Φωτιά στο Τατόι: Τα καμένα θερινά ανάκτορα, οι νεκροί και η φυγάδευση του Βασιλιά (30 Ιουνίου -1 Ιουλίου 1916)

Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:

Δεν αντέχει σε σχολιασμό η διαχρονική αβελτηρία του Έλληνα..

Ευτυχώς παρά την τεράστια οικολογική καταστροφή και με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες..
Ήλθε η ώρα για την άμεση λήψη των αποφάσεων, προκειμένου να διασφαλισθεί η θωράκιση της χώρας και η προστασία του πολίτη, με μέσα και προσωπικό που αναγκαιούν..

γράφει ο Ιωάννης Β. Δασκαρόλης 

Πρόλογος – το ιστορικό πλαίσιο

Η άνοιξη του 1916, ενώ μαινόταν ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, είχε βρει την Ελλάδα σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση, με την πολιτική και πολιτειακή της ηγεσία διχασμένη για την πορεία που όφειλε να ακολουθήσει η εξωτερική πολιτική της Χώρας. Στις 13 Μαΐου 1916 συνέβη η δραματική παράδοση του φρουρίου του Ρούπελ σε μεικτό απόσπασμα Γερμανών και Βουλγάρων. Ακολούθησε το περίφημο συμμαχικό τελεσίγραφο της 8ης Ιουνίου 1916: επέβαλλε την παραίτηση της κυβέρνησης Σκουλούδη, την ελληνική αποστράτευση, αλλά περιέργως ακόμη και την αντικατάσταση συγκεκριμένων αστυνομικών στην Αθήνα κουρελιάζοντας εκ νέου την ελληνική εθνική κυριαρχία.

Ο αθηναϊκός Τύπος αντιμετώπισε διχαστικά το τελεσίγραφο: οι αντιβενιζελικές εφημερίδες διαμαρτύρονταν για την επέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας, ενώ οι βενιζελικές  όχι μόνο δικαιολογούσαν, αλλά επαινούσαν το τελεσίγραφο που «θα λύτρωνε τον ελληνικό λαό από την Κυβέρνηση Σκουλούδη».

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:www.istorikathemata.com