Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:
Εσείς που έχετε ταχθεί ανεπιφύλακτα σε διαπραγμάτευση επι όλων των θεμάτων με την Τουρκία να μελετήστε τη συνέντευξη του Επίτιμου Τούρκου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Ilker Basbug, και θα διαπιστώσετε τι σας επιφυλάσσουν..
Εκτός και αν έχετε ήδη υποταχθεί!!
Εφημερίδα «Σοζτζιού» της 11 Σεπ 2020
Δημοσιογράφος Ουγούρ Ντιουντάρ και τέως Α/ΓΕΕΘΑ Στγος Ιλκέρ Μπάσμπουγ
Η Ελλάδα κατέλαβε 7 νησιά και 13 νησίδες που ανήκουν στην Τουρκία
Ο 26ος Α/ΓΕΕΘΑ Στγός Ιλκέρ Μπάσμπουγ, ζήτησε δράση για τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο.
Αγαπητοί μου αναγνώστες,
Συνεχίζουμε τη συνομιλία μας με τον 26ο Α/ΓΕΕΘΑ των ΤΕΔ, Στγό ε.α Ιλκέρ Μπάσμπουγ, καλύπτοντας το παρελθόν και το παρόν των Τουρκο-Ελληνικών σχέσεων και τα προβλήματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ουγούρ Ντιουντάρ (Ο.Ν): Κύριε Μπάσμπουγ, όπως είπαμε χθες, το Βασίλειο της Ελλάδας ιδρύθηκε στις 24 Απριλίου 1830. Με την υπογραφή της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης τον Ιούλιο του 1832, τα Ευρωπαϊκά κράτη εγγυήθηκαν τα σύνορα της ανεξάρτητης Ελλάδας. Πού ήταν τα εδάφη που ανήκαν στην Ελλάδα εκείνη την εποχή?
Ιλκέρ Μπασμπουγ (Ι.Μ): Το 1832, η χερσόνησος της Πελοποννήσου, η Αττική και οι Κυκλάδες, βρίσκονταν στα σύνορα του Βασιλείου της Ελλάδας. Η συνολική της έκταση ήταν 47.517 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
(Ο.Ν): Εντάξει, αλλά πότε και πώς ξεκίνησε η Ελλάδα να επεκτείνει την επικράτειά της ?
Η Ελλάδα επέκτεινε την επικράτεια της, μετά το Βαλκανικό πόλεμο
(Ι.Μ): Όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία ηττήθηκε από τους Ρώσους, έπρεπε να αφήσει τη Θεσσαλία και την Ήπειρο στην Ελλάδα, στο Συνέδριο των Πρεσβευτών της Κωνσταντινούπολης, που πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιουλίου 1881. Ωστόσο, στο τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, η Ελλάδα επέκτεινε την επικράτειά της, κατακτώντας τη Μακεδονία, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά στο Βόρειο Αιγαίο. Πρέπει να γνωρίζουμε και να κατανοήσουμε πολύ καλά τον Βαλκανικό Πόλεμο.
Στις 17 Οκτωβρίου 1912, η Βουλγαρία, η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Ελλάδα, ευρισκόμενες εντός της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κήρυξαν πόλεμο, θέλοντας να επωφεληθούν από την εσωτερική πολιτική αναταραχή. Ο Βουλγαρικός στρατός ήρθε μέχρι την Τσατάλτζα. Στο Λονδίνο πραγματοποιήθηκε το συνέδριο της ειρήνης. Τα αιτήματα των Οθωμανών ήταν βαριά. Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, το Κοινοβούλιο διαλύθηκε. Στη σύνοδο του Συμβουλίου της 22 Ιανουαρίου 1913, το σουλτανάτο αποφάσισε να κάνει ειρήνη.
Με τη Συνθήκη Ειρήνης, η Βουλγαρία κατέλαβε τη Δυτική Θράκη και η Ελλάδα κατέλαβε τη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία και την Κρήτη. Όταν η Βουλγαρία, η οποία είχε το μεγαλύτερο κέρδος στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, αυτή τη φορά επιτέθηκε στους συμμάχους της, ξεκίνησε ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Ως αποτέλεσμα αυτού του πολέμου, η Ελλάδα προσάρτησε όλη την Ήπειρο, τη Δράμα και την Καβάλα.
(Ο.Ν): Ως αποτέλεσμα των Βαλκανικών Πολέμων, η Ελλάδα προσάρτησε τη Θεσσαλονίκη, Μακεδονία, Κρήτη, Ήπειρο, Δράμα και Καβάλα. Λοιπόν, πότε κατάκτησε τη Δυτική Θράκη (Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη) ?
(Ι.Μ): Στο τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, με τη συνθήκη που υπογράφηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1913, η Οθωμανική Αυτοκρατορία άφησε τη Δυτική Θράκη στη Βουλγαρία. Δεν νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι παρατήρησαν το σημείο που θα αναφέρω τώρα:
Η Δυτική Θράκη, δόθηκε στους Έλληνες που βγήκαν στη Σμύρνη, ως αμοιβή
Η Ελλάδα πήρε τη Δυτική Θράκη από τη Βουλγαρία με τη Συνθήκη Nεϊγύ της 27ης Νοεμβρίου 1919, η οποία έληξε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κοίτα, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στην Ελλάδα, που αποβιβάστηκε στη Σμύρνη στις 15 Μαΐου 1919, δόθηκε η Δυτική Θράκη ως ανταμοιβή στις 27 Νοεμβρίου 1919. Η Ελλάδα έβγαινε πάντα από όλες τις φάσεις του Βαλκανικού Πολέμου κερδίζοντας γη. Ήρθε η ώρα για την Ελλάδα, η οποία κέρδισε τη Δυτική Θράκη στο τραπέζι τον Νοέμβριο του 1919, να αναλάβει την Ανατολική Θράκη και τη Δυτική Ανατολία. Φυσικά, το αποτέλεσμα ήταν αξιολύπητο για την Ελλάδα. Διότι τώρα υπήρχε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ μπροστά τους.
(Ο.Ν): Στην πραγματικότητα, σήμερα, αν κοιτάξουμε τα προβλήματα στη θάλασσα Αιγαίου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, μπορούμε να πούμε ότι βασικά προέρχεται από τα νησιά του Αιγαίου. Το 1832, η Ελλάδα είχε μόνο τα «Νησιά των Κυκλάδων» στο Αιγαίο. Λοιπόν, πότε και πώς κατείχε η Ελλάδα τα Δωδεκάνησα και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου ?
Η Οθωμανική αυτοκρατορία, έχασε 24 νησιά στο Αιγαίο μέσα σε 6 μήνες
(Ι.Μ): Είχαμε δύο ολοκληρωμένες συνεντεύξεις μαζί σας στις 17 και 18 Ιανουαρίου 2018 σχετικά με αυτό το ζήτημα. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να βρουν τις λεπτομέρειες των θεμάτων σε αυτές τις συνομιλίες. Συνοψίζοντας εδώ, μπορούμε να πούμε τα εξής:
Οι Ιταλοί αποβιβάστηκαν στην Τρίπολη τον Οκτώβριο του 1911. Αντιμέτωποι με την αντίσταση, οι Ιταλοί κατέλαβαν τα νησιά που ονομάστηκαν Δωδεκάνησα, τον Μάιο του 1912. Στις 18 Οκτωβρίου 1912, υπεγράφη η συμφωνία Uşi (Trattato di Losanna 18 Ekim 1912) με την Ιταλία. Σύμφωνα με τη συνθήκη, η Ιταλία έπρεπε να εκκενώσει αυτά τα προσωρινά κατεχόμενα νησιά. Ωστόσο, η Ιταλία δεν αποχώρησε από τα νησιά. Εάν δεν είστε δυνατοί, δεν μπορείτε καν να εφαρμόσετε τις συνθήκες που υπογράψατε. Το ίδιο ζήτημα συνέβη στην Κύπρο.
Αυτή η εκ των πραγμάτων κατάσταση επιβεβαιώθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Η Ελλάδα χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα, έγινε κάτοχος των Δωδεκανήσων
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιταλία ήταν μεταξύ των ηττημένων κρατών. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης του Παρισιού του 1947, τα Δωδεκάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα. Και πάλι, χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα, η Ελλάδα κέρδισε στο τραπέζι τα Δωδεκάνησα, όπως και τη Δυτική Θράκη.
Ερχόμενοι στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, μόλις ξεκίνησε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, τον Οκτώβριο του 1912, η Ελλάδα εισέβαλε σε αυτά τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, που ήταν υπό Οθωμανική κυριαρχία. Με τη Συνθήκη της Αθήνας, που υπεγράφη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ελλάδας στις 13 Νοεμβρίου 1913, αποφασίστηκε ότι το μέλλον αυτών των νησιών πρέπει να καθοριστεί από τα μεγάλα Ευρωπαϊκά κράτη. Παρόλα αυτά, στις 14 Φεβρουαρίου 1914, αυτά τα κράτη αποφάσισαν να αφήσουν αυτά τα νησιά στην Ελλάδα. Ενάντια σε αυτήν την απόφαση, το Οθωμανικό κράτος δεν μπορούσε να κάνει πολλά.
Αυτή η εκ των πραγμάτων κατάσταση επιβεβαιώθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης.
(Ο.Ν): Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, σχεδόν μέσα σε 6 μήνες, το έτος 1912, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχασε την 500 ετών κυριαρχία της στα νησιά του Αιγαίου. Μπορώ να σας ρωτήσω τους κύριους λόγους για αυτό το οδυνηρό αποτέλεσμα ?
Κατά τους πολέμους των Βαλκανίων και της Τρίπολης, ο Οθωμανικός στρατός εισήλθε στην πιο αδύναμη εποχή
(Ι.Μ): Ο Οθωμανικός Στρατός και το Οθωμανικό Ναυτικό, κατά τη διάρκεια των πολέμων των Βαλκανίων και της Τρίπολης, πιάστηκαν στην πιο αδύναμη κατάσταση. Παρόμοια κατάσταση υπήρχε στην εξέγερση του Μοριά του 1821. Ο στρατός εμπλέκεται κυριολεκτικά στην πολιτική. Από τη μία πλευρά το κόμμα Ένωσης και Προόδου και από την άλλη πλευρά οι ελευθερωτές και οι συμμετέχοντες. Η απελευθερωτική αστυνομική ομάδα, συνεργάστηκε με φιλελευθέρους πολιτικούς, με τους ελευθερωτές και τους συμμετέχοντες. Το σύστημα Ιεραρχίας και Διοίκησης και η κατανόηση της πειθαρχίας στον στρατό κατέρρευσαν και το επίπεδο εκπαίδευσης έπεσε επίσης. Νομίζω ότι αυτός είναι ο κύριος λόγος.
(Ο.Ν): Μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, για χρόνια βιώνονται προβλήματα που πηγάζουν από τη θάλασσα του Αιγαίου. Ας ξεκινήσουμε με την αξιολόγηση αυτών και με το πρόβλημα των «χωρικών υδάτων». Τι πιστεύετε γι 'αυτό ?
Η Τουρκία, δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχτεί αύξηση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 μίλια
(Ι.Μ): Τα χωρικά ύδατα είναι θαλάσσιες περιοχές όπου οι χώρες έχουν πλήρη κυριαρχία, δηλαδή το δικαίωμα στην κυριαρχία. Επομένως, τα χωρικά ύδατα είναι «ζωτικής σημασίας» για μια χώρα. Επί του παρόντος τόσο για τη Τουρκία όσο και την Ελλάδα, το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο είναι στα 6 ναυτικά μίλια. Αυξάνοντας τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια (από την Ελλάδα), τα συμφέροντα της σταθερότητας στο Αιγαίο αλλάζουν δυσανάλογα εναντίον της Τουρκίας. Τα νησιά έχουν επίσης χωρικά ύδατα. Λόγω των νησιών που διαθέτει σήμερα, τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας αποτελούν το 40% του Αιγαίου. Εάν τα χωρικά ύδατα αυξηθούν στα 12 ναυτικά μίλια, το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 70%. Σε αυτήν την περίπτωση, το μέγεθος της ανοιχτής θάλασσας μειώνεται από 51% σε 19%. Και για την Τουρκία στο Αιγαίο, ως χωρικά ύδατα, απομένει σχεδόν λιγότερο από ένα πεδίο του 10%. Αυτό σε κάποιο σημείο, μετά την έξοδο από τα Δαρδανέλια, για να πας στη Μεσόγειο, δημιουργεί θέμα για να πάρεις άδεια από την Ελλάδα. Η Τουρκία, δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχτεί αύξηση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 μίλια. Αυτό για την Τουρκία είναι ένα πρόβλημα «ζωτικής σημασίας». Το Ελληνικό κοινοβούλιο δήλωσε την 1η Ιουνίου 1995 ότι διατηρεί το δικαίωμα να αυξήσει τα χωρικά του ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο «σε κατάλληλο χρόνο, σύμφωνα με τη στρατηγική του».
Το Τουρκικό κοινοβούλιο με απόφαση που έλαβε στις 8 Ιουν 1995, αυτή η κατάσταση θα θεωρηθεί «αιτία πολέμου» και η κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας, δήλωσε ότι από στρατιωτικής πλευράς, θα δοθούν όλες οι εξουσίες. Για την Τουρκία, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, η αύξηση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο πάνω από τα 6 μίλια, δεν μπορεί να αποτελέσει καν αντικείμενο συζητήσεων.
(Ο.Ν): Ένα άλλο πρόβλημα στο Αιγαίο είναι η «αποστρατικοποίηση» των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου των Δωδεκανήσων, στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, της Συμφωνίας του Παρισιού του 1947 και άλλων σχετικών διεθνών εγγράφων. Με άλλα λόγια, στρατιώτες, στρατιωτικές εγκαταστάσεις και στρατιωτικός εξοπλισμός, δεν μπορούν να υπάρχου σ’ αυτά τα νησιά. Πώς αξιολογείτε αυτό το πρόβλημα ?
(Ι.Μ): Δυστυχώς, η Ελλάδα παραβιάζει αυτήν την υποχρέωση από τη δεκαετία του 1960. Προσπαθεί επίσης να αποτρέψει το ζήτημα αυτό να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο. Η ορθότητα της Τουρκίας ως προς αυτό είναι αδιαμφισβήτητη. Μέχρι στιγμής, η αντίδραση της Τουρκίας σε αυτό το ζήτημα παρέμεινε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Τα έργα υποδομής του ΝΑΤΟ που προτάθηκαν να κατασκευαστούν στα προαναφερθέντα νησιά, αντιτάχθηκαν. Επιπλέον, καταβλήθηκαν προσπάθειες για να αποτραπεί η χρήση αυτών των νησιών σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ. Πρέπει να ληφθούν περαιτέρω μέτρα στη διεθνή διπλωματία ως προς αυτό. Ωστόσο, τα Τουρκικά-Ελληνικά προβλήματα για την Τουρκία με την υιοθέτηση της «προσέγγισης πακέτων», αυτό απέτρεψε τη λήψη μέτρων. Η προσέγγιση του πακέτου, βασίζεται στον χειρισμό όλων των προβλημάτων μαζί και στην επίλυση όλων των προβλημάτων μαζί. Η προσέγγιση του πακέτου δεν επιτρέπει τον χειρισμό των προβλημάτων ένα προς ένα.
(Ο.Ν): Ένα από τα προβλήματα του Αιγαίου είναι ο ισχυρισμός ότι ο εναέριος χώρος στο Αιγαίο είναι στα 10 ναυτικά μίλια, αντίθετα με το διεθνές δίκαιο. Αυτό πώς το αξιολογείτε ?
(Ι.Μ): Δεν υπάρχει πιο παράλογο απ’ αυτό που ισχυρίζεται η Ελλάδα, ότι τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο είναι 6 ναυτικά μίλια, ενώ ο εναέριος χώρος της είναι στα 10 ναυτικά μίλια. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το πλάτος των χωρικών υδάτων μιας χώρας, καθορίζει επίσης το πλάτος του εναέριου χώρου της χώρας. Η Τουρκία δεν το αναγνωρίζει ως δικαίωμα, ειδικά όταν η αεροπορική δύναμη δείχνει ότι δεν το αναγνωρίζει. Λοιπόν, σε ποιο βαθμό πρέπει να ακολουθηθούν οι διαδικασίες σε διεθνές επίπεδο? Και πάλι εδώ, τα προβλήματα επιλύονται με την προσέγγιση της λύσης πακέτων.
Τα νησιά, οι νησίδες και οι βραχονησίδες, που δεν αφέθηκαν στην Ελλάδα, ανήκουν στην Τουρκία
(Ο.Ν): Πώς βλέπετε την κατοχή γεωγραφικών σχηματισμών από την Ελλάδα, όπως πολλά νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, των οποίων η κυριαρχία δεν αφήνεται ρητά στην Ελλάδα από τις συνθήκες στο Αιγαίο Πέλαγος ?
(Ι.Μ): Νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, των οποίων η κυριαρχία δεν αφέθηκε στην Ελλάδα, ανήκουν στην Τουρκία. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικά σαφή παραδείγματα σε αυτό το θέμα: Όπως γνωρίζετε, τα νησιά στο ΒΑ Αιγαίο παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα στις 14 Φεβρουαρίου 1914, με την απόφαση 6 μεγάλων Ευρωπαϊκών κρατών. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημαντικό σημείο εδώ. Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση στις 1 Φεβ 1914, στα νησιά που δεν ήταν υπό ελληνική κατοχή, συνεχίζονταν η Τουρκική κυριαρχία. Ποια ήταν λοιπόν τα νησιά που δεν κατοικούσαν οι Έλληνες εκείνη την εποχή? Αυτά τα νησιά ήταν: Οινούσες, Πασάς, Βάτος, Γαβάθι, Αντίψαρα, Θύμαινα, Φούρνοι. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα δικαίωμα σε αυτά τα νησιά. Το γεγονός ότι τα Δωδεκάνησα αφέθηκαν στην Ιταλία, επιβεβαιώθηκε από το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης. Οι νησίδες αυτών των νησιών, δεν περιλαμβάνονται ονομαστικά στο αναφερόμενο άρθρο. Το πιο σημαντικό είναι ότι, ενώ τα νησιά που αφήνονται στην Ιταλία είναι κόκκινα, οι νησίδες δεν υπογραμμίζονται με τον ίδιο τρόπο. Αυτές οι νησίδες είναι: Αγαθονήσι, Αρκιοί,
Φαρμακονήσι, Ψέριμος, Λέβιθα, Κίναρος, Λιαδχή, Σιρίνα, Καντίλι, αδελφές, τρία νησιά, Μεγάλο Σοφράνο, Αστακίδα. Αυτά τα νησιά ανήκουν στην Τουρκική Δημοκρατία. Οι βράχοι δεν περιλαμβάνονται σαφώς σε κανένα κείμενο της συνθήκης. Μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδος, η κυριαρχία των νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, που δεν αφέθηκε με συμφωνίες στην Ελλάδα, ήταν το κύριο θέμα των «διερευνητικών συνομιλιών» που διεξήχθησαν για χρόνια. Διερευνητικό σημαίνει «προ-συνομιλία» για εξερεύνηση και αναγνώριση. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει σημειωθεί πρόοδος σε αυτές τις συνομιλίες. Καθώς έχουμε επίσης αναφέρει στη συνέντευξή μας της 18ης Ιανουαρίου 2018, η Τουρκία πρέπει να προσδιορίσει με σαφήνεια τις επίσημες γνώμες και αιτήματα σχετικά με αυτό το θέμα, τα οποία θα αποκαλυφθούν στο κοινό και το πιο σκληρό αίτημα, θα πρέπει να κοινοποιηθεί στην Ελλάδα, δια της διπλωματικής οδού.
(Ο.Ν): Τέλος, ας δούμε τα προβλήματα της Υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Αυτά τα προβλήματα είναι πιο εμφανή σήμερα. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για αυτά τα θέματα ?
(Ι.Μ): Η υφαλοκρηπίδα είναι η φυσική προέκταση των παράκτιων κρατών, των χερσαίων χωρών κάτω από τη θάλασσα. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης του 1958, η υφαλοκρηπίδα θεωρήθηκε αποδεκτό ότι εκτείνεται έξω από τα χωρικά ύδατα σε βάθος 200 μέτρων. Η Νομική Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για τη Θάλασσα, αύξησε τα εξωτερικά σύνορα της υφαλοκρηπίδας στα 200 ναυτικά μίλια. Οι χώρες έχουν το δικαίωμα να ερευνούν και να χρησιμοποιούν όλους τους πόρους στον πυθμένα της θάλασσας σε περιοχές εντός της υφαλοκρηπίδας. Η υφαλοκρηπίδα δεν είναι υποχρεωτικό να δηλωθεί από τις χώρες.
Οι ΑΟΖ εκτείνονται 200 ναυτικά μίλια από τα εξωτερικά σύνορα των χωρικών υδάτων προς τις ανοικτές θάλασσες. Στην πραγματικότητα, από την άποψη αυτή, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ είναι ενωμένες. Η κύρια διαφορά μεταξύ τους είναι ότι οι ΑΟΖ έχουν δώσει στις χώρες τους το δικαίωμα να ερευνούν και να χρησιμοποιούν όχι μόνο πόρους βυθού αλλά και θαλάσσιους πόρους πάνω από τον πυθμένα.
Οι ΑΟΖ πραγματοποιούνται συνήθως με αμοιβαία δήλωση των παράκτιων χωρών κατόπιν συμφωνίας. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα παραδείγματα μονομερών ΑΟΖ που δηλώνονται. Η Τουρκία είτε λόγω γεωγραφικών χαρακτηριστικών της Ανατολικής Μεσογείου, είτε λόγω πολιτικών καταστάσεων, δεν ανακήρυξε ΑΟΖ σ’ αυτή την περιοχή. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι είναι αργά απ’ αυτή την άποψη. Η Τουρκία, με νότα που ανακοίνωσε το 2004, διατηρεί τα δικαιώματά της σχετικά με την ΑΟΖ, δια μέσου της υφαλοκρηπίδας. Στις 21 Σεπτεμβρίου 2011, υπογράφηκε η «Συμφωνία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στη Μεσόγειο» με την «ΤΔΒΚ». Και πιο πρόσφατα, έγινε και η συμφωνία ΑΟΖ με τη Λιβύη.
Οι κύριες διαφορές μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στο θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, δημιουργούνται από την κατάσταση των νησιών. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Ωστόσο, το σημαντικό σημείο εδώ είναι ότι αυτό το ζήτημα ισχύει για «νησιωτικές πολιτείες» που βρίσκονται σε κατάσταση «ανεξάρτητων κρατών». Η Τουρκία δεν αποδέχεται ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Και επιπλέον είναι αδιανόητο να αποδεχτεί το παράκτιο κράτος, τετελεσμένες υποθέσεις, στις οποίες αγνοούνται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα. Η Τουρκία, ιδίως σ’ αυτά τα δύο ζητήματα, λαμβάνοντας υπόψη πάντα τα εθνικά συμφέροντα, βελτιώνοντας τις σχέσεις της με χώρες που συνορεύουν με την Ανατολική Μεσόγειο, για να είναι σε θέση να λύσει το θέμα της ΑΟΖ με αμοιβαίες συμφωνίες. Οι βασικές χώρες από αυτή την άποψη είναι: Αίγυπτος, Συρία και Ισραήλ.
(Ο.Ν): Ας κάνουμε την τελική αξιολόγηση αυτών των θεμάτων
(Ι.Μ): Αυτό που συνέβη στην ιστορία μας δείχνει τα ακόλουθα γεγονότα:
Η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1830 και το πλάτος της επικράτειάς της εκείνα τα χρόνια ήταν 47.517 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σήμερα, η Ελλάδα έχει έκταση 132.562 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η Ελλάδα ανέκαθεν μεγάλωνε τα εδάφη της. Το γεγονός ότι τα Ευρωπαϊκά κράτη στέκονται πάντα πίσω και υποστηρίζουν την Ελλάδα, ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος. Ως αποτέλεσμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η Δυτική Θράκη και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Δωδεκάνησα που δόθηκαν στην Ελλάδα στο τραπέζι από τα Ευρωπαϊκά κράτη, σχεδόν ως δώρο και χάλασε η Τουρκο-Ελληνική ισορροπία στο Αιγαίο.
Η Τουρκία αποδέχτηκε ως αιτία πολέμου την αύξηση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Αυτή η στάση πρέπει να διατηρηθεί.
Το ζήτημα της αποδοχής του εναέριου χώρου στα 10 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο από την Ελλάδα, πρέπει να τεθεί στις διεθνείς αρχές.
Η Τουρκία θα πρέπει να θέσει στους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, τα ζητήματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων, εξοπλισμών, στρατιωτικών μονάδων και μεταφοράς υλικών στα νησιά εκ μέρους της Ελλάδος, που είναι κατά παράβαση των συνθηκών.
Η Τουρκία, θα πρέπει να καθορίσει αμέσως την επίσημη γνώμη της για τα νησιά, τις νησίδες και τις βραχονησίδες, των οποίων η κυριαρχία δεν έχει αφεθεί στην Ελλάδα με συμφωνίες και πρέπει επίσης να κοινοποιήσει τα αιτήματά της επί του θέματος στην Ελλάδα, με διπλωματικά μέσα, με τον πιο σκληρό τρόπο.
Η Τουρκία, θα πρέπει να διευθετήσει τις σχέσεις της κυρίως με τα παράκτια κράτη, τα οποία βρίσκονται στην ανατολική Μεσόγειο, με στόχο να υπάρξει αμοιβαία συμφωνία ΑΟΖ μαζί τους. Σ’ αυτό το θέμα οι χώρες κλειδιά είναι : Αίγυπτος, Συρία και Ισραήλ.
Εσείς που έχετε ταχθεί ανεπιφύλακτα σε διαπραγμάτευση επι όλων των θεμάτων με την Τουρκία να μελετήστε τη συνέντευξη του Επίτιμου Τούρκου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Ilker Basbug, και θα διαπιστώσετε τι σας επιφυλάσσουν..
Εκτός και αν έχετε ήδη υποταχθεί!!
Δημοσιογράφος Ουγούρ Ντιουντάρ και τέως Α/ΓΕΕΘΑ Στγος Ιλκέρ Μπάσμπουγ
Η Ελλάδα κατέλαβε 7 νησιά και 13 νησίδες που ανήκουν στην Τουρκία
Ο 26ος Α/ΓΕΕΘΑ Στγός Ιλκέρ Μπάσμπουγ, ζήτησε δράση για τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο.
Αγαπητοί μου αναγνώστες,
Συνεχίζουμε τη συνομιλία μας με τον 26ο Α/ΓΕΕΘΑ των ΤΕΔ, Στγό ε.α Ιλκέρ Μπάσμπουγ, καλύπτοντας το παρελθόν και το παρόν των Τουρκο-Ελληνικών σχέσεων και τα προβλήματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ουγούρ Ντιουντάρ (Ο.Ν): Κύριε Μπάσμπουγ, όπως είπαμε χθες, το Βασίλειο της Ελλάδας ιδρύθηκε στις 24 Απριλίου 1830. Με την υπογραφή της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης τον Ιούλιο του 1832, τα Ευρωπαϊκά κράτη εγγυήθηκαν τα σύνορα της ανεξάρτητης Ελλάδας. Πού ήταν τα εδάφη που ανήκαν στην Ελλάδα εκείνη την εποχή?
Ιλκέρ Μπασμπουγ (Ι.Μ): Το 1832, η χερσόνησος της Πελοποννήσου, η Αττική και οι Κυκλάδες, βρίσκονταν στα σύνορα του Βασιλείου της Ελλάδας. Η συνολική της έκταση ήταν 47.517 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
(Ο.Ν): Εντάξει, αλλά πότε και πώς ξεκίνησε η Ελλάδα να επεκτείνει την επικράτειά της ?
Η Ελλάδα επέκτεινε την επικράτεια της, μετά το Βαλκανικό πόλεμο
(Ι.Μ): Όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία ηττήθηκε από τους Ρώσους, έπρεπε να αφήσει τη Θεσσαλία και την Ήπειρο στην Ελλάδα, στο Συνέδριο των Πρεσβευτών της Κωνσταντινούπολης, που πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιουλίου 1881. Ωστόσο, στο τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, η Ελλάδα επέκτεινε την επικράτειά της, κατακτώντας τη Μακεδονία, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά στο Βόρειο Αιγαίο. Πρέπει να γνωρίζουμε και να κατανοήσουμε πολύ καλά τον Βαλκανικό Πόλεμο.
Στις 17 Οκτωβρίου 1912, η Βουλγαρία, η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Ελλάδα, ευρισκόμενες εντός της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κήρυξαν πόλεμο, θέλοντας να επωφεληθούν από την εσωτερική πολιτική αναταραχή. Ο Βουλγαρικός στρατός ήρθε μέχρι την Τσατάλτζα. Στο Λονδίνο πραγματοποιήθηκε το συνέδριο της ειρήνης. Τα αιτήματα των Οθωμανών ήταν βαριά. Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, το Κοινοβούλιο διαλύθηκε. Στη σύνοδο του Συμβουλίου της 22 Ιανουαρίου 1913, το σουλτανάτο αποφάσισε να κάνει ειρήνη.
Με τη Συνθήκη Ειρήνης, η Βουλγαρία κατέλαβε τη Δυτική Θράκη και η Ελλάδα κατέλαβε τη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία και την Κρήτη. Όταν η Βουλγαρία, η οποία είχε το μεγαλύτερο κέρδος στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, αυτή τη φορά επιτέθηκε στους συμμάχους της, ξεκίνησε ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Ως αποτέλεσμα αυτού του πολέμου, η Ελλάδα προσάρτησε όλη την Ήπειρο, τη Δράμα και την Καβάλα.
(Ο.Ν): Ως αποτέλεσμα των Βαλκανικών Πολέμων, η Ελλάδα προσάρτησε τη Θεσσαλονίκη, Μακεδονία, Κρήτη, Ήπειρο, Δράμα και Καβάλα. Λοιπόν, πότε κατάκτησε τη Δυτική Θράκη (Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη) ?
(Ι.Μ): Στο τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, με τη συνθήκη που υπογράφηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1913, η Οθωμανική Αυτοκρατορία άφησε τη Δυτική Θράκη στη Βουλγαρία. Δεν νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι παρατήρησαν το σημείο που θα αναφέρω τώρα:
Η Δυτική Θράκη, δόθηκε στους Έλληνες που βγήκαν στη Σμύρνη, ως αμοιβή
Η Ελλάδα πήρε τη Δυτική Θράκη από τη Βουλγαρία με τη Συνθήκη Nεϊγύ της 27ης Νοεμβρίου 1919, η οποία έληξε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κοίτα, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στην Ελλάδα, που αποβιβάστηκε στη Σμύρνη στις 15 Μαΐου 1919, δόθηκε η Δυτική Θράκη ως ανταμοιβή στις 27 Νοεμβρίου 1919. Η Ελλάδα έβγαινε πάντα από όλες τις φάσεις του Βαλκανικού Πολέμου κερδίζοντας γη. Ήρθε η ώρα για την Ελλάδα, η οποία κέρδισε τη Δυτική Θράκη στο τραπέζι τον Νοέμβριο του 1919, να αναλάβει την Ανατολική Θράκη και τη Δυτική Ανατολία. Φυσικά, το αποτέλεσμα ήταν αξιολύπητο για την Ελλάδα. Διότι τώρα υπήρχε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ μπροστά τους.
(Ο.Ν): Στην πραγματικότητα, σήμερα, αν κοιτάξουμε τα προβλήματα στη θάλασσα Αιγαίου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, μπορούμε να πούμε ότι βασικά προέρχεται από τα νησιά του Αιγαίου. Το 1832, η Ελλάδα είχε μόνο τα «Νησιά των Κυκλάδων» στο Αιγαίο. Λοιπόν, πότε και πώς κατείχε η Ελλάδα τα Δωδεκάνησα και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου ?
Η Οθωμανική αυτοκρατορία, έχασε 24 νησιά στο Αιγαίο μέσα σε 6 μήνες
(Ι.Μ): Είχαμε δύο ολοκληρωμένες συνεντεύξεις μαζί σας στις 17 και 18 Ιανουαρίου 2018 σχετικά με αυτό το ζήτημα. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να βρουν τις λεπτομέρειες των θεμάτων σε αυτές τις συνομιλίες. Συνοψίζοντας εδώ, μπορούμε να πούμε τα εξής:
Οι Ιταλοί αποβιβάστηκαν στην Τρίπολη τον Οκτώβριο του 1911. Αντιμέτωποι με την αντίσταση, οι Ιταλοί κατέλαβαν τα νησιά που ονομάστηκαν Δωδεκάνησα, τον Μάιο του 1912. Στις 18 Οκτωβρίου 1912, υπεγράφη η συμφωνία Uşi (Trattato di Losanna 18 Ekim 1912) με την Ιταλία. Σύμφωνα με τη συνθήκη, η Ιταλία έπρεπε να εκκενώσει αυτά τα προσωρινά κατεχόμενα νησιά. Ωστόσο, η Ιταλία δεν αποχώρησε από τα νησιά. Εάν δεν είστε δυνατοί, δεν μπορείτε καν να εφαρμόσετε τις συνθήκες που υπογράψατε. Το ίδιο ζήτημα συνέβη στην Κύπρο.
Αυτή η εκ των πραγμάτων κατάσταση επιβεβαιώθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Η Ελλάδα χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα, έγινε κάτοχος των Δωδεκανήσων
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιταλία ήταν μεταξύ των ηττημένων κρατών. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης του Παρισιού του 1947, τα Δωδεκάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα. Και πάλι, χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα, η Ελλάδα κέρδισε στο τραπέζι τα Δωδεκάνησα, όπως και τη Δυτική Θράκη.
Ερχόμενοι στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, μόλις ξεκίνησε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, τον Οκτώβριο του 1912, η Ελλάδα εισέβαλε σε αυτά τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, που ήταν υπό Οθωμανική κυριαρχία. Με τη Συνθήκη της Αθήνας, που υπεγράφη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ελλάδας στις 13 Νοεμβρίου 1913, αποφασίστηκε ότι το μέλλον αυτών των νησιών πρέπει να καθοριστεί από τα μεγάλα Ευρωπαϊκά κράτη. Παρόλα αυτά, στις 14 Φεβρουαρίου 1914, αυτά τα κράτη αποφάσισαν να αφήσουν αυτά τα νησιά στην Ελλάδα. Ενάντια σε αυτήν την απόφαση, το Οθωμανικό κράτος δεν μπορούσε να κάνει πολλά.
Αυτή η εκ των πραγμάτων κατάσταση επιβεβαιώθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης.
(Ο.Ν): Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, σχεδόν μέσα σε 6 μήνες, το έτος 1912, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχασε την 500 ετών κυριαρχία της στα νησιά του Αιγαίου. Μπορώ να σας ρωτήσω τους κύριους λόγους για αυτό το οδυνηρό αποτέλεσμα ?
Κατά τους πολέμους των Βαλκανίων και της Τρίπολης, ο Οθωμανικός στρατός εισήλθε στην πιο αδύναμη εποχή
(Ι.Μ): Ο Οθωμανικός Στρατός και το Οθωμανικό Ναυτικό, κατά τη διάρκεια των πολέμων των Βαλκανίων και της Τρίπολης, πιάστηκαν στην πιο αδύναμη κατάσταση. Παρόμοια κατάσταση υπήρχε στην εξέγερση του Μοριά του 1821. Ο στρατός εμπλέκεται κυριολεκτικά στην πολιτική. Από τη μία πλευρά το κόμμα Ένωσης και Προόδου και από την άλλη πλευρά οι ελευθερωτές και οι συμμετέχοντες. Η απελευθερωτική αστυνομική ομάδα, συνεργάστηκε με φιλελευθέρους πολιτικούς, με τους ελευθερωτές και τους συμμετέχοντες. Το σύστημα Ιεραρχίας και Διοίκησης και η κατανόηση της πειθαρχίας στον στρατό κατέρρευσαν και το επίπεδο εκπαίδευσης έπεσε επίσης. Νομίζω ότι αυτός είναι ο κύριος λόγος.
(Ο.Ν): Μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, για χρόνια βιώνονται προβλήματα που πηγάζουν από τη θάλασσα του Αιγαίου. Ας ξεκινήσουμε με την αξιολόγηση αυτών και με το πρόβλημα των «χωρικών υδάτων». Τι πιστεύετε γι 'αυτό ?
Η Τουρκία, δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχτεί αύξηση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 μίλια
(Ι.Μ): Τα χωρικά ύδατα είναι θαλάσσιες περιοχές όπου οι χώρες έχουν πλήρη κυριαρχία, δηλαδή το δικαίωμα στην κυριαρχία. Επομένως, τα χωρικά ύδατα είναι «ζωτικής σημασίας» για μια χώρα. Επί του παρόντος τόσο για τη Τουρκία όσο και την Ελλάδα, το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο είναι στα 6 ναυτικά μίλια. Αυξάνοντας τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια (από την Ελλάδα), τα συμφέροντα της σταθερότητας στο Αιγαίο αλλάζουν δυσανάλογα εναντίον της Τουρκίας. Τα νησιά έχουν επίσης χωρικά ύδατα. Λόγω των νησιών που διαθέτει σήμερα, τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας αποτελούν το 40% του Αιγαίου. Εάν τα χωρικά ύδατα αυξηθούν στα 12 ναυτικά μίλια, το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 70%. Σε αυτήν την περίπτωση, το μέγεθος της ανοιχτής θάλασσας μειώνεται από 51% σε 19%. Και για την Τουρκία στο Αιγαίο, ως χωρικά ύδατα, απομένει σχεδόν λιγότερο από ένα πεδίο του 10%. Αυτό σε κάποιο σημείο, μετά την έξοδο από τα Δαρδανέλια, για να πας στη Μεσόγειο, δημιουργεί θέμα για να πάρεις άδεια από την Ελλάδα. Η Τουρκία, δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχτεί αύξηση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 μίλια. Αυτό για την Τουρκία είναι ένα πρόβλημα «ζωτικής σημασίας». Το Ελληνικό κοινοβούλιο δήλωσε την 1η Ιουνίου 1995 ότι διατηρεί το δικαίωμα να αυξήσει τα χωρικά του ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο «σε κατάλληλο χρόνο, σύμφωνα με τη στρατηγική του».
Το Τουρκικό κοινοβούλιο με απόφαση που έλαβε στις 8 Ιουν 1995, αυτή η κατάσταση θα θεωρηθεί «αιτία πολέμου» και η κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας, δήλωσε ότι από στρατιωτικής πλευράς, θα δοθούν όλες οι εξουσίες. Για την Τουρκία, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, η αύξηση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο πάνω από τα 6 μίλια, δεν μπορεί να αποτελέσει καν αντικείμενο συζητήσεων.
(Ο.Ν): Ένα άλλο πρόβλημα στο Αιγαίο είναι η «αποστρατικοποίηση» των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου των Δωδεκανήσων, στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, της Συμφωνίας του Παρισιού του 1947 και άλλων σχετικών διεθνών εγγράφων. Με άλλα λόγια, στρατιώτες, στρατιωτικές εγκαταστάσεις και στρατιωτικός εξοπλισμός, δεν μπορούν να υπάρχου σ’ αυτά τα νησιά. Πώς αξιολογείτε αυτό το πρόβλημα ?
(Ι.Μ): Δυστυχώς, η Ελλάδα παραβιάζει αυτήν την υποχρέωση από τη δεκαετία του 1960. Προσπαθεί επίσης να αποτρέψει το ζήτημα αυτό να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο. Η ορθότητα της Τουρκίας ως προς αυτό είναι αδιαμφισβήτητη. Μέχρι στιγμής, η αντίδραση της Τουρκίας σε αυτό το ζήτημα παρέμεινε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Τα έργα υποδομής του ΝΑΤΟ που προτάθηκαν να κατασκευαστούν στα προαναφερθέντα νησιά, αντιτάχθηκαν. Επιπλέον, καταβλήθηκαν προσπάθειες για να αποτραπεί η χρήση αυτών των νησιών σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ. Πρέπει να ληφθούν περαιτέρω μέτρα στη διεθνή διπλωματία ως προς αυτό. Ωστόσο, τα Τουρκικά-Ελληνικά προβλήματα για την Τουρκία με την υιοθέτηση της «προσέγγισης πακέτων», αυτό απέτρεψε τη λήψη μέτρων. Η προσέγγιση του πακέτου, βασίζεται στον χειρισμό όλων των προβλημάτων μαζί και στην επίλυση όλων των προβλημάτων μαζί. Η προσέγγιση του πακέτου δεν επιτρέπει τον χειρισμό των προβλημάτων ένα προς ένα.
(Ο.Ν): Ένα από τα προβλήματα του Αιγαίου είναι ο ισχυρισμός ότι ο εναέριος χώρος στο Αιγαίο είναι στα 10 ναυτικά μίλια, αντίθετα με το διεθνές δίκαιο. Αυτό πώς το αξιολογείτε ?
(Ι.Μ): Δεν υπάρχει πιο παράλογο απ’ αυτό που ισχυρίζεται η Ελλάδα, ότι τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο είναι 6 ναυτικά μίλια, ενώ ο εναέριος χώρος της είναι στα 10 ναυτικά μίλια. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το πλάτος των χωρικών υδάτων μιας χώρας, καθορίζει επίσης το πλάτος του εναέριου χώρου της χώρας. Η Τουρκία δεν το αναγνωρίζει ως δικαίωμα, ειδικά όταν η αεροπορική δύναμη δείχνει ότι δεν το αναγνωρίζει. Λοιπόν, σε ποιο βαθμό πρέπει να ακολουθηθούν οι διαδικασίες σε διεθνές επίπεδο? Και πάλι εδώ, τα προβλήματα επιλύονται με την προσέγγιση της λύσης πακέτων.
Τα νησιά, οι νησίδες και οι βραχονησίδες, που δεν αφέθηκαν στην Ελλάδα, ανήκουν στην Τουρκία
(Ο.Ν): Πώς βλέπετε την κατοχή γεωγραφικών σχηματισμών από την Ελλάδα, όπως πολλά νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, των οποίων η κυριαρχία δεν αφήνεται ρητά στην Ελλάδα από τις συνθήκες στο Αιγαίο Πέλαγος ?
(Ι.Μ): Νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, των οποίων η κυριαρχία δεν αφέθηκε στην Ελλάδα, ανήκουν στην Τουρκία. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικά σαφή παραδείγματα σε αυτό το θέμα: Όπως γνωρίζετε, τα νησιά στο ΒΑ Αιγαίο παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα στις 14 Φεβρουαρίου 1914, με την απόφαση 6 μεγάλων Ευρωπαϊκών κρατών. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημαντικό σημείο εδώ. Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση στις 1 Φεβ 1914, στα νησιά που δεν ήταν υπό ελληνική κατοχή, συνεχίζονταν η Τουρκική κυριαρχία. Ποια ήταν λοιπόν τα νησιά που δεν κατοικούσαν οι Έλληνες εκείνη την εποχή? Αυτά τα νησιά ήταν: Οινούσες, Πασάς, Βάτος, Γαβάθι, Αντίψαρα, Θύμαινα, Φούρνοι. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα δικαίωμα σε αυτά τα νησιά. Το γεγονός ότι τα Δωδεκάνησα αφέθηκαν στην Ιταλία, επιβεβαιώθηκε από το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης. Οι νησίδες αυτών των νησιών, δεν περιλαμβάνονται ονομαστικά στο αναφερόμενο άρθρο. Το πιο σημαντικό είναι ότι, ενώ τα νησιά που αφήνονται στην Ιταλία είναι κόκκινα, οι νησίδες δεν υπογραμμίζονται με τον ίδιο τρόπο. Αυτές οι νησίδες είναι: Αγαθονήσι, Αρκιοί,
Φαρμακονήσι, Ψέριμος, Λέβιθα, Κίναρος, Λιαδχή, Σιρίνα, Καντίλι, αδελφές, τρία νησιά, Μεγάλο Σοφράνο, Αστακίδα. Αυτά τα νησιά ανήκουν στην Τουρκική Δημοκρατία. Οι βράχοι δεν περιλαμβάνονται σαφώς σε κανένα κείμενο της συνθήκης. Μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδος, η κυριαρχία των νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, που δεν αφέθηκε με συμφωνίες στην Ελλάδα, ήταν το κύριο θέμα των «διερευνητικών συνομιλιών» που διεξήχθησαν για χρόνια. Διερευνητικό σημαίνει «προ-συνομιλία» για εξερεύνηση και αναγνώριση. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει σημειωθεί πρόοδος σε αυτές τις συνομιλίες. Καθώς έχουμε επίσης αναφέρει στη συνέντευξή μας της 18ης Ιανουαρίου 2018, η Τουρκία πρέπει να προσδιορίσει με σαφήνεια τις επίσημες γνώμες και αιτήματα σχετικά με αυτό το θέμα, τα οποία θα αποκαλυφθούν στο κοινό και το πιο σκληρό αίτημα, θα πρέπει να κοινοποιηθεί στην Ελλάδα, δια της διπλωματικής οδού.
(Ο.Ν): Τέλος, ας δούμε τα προβλήματα της Υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Αυτά τα προβλήματα είναι πιο εμφανή σήμερα. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για αυτά τα θέματα ?
(Ι.Μ): Η υφαλοκρηπίδα είναι η φυσική προέκταση των παράκτιων κρατών, των χερσαίων χωρών κάτω από τη θάλασσα. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης του 1958, η υφαλοκρηπίδα θεωρήθηκε αποδεκτό ότι εκτείνεται έξω από τα χωρικά ύδατα σε βάθος 200 μέτρων. Η Νομική Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για τη Θάλασσα, αύξησε τα εξωτερικά σύνορα της υφαλοκρηπίδας στα 200 ναυτικά μίλια. Οι χώρες έχουν το δικαίωμα να ερευνούν και να χρησιμοποιούν όλους τους πόρους στον πυθμένα της θάλασσας σε περιοχές εντός της υφαλοκρηπίδας. Η υφαλοκρηπίδα δεν είναι υποχρεωτικό να δηλωθεί από τις χώρες.
Οι ΑΟΖ εκτείνονται 200 ναυτικά μίλια από τα εξωτερικά σύνορα των χωρικών υδάτων προς τις ανοικτές θάλασσες. Στην πραγματικότητα, από την άποψη αυτή, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ είναι ενωμένες. Η κύρια διαφορά μεταξύ τους είναι ότι οι ΑΟΖ έχουν δώσει στις χώρες τους το δικαίωμα να ερευνούν και να χρησιμοποιούν όχι μόνο πόρους βυθού αλλά και θαλάσσιους πόρους πάνω από τον πυθμένα.
Οι ΑΟΖ πραγματοποιούνται συνήθως με αμοιβαία δήλωση των παράκτιων χωρών κατόπιν συμφωνίας. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα παραδείγματα μονομερών ΑΟΖ που δηλώνονται. Η Τουρκία είτε λόγω γεωγραφικών χαρακτηριστικών της Ανατολικής Μεσογείου, είτε λόγω πολιτικών καταστάσεων, δεν ανακήρυξε ΑΟΖ σ’ αυτή την περιοχή. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι είναι αργά απ’ αυτή την άποψη. Η Τουρκία, με νότα που ανακοίνωσε το 2004, διατηρεί τα δικαιώματά της σχετικά με την ΑΟΖ, δια μέσου της υφαλοκρηπίδας. Στις 21 Σεπτεμβρίου 2011, υπογράφηκε η «Συμφωνία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στη Μεσόγειο» με την «ΤΔΒΚ». Και πιο πρόσφατα, έγινε και η συμφωνία ΑΟΖ με τη Λιβύη.
Οι κύριες διαφορές μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στο θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, δημιουργούνται από την κατάσταση των νησιών. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Ωστόσο, το σημαντικό σημείο εδώ είναι ότι αυτό το ζήτημα ισχύει για «νησιωτικές πολιτείες» που βρίσκονται σε κατάσταση «ανεξάρτητων κρατών». Η Τουρκία δεν αποδέχεται ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Και επιπλέον είναι αδιανόητο να αποδεχτεί το παράκτιο κράτος, τετελεσμένες υποθέσεις, στις οποίες αγνοούνται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα. Η Τουρκία, ιδίως σ’ αυτά τα δύο ζητήματα, λαμβάνοντας υπόψη πάντα τα εθνικά συμφέροντα, βελτιώνοντας τις σχέσεις της με χώρες που συνορεύουν με την Ανατολική Μεσόγειο, για να είναι σε θέση να λύσει το θέμα της ΑΟΖ με αμοιβαίες συμφωνίες. Οι βασικές χώρες από αυτή την άποψη είναι: Αίγυπτος, Συρία και Ισραήλ.
(Ο.Ν): Ας κάνουμε την τελική αξιολόγηση αυτών των θεμάτων
(Ι.Μ): Αυτό που συνέβη στην ιστορία μας δείχνει τα ακόλουθα γεγονότα:
Η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1830 και το πλάτος της επικράτειάς της εκείνα τα χρόνια ήταν 47.517 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σήμερα, η Ελλάδα έχει έκταση 132.562 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η Ελλάδα ανέκαθεν μεγάλωνε τα εδάφη της. Το γεγονός ότι τα Ευρωπαϊκά κράτη στέκονται πάντα πίσω και υποστηρίζουν την Ελλάδα, ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος. Ως αποτέλεσμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η Δυτική Θράκη και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Δωδεκάνησα που δόθηκαν στην Ελλάδα στο τραπέζι από τα Ευρωπαϊκά κράτη, σχεδόν ως δώρο και χάλασε η Τουρκο-Ελληνική ισορροπία στο Αιγαίο.
Η Τουρκία αποδέχτηκε ως αιτία πολέμου την αύξηση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Αυτή η στάση πρέπει να διατηρηθεί.
Το ζήτημα της αποδοχής του εναέριου χώρου στα 10 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο από την Ελλάδα, πρέπει να τεθεί στις διεθνείς αρχές.
Η Τουρκία θα πρέπει να θέσει στους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, τα ζητήματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων, εξοπλισμών, στρατιωτικών μονάδων και μεταφοράς υλικών στα νησιά εκ μέρους της Ελλάδος, που είναι κατά παράβαση των συνθηκών.
Η Τουρκία, θα πρέπει να καθορίσει αμέσως την επίσημη γνώμη της για τα νησιά, τις νησίδες και τις βραχονησίδες, των οποίων η κυριαρχία δεν έχει αφεθεί στην Ελλάδα με συμφωνίες και πρέπει επίσης να κοινοποιήσει τα αιτήματά της επί του θέματος στην Ελλάδα, με διπλωματικά μέσα, με τον πιο σκληρό τρόπο.
Η Τουρκία, θα πρέπει να διευθετήσει τις σχέσεις της κυρίως με τα παράκτια κράτη, τα οποία βρίσκονται στην ανατολική Μεσόγειο, με στόχο να υπάρξει αμοιβαία συμφωνία ΑΟΖ μαζί τους. Σ’ αυτό το θέμα οι χώρες κλειδιά είναι : Αίγυπτος, Συρία και Ισραήλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου