότεροι Αφρικανοί, όπως το Kούμκαπι και το Άκσαραϊ. Τα αιτήματά τους είναι να τους χορηγηθεί καθεστώς προσωρινής προστασίας όπως οι Σύριοι ή να τους δοθεί ένα έγγραφο που να αποδεικνύει ότι είναι πρόσφυγες.

Παραδείγματα αλληλεγγύης

Οι Αφρικανοί έχουν επίσης τις δικές τους εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Ο διαγωνισμός ομορφιάς «Miss Uganda» που πραγματοποιήθηκε στο Eσένγιουρτ της Κων/πολης, είναι ένα παράδειγμα αυτού. Και πάλι, άνδρες που πηγαίνουν στην Τουρκία για να γίνουν ποδοσφαιριστές ή που εστιάζουν στο ποδόσφαιρο, εδώ διοργανώνουν το Κύπελλο Αφρικής της Κωνσταντινούπολης. Οι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές, ειδικά αυτοί που προπονούνται στο Kουρτουλούς, σχηματίζουν ομάδες και ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Παρόλο που ο αριθμός τους μειώνεται, προσπαθούν να συνεχίσουν τη διοργάνωση κυπέλλου.

Οι συγκρούσεις στις αφρικανικές χώρες επηρεάζουν τη μετανάστευση

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ερτζουμέντ Άκντενιζ, δήλωσε ότι τα παιδιά των Αφρικανών δεν μπορούν να πάνε σχολείο, επειδή δεν είναι εγγεγραμμένα και αντ' αυτού ανοίγουν παιδικούς σταθμούς κάτω από τις σκάλες:

«Υπάρχουν πλέον παιδικοί σταθμοί στην Κωνσταντινούπολη. Πηγαίνουν στη δουλειά πολύ νωρίς το πρωί και επιστρέφουν πολύ αργά στο σκοτάδι, γιατί υπάρχει πιθανότητα να πιαστούν σε παγίδα. Εν τω μεταξύ, αφήνουν τα παιδιά τους στο νηπιαγωγείο. Πρόκειται για εξαιρετικά ανθυγιεινά κτίρια, που σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται να μπει ούτε αέρας και βρίσκονται ανά πάσα στιγμή στα πρόθυρα της κατάρρευσης. «Μια τέτοια παράνομη ζωή οργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη». Ενώ ο Άκντενιζ είπε, «Υπάρχει μια πολύ σοβαρή κατάσταση άγχους και ανησυχίας μεταξύ των Αφρικανών» και εξήγησε το περιστατικό που συνάντησε στη Βιομηχανική τοποθεσία Işıkkent στη Σμύρνη: Όταν το άκουσα, με σηκώθηκε η τρίχα. Το πρώτο πράγμα για το οποίο μιλούν οι Αφρικανές όταν κάνουν αίτηση για δουλειά είναι: Όχι σεξ, μόνο δουλειά. Γιατί έτσι βλέπουν τις γυναίκες».