Απο την Ευτυχία Φράγκου
Αυτήν τη γλώσσα. Την ελληνική γλώσσα. Την αγαπάω με πάθος. Λατρεύω να την ακούω. Να μυούμαι σε λέξεις καινούριες. Να δημιουργώ τις δικές μου. Να γελάω με τις γλωσσικές δημιουργίες των δικών μου ανθρώπων. Να κολυμπάω μέσα στις άπειρες δυνατότητές της. Να τη διαβάζω, να βλέπω τις καμπύλες του “φ”, του “ψ” και το γέμισμα στο στόμα που σου προσφέρει το «ωμέγα».
Αισθάνομαι τόσο οικεία όταν ακούω πόσες εκφράσεις του μακρινού τότε, των άπιαστων «Αρχαίων» χρησιμοποιούμε σήμερα αλλά και πως χαμένες πτώσεις όπως η Δοτική βροντοφωνάζουν την παρουσία τους στο σήμερα, «εν έτει» 2022.
Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:www.wearewhatwedo.gr.com
Η ΓΛΏΣΣΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ! Η ΓΛΏΣΣΑ ΜΟΥ... Η ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ ΜΟΥ... Η ΎΠΑΡΞΗ ΜΟΥ!!! Η ΘΆΛΑΣΣΑ ΜΟΥ Η ΑΠΈΡΑΝΤΗ, ΠΑΝΈΜΟΡΦΗ, ΑΓΈΡΩΧΗ, ΙΕΡΉ... ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ!!! ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΝΑΚΡΙΒΟ ΑΥΤΌΝ ΘΥΣΑΥΡΟ ΜΆΣ.... ΜΕΤΟΧΈΣ, ΤΌΝΟΙ, ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΑ,,, ΤΙ ΠΛΟΎΤΟΣ ΘΕΈ ΜΟΥ... ΠΊΣΩ ΣΤΙΣ ΡΊΖΕΣ ΜΆΣ... Η ΛΎΣΗ...Η ΜΟΝΑΔΙΚΉ!!! Ι. ΜΑΝΙΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή