Κυριακή 5 Αυγούστου 2018
του σ. καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά
Εδώ και 44 χρόνια όσα ακριβώς και τα χρόνια του Πρωθυπουργού Κ. Τσίπρα, οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης δεν έχουν μεριμνήσει αποτελεσματικά ώστε να μη ρημάζεται το περιβάλλον και να μη βρέχει στάχτη ο ουρανός της Ελλάδας κάθε καλοκαίρι.
Το Κράτος και φέτος εμφανίστηκε ανίκανο και το σημαντικότερο πιάστηκε στον ύπνο. Αποτεφρώθηκαν εκτάσεις κατοικημένες και ακατοίκητες. Και το πιο τραγικό: Ο μεγάλος αριθμός των νεκρών από την πυρκαγιά, μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά.
Κάηκαν άνθρωποι από όλο το φάσμα των ηλικιών, από το άτυχο αεροβαφτισμένο βρέφος μέχρι ηλικιωμένους. Ακόμα και τα άτυχα ζώα βίωσαν τον εφιάλτη της πύρινης λαίλαπας. Μερικοί συνάνθρωποί μας δεν θα αναγνωριστούν γιατί σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες τα χαρακτηριστικά είναι τελείως αλλοιωμένα. Η οσμή του θανάτου είναι και σήμερα έντονη σε όλη τη περιοχή του Δήμου Μαραθώνα. Θα αναρωτηθεί κανείς: Τόσα χρόνια που έχουν περάσει δεν γνωρίζουν οι πολίτες τι περιμένουν; Με τη πρώτη βροχή πνίγονται οι νεοέλληνες, και με τη πρώτη φωτιά γίνονται στάχτη τα πάντα. Αυτή, δυστυχώς, είναι η σύγχρονη Ελλάδα.
Όταν καις τη σημαία της χώρας σου, όταν τη θεωρείς ένα κουρελόπανο ή «παλιόπανο» γιατί τα διάφορα συμφέροντα να λυπηθούν ανθρώπους και περιουσίες; Όταν ανέχεσαι να καίγεται η σημαία σου τότε ανέχεσαι και να καίγεται ο πατέρας σου, η μάνα σου, τα παιδιά σου, οι συγγενείς σου, ο συνάνθρωπός σου. Ανέχεσαι να καίγεται το σπίτι σου, η γειτονιά σου, η Ελλάδα.
Ο εχθρός είναι και εντός των τοιχών: Παντού φωτιές, στα γήπεδα, στους δρόμους, στα καταστήματα των μικρομεσαίων, στα αυτοκίνητα των εργαζομένων και στις περιουσίες των μικρονοικοκυριών. Ένας λαός αθεράπευτα ερωτευμένος με τη φωτιά. Αυτοί που βάζουν τις φωτιές σίγουρα δεν αγαπούν την Ελλάδα.
Σ’αυτή τη λατρεία της φωτιάς είναι μπλεγμένοι, άμεσα ή έμμεσα, ως αυτουργοί ή συναυτουργοί: δασονόμοι, δήμαρχοι, εργολάβοι, οικοπεδοφάγοι, μηχανικοί, πολιτικοί, συνεταιρισμοί, πολίτες κλπ. Το κράτος δημιούργησε τις τσιμεντουπόλεις με τη σύμπραξη όλων των φανερών και μη- μηχανισμών. Η καταστροφή ήρθε με την στρεβλή «ανάπτυξη». Η Αθήνα πόλη – τέραςλειτούργησε ως πόλη πρότυπο για όλη την Ελλάδα. Για να γίνει η Αττική μια περιφέρεια τέρας. Μέσα στη ζοφερή περίοδο που ζεί σήμερα ο Έλληνας με κύριο χαρακτηριστικό της τη πνευματική και κοινωνική ανασφάλεια, ένιωσε ο πολίτης ότι το κράτος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στη στοιχειώδη του αποστολή της παροχής της φυσικής του προστασίας. Για άλλη μια φορά μετά από πυρκαγιές και πλημμύρες με τρανταχτό τρόπο αποδεικνύεται ότι διαχρονικά κάθε κυβέρνηση είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος, Γ. Σταμούλης, επεσήμανε στο CNN – Greece, 24/07/2018, ότι: «Πρέπει να προετοιμαστούμε για ένα δύσκολο καλοκαίρι από την άποψη ότι και η κλιματική αλλαγή πλέον δημιουργεί μεγάλες πυρκαγιές σε όλο τον κόσμο, και στην Ελλάδα, αλλά και με δεδομένο ότι δεν έχουν γίνει φοβερά πράγματα στην αντιπυρική προστασία, στη διαχείριση του δάσους παραδείγματος χάριν. Τα δάση μας είναι εγκαταλελειμένα τα τελευταία χρόνια».
Στη περίοδο των Μνημονίων το προσωπικό που ασχολείται με τα δάση έχει μειωθεί. Δεν υπάρχουν χρήματα; Όχι πως δεν υπάρχουν χρήματα, απλά δεν υπάρχουν σωστές προτεραιότητες. Παράδειγμα, σε μια χώρα που ζει κάθε χρόνο κάτω από φυσικές καταστροφές και θεομηνίες, οι πολιτικές χρηματοδότησης είναι σχεδόν παράλογες. Η Περιφέρεια Αττικής, έχει εγκρίνει στον προϋπολογισμό της 27 εκατομμύρια ευρώ για τα γήπεδα της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού, που είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Συγκριτικά, πόσες χρηματοδοτήσεις έχει προτείνει αντίστοιχα για την προστασία των πολιτών και του περιβάλλοντος; Όλα για το κόμμα και τους ψήφους. Η «γλώσσα των προτεραιοτήτων» δεν υπάρχει. Πιθανόν να υπάρχει ένα προεκλογικό ωραιοποιημένο πρόγραμμα επιγείου παραδείσου, όταν κάθε Έλληνας, όπου κι αν βρίσκεται γνωρίζει ότι η αβεβαιότητα είναι ο κανόνας της ζωής του με τέτοια διακυβέρνηση.
Οι ίδιοι γνωρίζουν διαχρονικά ότι οι πληγές για την κοινωνία και το περιβάλλον δεν επουλώνονται εύκολα. Δεκάδες χρόνια επαναλαμβάνουν στους πολίτες, ψηφίστε νέα κόμματα για να λυθούν τα προβλήματά σας. Αυτό συμβαίνει και στο χώρο της Αυτοδιοίκησης. Όλα αυτά τα χρόνια ούτε οι πολίτες μαθαίνουν αλλά ούτε και τα κόμματα. Οι πολίτες σε τοπικό και εθνικό επίπεδο δεν έχουν μάθει ότι όποιος και να εκλεγεί θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο. Τα προβλήματα παραμένουν και το «έργο» συνεχίζεται. Άρα οι εκλογές – εθνικές ή τοπικές, είναι χρήσιμες μόνο για τα κόμματα και τους τοπικούς άρχοντες. Από την άλλη πλευρά, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις δεν έμαθαν πώς να διαχειρίζονται τις φυσικές καταστροφές που έχουν συχνότητα εμφάνισης.
Κι εδώ για άλλη μια φορά αναδείχθηκε η ευαισθησία των Ελλήνων, πλουσίων και φτωχών, να συνδράμουν τους πυρόπληκτους. Ελπίζουμε οι διαχειριστές να έχουν μάθει να λειτουργούν καλύτερα από εκείνους που διαχειρίστηκαν το Ταμείο Μολυβιάτη που είχε συγκεντρώσει το ποσό των 214 εκατομμυρίων ευρώ για τους πυρόπληκτους της Ηλείας και της Εύβοιας το 2007.
Ο απολογισμός; Έχουν περάσει 11 χρόνια και δεν υπάρχει ένας τελικός απολογισμός του Ταμείου Μολυβιάτη. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση κατηγορεί το Υπουργείο Οικονομικών, και αντίστροφα, για διασπάθιση και αδιαφάνεια στη διαχείριση των χρημάτων. Κανείς δεν γνωρίζει πόσα και που ξοδεύτηκαν, και τι δεν ξοδεύτηκε. Για τη περίπτωση του Δήμου Μαραθώνος, μέχρι στιγμής λέγεται ότι οι δωρεές έχουν φθάσει το ποσό των 84 εκατομμυρίων ευρώ. Θα περιμένουμε έναν απολογισμό της διαχείρισης των χρημάτων αυτών, ελπίζουμε όχι μετά 11 χρόνια.
Μόνη παρηγοριά μας είναι ότι αναδεικνύεται η ανθρωπιά του απλού Έλληνα πολίτη. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους ανώνυμους και επώνυμους που θέλησαν να συνδράμουν τους πυροπαθείς.
Στη καταστροφή του Ματιού δεν ταιριάζουν ψευτομπαλώματα. Το βέβαιο είναι ότι κανένας Ψινάκης δεν μπορεί να δώσει λύσεις. Αυτούς τους νεκρούς και τις καμμένες εκτάσεις δεν θα αφήσουμε να τις εκμεταλλευτούν οι διάφοροι πολιτικάντηδες. Εδώ χρειάζονται ευαισθησίες με ένα αποτελεσματικό κοινωνικό – οικολογικό σχέδιο. Η φωνή των δημοτών πρέπει να γίνει σεβαστή. Ψινάκης και φύση δεν χωρούν στο ίδιο τσουβάλι. Γι’αυτό συναισθανόμενος το βάρος της τραγωδίας θα ήταν ευχής έργο να παραιτηθεί.
Τη δύναμη της φωτιάς κανείς δεν πρέπει να την υποτιμά και να παίζει μαζί της. Ούτε βέβαια οι πολιτικοί μπορούν να παίζουν με την οργή και το θυμό των πολιτών του Μαραθώνος. Θα πρέπει πάντοτε να θυμούνται ότι οι οιμωγές αυτών που χάθηκαν μόνοι τους και αβοήθητοι μπορεί να αποτελέσουν την αιτία να ξυπνήσουν οι αποκοιμισμένες συνειδήσεις και ευαισθησίες μας.
Στα αυτιά των αρμοδίων θα πρέπει να ηχούν τα λόγια του Αισχύλου:
«Γιατί η ύβρις που περίσσεψε,
Έθρεψε το στάχυ της Άτης*
Απ’όπου θα θεριστούν οι θημωνιές του μεγάλου θρήνου».
(*Άτη = θεά, παραφροσύνη, τύφλωση που επιβάλλεται «άνωθεν» σε κάποιον για να τιμωρηθεί η αλαζονεία του)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου