«Για την εθνική παρακμή ευθύνονται εξίσου λαός και πολιτική ηγεσία»

 Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:

Όταν ο Πρωθυπουργός δεν φοβάται, ότι ο Πρόεδρος οφείλει να είναι ακόμη και πιο ικανός από τον ίδιο, τότε εκλέγει Πρόεδρο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, για το καλό του ΕΘΝΟΥΣ και της Πατρίδος…

Η αθησαύριστη μαρτυρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την κρίση στους θεσμούς και το δημοκρατικό πολίτευμα, λίγο πριν από την επανεκλογή του στη θέση του αρχηγού του κράτους το 1990

Ετσι είχαν τα πράγματα, οπότε στις 10 Απριλίου του 1990 με επεσκέφθησαν ο κ. Γιάννης Παλαιοκρασσάς και ο κ. Νίκος Γκατζογιάννης, οι οποίοι μου μετέφεραν θερμή παράκληση του κ. Μητσοτάκη να δεχθώ υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Μου εξήγησαν δε ότι ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί εθνικά αναγκαία την παρουσία μου στην Προεδρία, λόγω της κρισιμότητος των περιστάσεων.

Είπα στους επισκέπτες μου ότι, καταρχήν, δεν με ενδιαφέρει το θέμα. Αλλά θα μπορούσα να το συζητήσω, αν πράγματι ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι η παρουσία μου στην Προεδρία θα βοηθήσει τον τόπο και δεν με προτείνει ως Πρόεδρο για να μου δώσει προσωπική ικανοποίηση. Αν ναι, θα τον περιμένω αύριο στις 6 για να το συζητήσουμε.

Ηταν τόσο αντιφατικές οι σκέψεις και τα αισθήματά μου, ώστε να καταλήγω στο συμπέρασμα ότι, είτε δεχθώ είτε αρνηθώ την πρόταση, θα μετανοούσα οπωσδήποτε. Απ’ το δίλημμα αυτό μ’ έβγαλε τελικά η σκέψη ότι στη ζωή είναι προτιμότερο να μεταμελείται κανένας γι’ αυτό που έκανε παρά γι’ αυτό που παρέλειψε να κάνει. Ετσι ηρέμησα και κοιμήθηκα».

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:www.newsbreak.gr