Η ιστορία της τουρκικής επιθετικότητας

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Αν ανατρέξει κανείς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μισού και πλέον αιώνα, θα διαπιστώσει πανομοιότυπες επιθετικές κινήσεις των γειτόνων μας, σε στιγμές που στην χώρα μας υπήρχαν εσωτερικά προβλήματα.

Η Τουκία βγήκε περίπου ατσαλάκωτη από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι αυτό γιατί έμεινε ουδέτερη σε όλη την διάρκειά του και μόλις λίγες ημέρες πριν την λήξη του, με σίγουρή την εικόνα της κατάληξής του, βρέθηκε στο πλευρό των Συμμάχων.

Αντίθετα η Ελλάδα ξεκίνησε με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ακολούθησε η Αντίσταση στην Γερμανική κατοχή και η παράλληλη δράση του Ελληνικού στρατού στα μέτωπα της Αφρικής, για να φτάσει, αμέσως μετά την απελευθέρωση, στον καταστροφικό εμφύλιο.

Η πρώτη επιθετική κίνηση των Τούρκων εναντίον του Ελληνισμού ήρθε το 1955. Αφορμή η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων εναντίον των Άγγλων. Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη  την πολιτική κατάσταση λόγω της ασθένειας του τότε Πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπάγου, προχώρησε  στο πρώτο πογκρόμ εναντίον  των Ελλήνων της Πόλης.

Το δεύτερο γιουρούσι, που οδήγησε στον ξεριζωμό όσων επιβίωσαν στην Κωνσταντινούπολη  από την πρώτη επιχείρηση εθνοκάθαρσης, έγινε το 1964 όταν αποχώρησαν οι Τουρκοκύπριοι κατόπιν εντολής της Άγκυρας από την κυβέρνηση του Εθνάρχου Μακαρίου. Και τότε είχαμε μετά τη νίκη  της Ένωσης Κέντρου στις εκλογές του 1963 για μήνες μια κυβέρνηση μειοψηφίας, άρα ρευστό εσωτερικό μέτωπο.

Η τρίτη και αυτή τη φορά πολεμική κίνηση της Τουρκίας σε βάρος του Ελληνισμού, έγινε τον Ιούλιο του 1974. Με αφορμή το προδοτικό πραξικόπημα από την χούντα των Αθηνών σε βάρος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, η Τουρκία σαν έτοιμη από καιρό έδρασε και εισέβαλε στην Κύπρο καταλαμβάνοντας το 37% της Μεγαλονήσου, σκοπώντας τον θάνατο και την καταστροφή.

Ακολούθησαν τα Ίμια το 1996. Ο Α. Παπανδρέου είναι βαριά άρρωστος και στις αρχές του χρόνου αναλαμβάνει την πρωθυπουργία ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνηση του δεν έχει πάρει ακόμη ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Η Άγκυρα  με αφορμή την διάσωση ενός τουρκικού πλοίου που προσάραξε σε μια από τις βραχονησίδες,  θέτει θέμα για το ποιος κατέχει τα δύο αυτά νησιά. Με τις άστοχες κινήσεις που ακολούθησαν φτάνουμε στα πρόθυρα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου, που απετράπη την τελευταία στιγμή μετά από παρέμβαση των ΗΠΑ.  

Στις μέρες μας η Τουρκία του Ερντογάν εντείνει τις πιέσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ και τις κλιμακώνει συνοδεία ασκήσεων στο Αιγαίο και στη Θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στη Ρόδο και το Καστελόριζο. Με την  προεκλογική περίοδο στην κορύφωσή της η Τουρκία  επιδιώκει να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα.

Συμπέρασμα : Η γειτονική μας χώρα έχει συγκεκριμένα σχέδια σε βάρος της χώρας μας και τα υλοποιεί κάνοντας βήματα μικρά και μεγάλα σε στιγμές που η χώρα μας έχει εσωτερικά προβλήματα.

Οι επιθετικές αυτές κινήσεις δεν έχουν σχέση με το ποιος βρίσκεται στην εξουσία της Τουρκίας. Στρατιωτικοί, δεξιοί, αριστεροί, ισλαμιστές ακολουθούν κατά γράμμα τα επεκτατικά σχέδια τους, που είναι συγκεκριμένα και έχουν ορίζοντα σε βάθος χρόνου.

Τι κάνει η ελληνική πλευρά για να αντιμετωπίσει την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας; Απλά διαμαρτύρεται εδώ κι εκεί. Άλλοτε στον αναποτελεσματικό ΟΗΕ κι άλλοτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως των Τούρκων το αφτί δεν ιδρώνει. Κι αυτό γιατί με σημαντικό πολιτικό κόστος συντηρούν εδώ και 45 χρόνια 40.000 στρατιώτες στην κατεχόμενη Κύπρο και ταυτόχρονα πληρώνουν αδρά το ψευδοκράτος για την συντήρηση αυτού του μορφώματος και λογαριασμό δεν δίνουν σε κανέναν.

Έχουν  εποικίσει με 300.000 το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και ταυτόχρονα κατέστησαν σε μειοψηφία στον Βορά τους Τουρκοκύπριους που δεν ξεπερνούν τις 100.000.

Στην Κωνσταντινούπολη έχουν μείνει από τους 120.000 Έλληνες, μόλις 2.000. Την ίδια ώρα στην Θράκη οι μουσουλμάνοι της περιοχής δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα. Κάτι ανάλογο έκαναν στην Ίμβρο και στην Τένεδο με τους Έλληνες, που ανάγκασαν να φύγουν κατά παράβαση της  συνθήκης  της Λωζάνης.

Στα Ίμια πέτυχαν να καταστήσουν γκρίζα ζώνη την περιοχή, δηλ. αμφισβητούμενης κυριαρχίας από την Ελλάδα.

Με την παρουσία των ερευνητικών σκαφών στην Ανατολική Μεσόγειο αρνούνται από την μια την ΑΟΖ της Κύπρου στα οικόπεδα που βρίσκονται στο μη κατεχόμενο κομμάτι, δηλ. στο νότο κι από την άλλη δηλώνουν ότι το ψευδοκράτος, που δεν έχει καμιά διεθνή οντότητα, άρα και δεν έχει νομιμοποιητικά δικαιώματα, τους έχει εκχωρήσει τον βορά για να κάνουν έρευνες. Λένε για να το πει κανείς απλά, στο νότο έχουμε τα μισά και στον βορά όλα.

Αν αυτές οι ενέργειες δεν συγκινούν την διεθνή κοινότητα, από τον ΟΗΕ μέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση και όσους παίκτες ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα εμπλέκονται στα ευρύτερα γεωπολιτικά παιχνίδια,  τότε δεν μένει παρά να παραδεχθούμε ότι το Διεθνές Δίκαιο και οι όποιες διεθνείς συμφωνίες είναι για τα πανηγύρια, μια και ισχύει το Θουκυδίδειο, ότι το δίκαιο ταυτίζεται με αυτό, του εκάστοτε ισχυρού…