Ο ρεαλισμός του Καραμανλή, η στροφή του Ανδρέα

 Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:

Πίκρα και απογοήτευση που συνειρμικά γίνεται και μόνο με τη σύγκριση τους με τους κάτω του μετρίου πολιτικούς αρχηγούς του σήμερα..

Σωτήρης Ριζάς

Στη διάρκεια της πεντηκονταετίας από την εκδήλωση της ελληνοτουρκικής έντασης στο Αιγαίο, το 1973-74, με κύριο αλλά όχι μόνο θέμα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και, πλέον, και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), η διαχείριση της διαφωνίας με την Τουρκία εντοπιζόταν στο δίλημμα μεταξύ αντιπαράθεσης ή αναζήτησης συμφωνημένης λύσης. Κατά την πρώτη δεκαπενταετία, από το 1974 έως το 1988, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ταυτιζόταν με την επιδίωξη συμφωνημένης λύσης και ο Ανδρέας Παπανδρέου με την τήρηση αδιάλλακτης γραμμής.

Η ουσιαστική ματαίωση της προοπτικής ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ λόγω της αντίδρασης των ευρωπαϊκών συντηρητικών κύκλων από το 2007 και μετά σήμαινε την απώλεια αυτού του μοχλού. Αυτό το πρόβλημα της σύνδεσης της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ με θέματα κυριαρχίας εμφανίζεται να αποκτά κεντρική σημασία στην ελληνική δημόσια συζήτηση κατά την παρούσα φάση των ελληνοτουρκικών συνομιλιών.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:www.tovima.gr