Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:
Τον Ερντογάν να μην αφήσουμε να μας εμπλέξει σε περιπέτειες οικονομικές και γεωπολιτικές..
Πώς μπορεί να προστατευθεί από αυτόν τον κυκεώνα ανατροπών και αλλαγών στη διεθνή πολιτική μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα – Τι εκτιμά ο Γιάννης Στουρνάρας
Του Αντώνη Καρακούση
Οι οικονομολόγοι διεθνώς είναι σοκαρισμένοι από τον τρόπο που κινείται, μιλάει, αποφασίζει και παζαρεύει ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Ιδιαιτέρως μετά τη δημόσια, μπροστά στις κάμερες, απόρριψη και εκδίωξη από τον Λευκό Οίκο του ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι άπαντες έμειναν στην κυριολεξία άφωνοι, από τον τρόπο και την ένταση της αντιπαράθεσης.
Τα ήθη και οι ανατροπές που φέρνει ο νέος αμερικανός πρόεδρος και όσοι τον συνοδεύουν δεν έχουν προηγούμενο στις διεθνείς σχέσεις, στις διεκδικήσεις και στον τρόπο που τις προβάλλει ο κ. Τραμπ.
Πολλοί και στην Αθήνα διερωτώνται αν όντως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ή υποκρύπτονται άλλες μη διαγεγνωσμένες στοχεύσεις και επιδιώξεις. Αν πράγματι δηλαδή μπορούν να αποτελέσουν βάση αναγέννησης της Αμερικής στον σημερινό ανταγωνιστικό κόσμο.
«Τιμωρώντας» τους συμμάχους
Ορισμένοι εκ των οικονομολόγων καταγράφουν ανήσυχοι πώς μπορούν, για παράδειγμα, να ωφελήσουν τις ΗΠΑ ενδεχόμενες καταστροφές του Καναδά ή του Μεξικού. Ή πόσο πραγματικά κρίσιμες για τα συμφέροντα της Αμερικής είναι η ανάκτηση της Διώρυγας του Παναμά και η προσάρτηση της Γροιλανδίας. Επιπλέον δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσουν λογικά την αποξένωση των ΗΠΑ από τους ιστορικά, συνεπέστερους όλων, ευρωπαίους συμμάχους, των Βρετανών συμπεριλαμβανομένων, με τους οποίους τις προηγούμενες δεκαετίες έδρασαν από κοινού σε εμπόλεμες ζώνες του πλανήτη. Αυτή ακριβώς η τάση τιμωρίας των διαχρονικών συμμάχων προβληματίζει εντόνως τους πάντες.
Για να μη μιλήσουμε για την επιλογή των δασμών η οποία υποτίθεται θα γεμίσει τα ταμεία του αμερικανικού κράτους και θα επιτρέψει την κατάργηση του φόρου εισοδήματος και αυτού ακόμη του IRS, του αποτελεσματικού πέραν πάσης αμφιβολίας ομοσπονδιακού μηχανισμού συλλογής των φόρων.
Αντιστοίχως αμφισβητούνται τόσο η επερχόμενη κατάργηση του υπουργείου Παιδείας των ΗΠΑ όσο και η αποψίλωση πλήθους υπηρεσιών του αμερικανικού Δημοσίου, ιδιαίτερα κρίσιμων για την υποστήριξη του διεθνούς ρόλου των ΗΠΑ. Ηδη οι δασμοί στα προϊόντα αλουμινίου από 12 Μαρτίου έχουν προκαλέσει την αύξηση των τιμών κατά 20% στα εγχωρίως παραγόμενα αντίστοιχα αμερικανικά. Και το κόστος παραγωγής αυτοκινήτων λόγω του γεγονότος ότι πολλά κομμάτια αυτών κατασκευάζονται στο Μεξικό και εισάγονται στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 6.000 δολάρια. Πράγμα που δηλώνει ακριβώς ότι δεν έχουν υπολογιστεί οι συνέπειες της πολιτικής των δασμών.
Κοινή είναι η πεποίθηση στην πλειονότητα των οικονομολόγων διεθνώς ότι οι πρωτοβουλίες του κ. Τραμπ δεν διακρίνονται για τη λογική τους ακολουθία, παρά για τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα τους. «Σηκώνω τα χέρια ψηλά, δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τέτοιας αντινομίας στις διεθνείς σχέσεις και στην άσκηση οικονομικής πολιτικής» σημείωνε τις προηγούμενες μέρες στην Αθήνα έγκυρος οικονομικός αναλυτής μεγάλης τράπεζας. Και συμπλήρωνε έντονα προβληματισμένος ότι «όσα συμβαίνουν δεν ταιριάζουν με όσα ξέραμε και γνωρίζαμε μέχρι τώρα, ούτε μπορούν να συντονιστούν με τους διακηρυγμένους στόχους και σκοπούς της νέας αμερικανικής ηγεσίας “να ξαναγίνει η Αμερική μεγάλη”». Υπογράμμιζε μάλιστα με ένταση ότι «η ταχέως αναπτυσσόμενη και εξελισσόμενη παραγωγική και τεχνολογική μηχανή της Κίνας και της Ασίας γενικότερα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με όρους διεθνούς Μαφίας, όπως ευφυώς απέδωσε την πολιτική Τραμπ ο βρετανικός “Economist” στο τελευταίο τεύχος του».
Η περίπτωση της Κίνας
Η αλήθεια είναι ότι η Κίνα αυτή τη στιγμή μπορεί να υποστηρίξει ότι βρίσκεται στην πρωτοπορία εξέλιξης της παραγωγής σε όλους τους τομείς. Τα επιτεύγματα των διαδόχων του Μάο και του Τενγκ φαντάζουν μοναδικά. Από τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τα υπερηχητικά τρένα, τα όπλα, τις τηλεπικοινωνίες και τα προωθημένα τεχνικά έργα, μέχρι τις εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης, την παραγωγή εξελιγμένων ημιαγωγών και την ανακάλυψη νέων φαρμάκων οι Κινέζοι πρωτοπορούν και διαμορφώνουν συνθήκες κατάκτησης των παγκόσμιων αγορών με απολύτως ανταγωνιστικούς όρους. Αυτή η νέα Κίνα προφανώς δεν αντιμετωπίζεται με αλλοπρόσαλλες αμυντικές πράξεις, με πληθωριστικές ταρίφες, με προστατευτισμό και παράλογες διεδκικήσεις εδαφών και χωρών ολόκληρων.
Βάσει των παραπάνω οι περισσότεροι των οικονομολόγων μένουν με την απορία, δεν έχουν την εξήγηση των πραγμάτων, ούτε των εκπεμπόμενων πολιτικών από τον Ντόναλντ Τραμπ και έτσι διερωτώνται μήπως όλο αυτό το αλλοπρόσαλλο σχήμα διεθνούς και εσωτερικής πολιτικής παραπέμπει σε άλλες στοχεύσεις και ανομολόγητες επιδιώξεις, οι οποίες μπορούν να συγκριθούν μόνο με εκείνες που σχεδόν πριν από έναν αιώνα έκρυβε ο Αδόλφος όταν ύψωνε τη σβάστικα.
Το ερώτημα ωστόσο που τίθεται για εμάς είναι πώς μπορεί να προστατευθεί από αυτό τον κυκεώνα ανατροπών και αλλαγών στη διεθνή πολιτική μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα. Και πώς επιβάλλεται να πολιτευθεί στο μεταίχμιο μιας απροσδιόριστης ακόμη διεθνοπολιτικής ανατροπής και ενδεχόμενης ραγδαίας μεταβολής των γεωπολιτικών και παγκόσμιων οικονομικών συνθηκών.
Η αφύπνιση της Ευρώπης
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας επιμένει ότι η χώρα μας είναι απαραίτητο να συντονιστεί με τη διαφαινόμενη ευρωπαϊκή αφύπνιση και προσπάθεια ανασυγκρότησης που αναμένεται να ακολουθήσει το επόμενο διάστημα. Να διεκδικήσει δηλαδή και να συμμετάσχει στις ευρωπαϊκές διαδικασίες αμυντικής ανασύστασης και παραγωγικής ανασύνταξης. Κατ’ αυτόν η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται σε κίνηση, οι αναζητήσεις περισσεύουν για τις νέες πολιτικές και τα εργαλεία χρηματοδότησης αυτών, όπως και ο ευρύτερος σχεδιασμός για την παραγωγική της ανασύνταξη και ανασυγκρότηση. Και βεβαιώνει ότι τις προηγούμενες ημέρες βρίσκονταν σε εξέλιξη συζητήσεις επί συζητήσεων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ακριβώς για αυτόν τον σκοπό. Ο ίδιος πιστεύει ότι οι τρέχουσες οικονομικές συνθήκες επιτρέπουν την ανάπτυξη νέων χρηματοδοτικών εργαλείων. Ο πληθωρισμός κάμπτεται στην Ευρώπη, ακόμη και στον τομέα των υπηρεσιών, όπου διατηρούνταν αυξητικές τάσεις, πλέον καταγράφεται υποχώρηση των τιμών, γεγονός που σημαίνει ότι λογικά η πολιτική μείωσης των επιτοκίων θα διατηρηθεί. Υπολογίζεται πως αν εντός του τρέχοντος έτους επιβεβαιωθεί η μείωση του πληθωρισμού κάτω από το 2%, τα επιτόκια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα τείνουν να μειωθούν ακόμη και κάτω από 2%, από 2,5% μετά την τελευταία μείωση. Μόνη ένσταση πηγάζει από το εύρος των επερχόμενων αμυντικών δαπανών, αλλά επί του παρόντος είμαστε στο επίπεδο των συζητήσεων και των ανακοινώσεων.
Γενικότερα η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι οι συνέπειες για την ελληνική οικονομία από την αναμενόμενη επιβολή δασμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα δεν θα είναι σοβαρές, γιατί απλούστατα οι ελληνικές εξαγωγές στις ΗΠΑ είναι περιορισμένες. Εκτιμάται ότι οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι από την ανατροπή των μεταπολεμικών συνθηκών είναι σοβαρότεροι και κρισιμότεροι. Πράγμα που σημαίνει ότι πέραν του συντονισμού με την Ευρώπη χρειάζονται άλλες πρόνοιες για τη διεύρυνση των σχέσεων με την ταχέως αναπτυσσόμενη ασιατική ζώνη, αλλά και την εμμονή στην εξωστρέφεια και ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Επίλογος από τον τρελό του χωριού Φ. Κ.
Οι Γιάνκις με το άνοιγμα στην Κίνα μετά το Βιετνάμ, βρήκαν φτηνά εργατικά και έδωσαν τα κλειδιά της παγκόσμιας οικονομίας στους Σίνες...οι Ρως βούλιαξαν στην κινούμενη άμμο της κρατικής οικονομίας και οι Ευρωπαίοι ζούσαν με το όραμα της ΕΟΚ, σήμερα ΕΕ... έτσι οι "αριστεροί" της Ανατολής βρήκαν τον κήπο της Εδέμ στον νεοκαπιταλισμό και οι "δεξιοί" της Δύσης άραξαν στις ξαπλώστρες της κρατικής φροντίδας με τα επιδόματα σε λάθρο, μονογονεϊκές φαμίλιες, πρεζόνια, άνεργους κλπ άτομα... αν δούμε ψύχραιμα και αντικειμενικά την ιστορία, το ανακάτεμα της τράπουλας σήμερα, έχει ξαναγίνει στο παρελθόν...η διαφορά ίσως είναι στην "χορτασίλα" των δικαιωματιστών και των συλλογικοτήτων, την οποία εκμεταλλεύονται οι πολιτικοί για τα ψηφαλάκια, αρπάζοντας λεφτά από μισθωτούς και συνταξιούχους για να τα δίνουν σε φοροφυγάδες, πονηρούς και ευαίσθητες κοινωνικώς ομάδες...χάος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου