Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2024

Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης

 Στρατηγός Φρ. Φράγκος: Αντί σχολίου..

Πέπη Ρηγοπούλου

Εγνατία Οδός: εγκάρσια μνήμη του δρόμου των Ρωμαίων που περνώντας από τη Θεσσαλονίκη έφτανε στα Κύψελα και στην Κωνσταντινούπολη. Βυζαντινοί δρόμοι και άλλα ανυπολόγιστης αξίας ευρήματα που βρέθηκαν κάτω από τη διασταύρωση Βενιζέλου και Εγνατίας λόγω των έργων του μετρό. Ευρήματα προβλεπόμενα αφού η Θεσσαλονίκη είναι πολλές πόλεις μαζί. Γιατί αποφάσισαν κάποιοι να παίξουν με το παρελθόν και το παρόν της πόλης; Τι θα αποκαλύψουν τα κατά συρροήν εγκαίνια που εξαγγέλλονται;

Και άλλοι δρόμοι: Αριστοτέλους, Αγίας Σοφίας, Ναβαρίνου: πλατείες που προεκτείνονται πέρα από εκεί που φτάνει το μάτι. Και που ανηφορίζοντας συναντούν την Εγνατία, ανθισμένη όπως κι αυτοί με μνημεία, εμφανή τα ρωμαϊκά, τα βυζαντινά, τα οθωμανικά: η Καμάρα και τα ανάκτορα του Γαλερίου, ο Ιππόδρομος όπου μαρτύρησε ο Νέστορας και όπου έσφαξε τους Θεσσαλονικείς ο «Αγιος» Θεοδόσιος, τα χρυσοπράσινα ψηφιδωτά της Ροτόντας, ο Αγιος Νικόλαος ο Ορφανός, η συμφωνία από τις λαμπερές εκκλησίες της, τα οθωμανικά λουτρά, όλα όσα ακόμα κι αν νόμιζες πως τα ήξερες αναδύονται και πάλι εκπλήσσοντας και καθηλώνοντάς σε σαν να τα ανακαλύπτεις για πρώτη φορά.

Εν αναμονή των εορταστικών ημερών της πόλης και με τον Αγιο Δημήτριο να φωτίζει με ένα φως γλυκύ και πράον τις ανοιχτές σε όλους ολονυχτίες του, περπατώ στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς να πρέπει, όπως στην Αθήνα, να σκύβω το κεφάλι για να αποφύγω χαλασμένα πλακάκια, ασυνάρτητες διαβάσεις «διευκόλυνσης», καλύμματα της ΕΥΔΑΠ που χάσκουν έτοιμα να σε καταπιούν. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που σε καλεί να την περπατήσεις, να τη μάθεις.

Οι δρόμοι της είναι και δρόμοι μνήμης –συλλογικής και προσωπικής. Από την εποχή της ίδρυσής της το 316/315 π.Χ. με το όνομα της αδελφής του Αλεξάνδρου, την ανακήρυξή της σε civitas libera επί Ρωμαίων, τις μετέπειτα επιδρομές και σφαγές από ξένους κατακτητές, τη λάμψη των βυζαντινών χρόνων, την επίθεση του 1391 από τον Βαγιαζήτ που εγκαινίασε όπως διαβάζουμε το παιδομάζωμα (για το οποίο φρίττουμε όταν εξακολουθεί να γίνεται μετά τους ευρωπαϊκούς πολέμους) έως την τελική άλωση του 1430 από τον Μουράτ τον Β'. Σας δίνω τα πάντα, άντρες, γυναίκες, παιδιά, χρυσάφι, είπε στον στρατό του, αφήστε μου εσείς την πόλη. Οι αλλεπάλληλες σφαγές ανανεώθηκαν στο ξεκίνημα της επανάστασης του '21. Και από την απελευθέρωση του 1912 στο δράμα των Εβραίων Σαλονικιών κατοίκων από αιώνες της «προσφυγομάνας» πόλης στην πλατεία Ελευθερίας. Και από τη νέα απελευθέρωση του 1944 στις δολοφονίες του Πολκ στον Εμφύλιο και του Λαμπράκη, προείκασμα της χουντικής δικτατορίας. Εμβλημα της αντιδικτατορικής αντίστασης το «Βέλος», που τα βράδια φωτίζεται ελλιμενισμένο στα νερά του Θερμαϊκού.

Η Θεσσαλονίκη θα άξιζε, όχι κατά παραγγελίαν αλλότριων συμφερόντων, να γίνει αυτό που υπόσχεται, ανοίγοντας με έμπνευση και σκέψη δρόμους ειρήνης και δημοκρατίας που έχει ανάγκη ο κόσμος.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:www.efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου