Μετακινήσεις ελληνικών πληθυσμών προς την Πόλη την ύστερη οθωμανική περίοδο

 Στρατηγός Φρ. Φράγκος: Αντί σχολίου..

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΑΦΕΟΧΩΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ

Γεώργιος Γκοβέσης ιστορικός-συγγραφέας*

Η Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωση της από το σουλτάνο Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή και ως την κατάλυση του σουλτανικού καθεστώτος και την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ (1453-1923), δεν υπήρξε μονάχα πρωτεύουσα του οθωμανικού κράτους αλλά και μητρόπολη ολόκληρου του Ελληνισμού του οποίου μέχρι και τους Βαλκανικούς Πολέμους το μεγαλύτερο μέρος ζούσε σε οθωμανικά εδάφη.

Το 1886 λειτούργησε το Παρθεναγωγείο Βαφεοχωρίου και το 1905 το Γεωργειάδειον Αρρεναγωγείον. Στην ανέγερση και τη λειτουργία και των δύο αυτών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων συνέβαλε τόσο υλικά όσο και ηθικά το άξιο τέκνο της κοινότητας Βαφεοχωρίου Πατριάρχης Ιωακείμ Γ’ ο οποίος γεννήθηκε εκεί το 1834 και η οικία του σώζεται ως τις μέρες μας.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:fosfanariou.gr