Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:
«Πιθανόν να ρωτήσει για την ΑΟΖ που είναι Ευρωπαϊκό κεκτημένο τον Ερντογάν ο κ Μητσοτάκης και ο κ. Γεραπετρίτης τον Φιντάν, και έτσι θα πράξει η Ελλάς..»
Μπορεί να φαίνεται παράξενο , αλλά στην πράξη αυτό συμβαίνει, αφού πεισματικά δεν ενεργούμε ούτε καν επι τη βάσει του Ενωσιακού Δικαίου..
Τι θα πράξει η Ελλάδα στο Αιγαίο; Η ΑΟΖ της Ελλάδας είναι ευρωπαϊκό κεκτημένο, το αναδεικνύουν και οι χάρτες της Ε.Ε και της ευρωπαϊκής επιτροπής. Ποιος ο ρόλος του ευρωπαϊκού δικαστηρίου του Λουξεμβούργου;
Παρακάτω προτείνονται δύο εφικτές νομικές εκδοχές μεταξύ Ελλάδος Και Κύπρου για οριοθέτηση ΑΟΖ όπου προβλέπονται ρητώς στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
Άρθρο 273: Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο είναι αρμόδιο επί οποιασδήποτε διαφοράς μεταξύ των κρατών μελών, συναφούς με το αντικείμενο των Συνθηκών, αν η διαφορά αυτή του υποβληθεί δυνάμει συνυποσχετικού.
Παρατήρηση:
Συναφούς με το αντικείμενο των Συνθηκών σημαίνει να έχει καταστεί ενωσιακό δίκαιο με οποιανδήποτε τρόπο. Η Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982 έχει ισχύ ενωσιακού δικαίου από την 23 Ιουνίου 1998 και σαφώς η Ελλάδα και η Κύπρος το ζήτημα της οριοθέτησης ζώνης αλιείας μεταξύ τους μπορούν να το εντάξουν με συνυποσχετικό στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο.
Άρθρο 259: Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Κάθε κράτος μέλος δύναται να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, αν κρίνει ότι άλλο κράτος μέλος έχει παραβεί υποχρέωσή του εκ των Συνθηκών. Πριν ένα κράτος μέλος ασκήσει προσφυγή κατά άλλου κράτους μέλους, επικαλούμενο παράβαση υποχρεώσεως εκ των Συνθηκών, οφείλει να φέρει το ζήτημα στην Επιτροπή. Η Επιτροπή διατυπώνει αιτιολογημένη γνώμη επί του θέματος, αφού προηγουμένως παρέχει τη δυνατότητα στα ενδιαφερόμενα κράτη να προβούν κατ’ αντιδικία σε γραπτές ή προφορικές παρατηρήσεις. Αν η Επιτροπή δεν διατυπώνει γνώμη εντός τριών μηνών από της υποβολής της αιτήσεως, η προσφυγή δύναται να κατατεθεί στο Δικαστήριο και χωρίς τη γνώμη της Επιτροπής.
Γράφει ο Χρήστος Μουρτζούκος
Η ευρωπαϊκή οδηγία 2014/89/ ΕΕ για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό που οδηγεί βάσει του ενωσιακού δικαίου σε ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου.
Επειδή η Ελλάδα δεν την ενσωμάτωσε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την 21 Δεκεμβρίου 2023 την παρέπεμψε στο δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργου που είναι το δευτεροβάθμιο και τελικό αναιρετικό δικαστήριο για παραβίαση του ενωσιακού δικαίου.
Με νομική ασπίδα του ενωσιακού δικαίου σήμερα θα είχαμε ως χώρα κάνει υπόδειξη θαλάσσιας ιδιοκτησίας σε όλες τις θάλασσες μας και αντ´ αυτού η Ελλάδα προτιμάει να πληρώσει χρηματικό πρόστιμο στο δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο.
Έχουμε δικαστική απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ που είναι και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο της ΕΕ (και είναι αρμόδιο για συγκεκριμένες υποθέσεις που αφορούν θεσμικά όργανα της ΕΕ) όπου δέχθηκε την προσφυγή της Βενεζουέλα κατά του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ για μια αντιδικία που είχαν.
Επίσης υπάρχει δικαστική απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ όπου δέχθηκε την προσφυγή Σαουδάραβα υπηκόου κατά του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ επίσης για μια αντιδικία που είχαν.
Από αυτό συνάγεται και αποδεικνύεται ότι και η Ελλάδα μπορεί να κάνει προσφυγή κατά της Τουρκίας, Λιβύης και Αιγύπτου στο Δικαστήριο της ΕΕ ζητώντας δικαστική προστασία κατά των χωρών αυτών σχετικά με την Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982 όπου έγινε ευρωπαϊκό δίκαιο το 1998.
Μια άλλη σημαντική δικαστική απόφαση του 1991 όπου το δικαστήριο της ΕΕ οριοθέτησε αλιευτική ζώνη μεταξύ χωρών μελών της τότε ΕΟΚ, δηλαδή της Γαλλίας κατά του Ηνωμένου Βασιλείου με την προσφυγή που κατέθεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέρ της Γαλλίας και κατά του Ηνωμένου Βασιλείου.
Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο της ΕΕ έκανε οριοθέτηση τόσο στις γραμμές βάσης όσο και υφαλοκρηπίδας σε περισσότερο απομακρυσμένες από την ακτή σε σχέση με εκείνες που ίσχυαν στις 25 Ιανουαρίου 1983!
Αυτό αποτελεί δεδικασμένο για τον τρόπο υπολογισμού τόσο της γραμμής βάσης όσο και της υφαλοκρηπίδας και σε περίπτωση που η Ελλάδα και η Κύπρος προσφύγουν στο δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο κατά της Τουρκίας, θα έχουμε την μέθοδο οριοθέτησης χωρίς να υπάρχει το ρίσκο του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης που έχει αντιφατικές αποφάσεις ανάλογα με τις χώρες που θα δικάζει!
Τα ζητήματα αλιείας είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΕ και όχι πλέον των χωρών μελών της ΕΕ.
Αυτό σημαίνει ότι καμία οριοθέτηση ΑΟΖ δεν μπορεί να γίνει χωρίς την συμμετοχή της ΕΕ από την στιγμή που αλιευτικοί πόροι υπάρχουν και στην ΑΟΖ!
Η πρόσφατη οριοθέτηση ζώνης αλιείας μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας αυτό δεν το τήρησε, διότι δεν συμμετείχε η ΕΕ στην διαδικασία οριοθέτησης!
Θαλάσσιο χωροταξικό Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή επιτροπή. ΑΟΖ Ελλάδας
H Ελλάδα απαγορεύεται να διαπραγματευτεί τους αλιευτικούς της πόρους με την Τουρκία που υπάρχουν στην θαλάσσια ζώνη της και αυτή η αρμοδιότητα ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην ΕΕ.
Διαφορετικά θα τιμωρηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Δικαστική απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Ιρλανδίας για την αποκλειστική αρμοδιότητα των αλιευτικών πόρων.
Η συμφωνία σύνδεσης ΕΟΚ – Τουρκίας του 1963 είναι ευρωπαϊκό δίκαιο από τον Δεκέμβριο του 1977, κάτι που αναγνωρίζει επίσημα η Τουρκία, την αρμοδιότητα δηλαδή του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Λουξεμβούργου (ΔΕΕ), και σε περίπτωση διαφοράς με χώρα μέλος την πρώην ΕΟΚ και νυν Ευρωπαϊκής Ένωσης οι όποιες διαφορές θα πρέπει να επιλύονται στο ευρωπαϊκό δικαστήριο του Λουξεμβούργου. Κάτι που ορίζεται ρητώς στο άρθρο 25. Για την Τουρκία το κείμενο αποτελεί κοινοτικό κεκτημένο και βασική προϋπόθεση εισδοχής στην ΕΕ.
Άρθρο 25:
1. Τα συμβαλλόμενα μέρη μπορούν να υποβάλουν στο Συμβούλιο Σύνδεσης οποιαδήποτε διαφορά σχετικά με την εφαρμογή ή την ερμηνεία της παρούσας συμφωνίας που αφορά την Κοινότητα, ένα κράτος μέλος της Κοινότητας ή την Τουρκία.
2. Το Συμβούλιο Σύνδεσης μπορεί να επιλύσει τη διαφορά με απόφαση. Μπορεί επίσης να αποφασίσει να υποβάλει τη διαφορά στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ή σε οποιοδήποτε άλλο υπάρχον δικαστήριο.
Επίσης μια σημαντική επισήμανση, η σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982 κατέστη ευρωπαϊκό δίκαιο από την 23 Ιουνίου 1998, διότι πήρε ΦΕΚ των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Οπότε οποιαδήποτε διαφορά με την Τουρκία ή οποιαδήποτε γειτονική, χώρα θα πρέπει να επιλυθεί στο ευρωπαϊκό δικαστήριο του Λουξεμβούργου.
Παρακάτω προτείνονται δύο εφικτές νομικές εκδοχές μεταξύ Ελλάδος Και Κύπρου για οριοθέτηση ΑΟΖ όπου προβλέπονται ρητώς στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
Άρθρο 273: Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο είναι αρμόδιο επί οποιασδήποτε διαφοράς μεταξύ των κρατών μελών, συναφούς με το αντικείμενο των Συνθηκών, αν η διαφορά αυτή του υποβληθεί δυνάμει συνυποσχετικού.
Παρατήρηση:
Συναφούς με το αντικείμενο των Συνθηκών σημαίνει να έχει καταστεί ενωσιακό δίκαιο με οποιανδήποτε τρόπο. Η Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982 έχει ισχύ ενωσιακού δικαίου από την 23 Ιουνίου 1998 και σαφώς η Ελλάδα και η Κύπρος το ζήτημα της οριοθέτησης ζώνης αλιείας μεταξύ τους μπορούν να το εντάξουν με συνυποσχετικό στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο.
Άρθρο 259: Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Κάθε κράτος μέλος δύναται να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, αν κρίνει ότι άλλο κράτος μέλος έχει παραβεί υποχρέωσή του εκ των Συνθηκών. Πριν ένα κράτος μέλος ασκήσει προσφυγή κατά άλλου κράτους μέλους, επικαλούμενο παράβαση υποχρεώσεως εκ των Συνθηκών, οφείλει να φέρει το ζήτημα στην Επιτροπή. Η Επιτροπή διατυπώνει αιτιολογημένη γνώμη επί του θέματος, αφού προηγουμένως παρέχει τη δυνατότητα στα ενδιαφερόμενα κράτη να προβούν κατ’ αντιδικία σε γραπτές ή προφορικές παρατηρήσεις. Αν η Επιτροπή δεν διατυπώνει γνώμη εντός τριών μηνών από της υποβολής της αιτήσεως, η προσφυγή δύναται να κατατεθεί στο Δικαστήριο και χωρίς τη γνώμη της Επιτροπής.
ΑΟΖ Βαλτικών χωρών |
Χάρτης της Σεβίλλης. ΑΟΖ Ελλάδας |
AOZ Γαλλίας (Κορσική-Σαρδηνία) |
AOZ Γαλλίας (Κορσική-Σαρδηνία) Με κλειστούς κόλπους και γραμμές βάσης και οριοθέτηση των 12 ναυτικών μιλίων και ΑΟΖ. |
AOZ Γαλλίας (Κορσική-Σαρδηνία) Η εγγύτητα των δυο νησιών και η οριοθέτηση των ΑΟΖ Γαλλίας – Ιταλίας |
Η ΑΟΖ της Ολλανδίας στην Βενεζουέλα |
Μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ, την δικαστική απόφαση του 1991 μεταξύ Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου, όπου το δικαστήριο της ΕΕ οριοθέτησε αλιευτική ζώνη μεταξύ χωρών μελών της τότε ΕΟΚ, δηλαδή της Γαλλίας κατά του Ηνωμένου Βασιλείου. Με την προσφυγή που κατέθεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέρ της Γαλλίας και κατά του Ηνωμένου Βασιλείου.
Μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ, την προσφυγή της Βενεζουέλας κατά Συμβούλιο της ΕΕ. Όπου από την στιγμή που το δίκαιο της θάλασσας του 1982 έγινε ευρωπαϊκό δίκαιο από το 1998, οποιαδήποτε χώρα μπορεί να προσφύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο του Λουξεμβούργου.
Μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ, την δικαστική απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ όπου δέχθηκε την προσφυγή Σαουδάραβα υπηκόου κατά του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ επίσης για μια αντιδικία που είχαν.
Μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ, την ευρωπαϊκή οδηγία της Ε.Ε για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό
Μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ, την δικαστική απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Ιρλανδίας για την αποκλειστική αρμοδιότητα των αλιευτικών πόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου