To σταμναγκάθι και τα «βρώματα» στην κόψη του χειμερίου κύματος

 Τα άγρια χόρτα διατηρούν ακόμη ατόφιους τους δεσμούς μας με τη Μητέρα Γη.

Χοιρινό με ήμερο σταμναγκάθι αυγολέμονο/Photo: Νίκος Γ. Μαστροπαύλος

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟ

«Βρώματα», έτσι αποκαλούν με την αρχαιόπρεπη, δωρική λαλιά τους οι τροφοσυλλέκτες των Ορέων της βόρειας άκρης της Καρπάθου, πριν τη νήσο της Σαρίας και τα πειρατικά Παλάτια της, τα βρώσιμα άγρια χόρτα, που αυτή την εποχή έχουν την τιμητική τους στον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους. Τα χόρτα ήταν η πρώτη τροφή μας πριν, καν, γίνουμε άνθρωποι. Και δεν εγκαταλείψαμε ποτέ αυτή τη συνήθεια, ακόμη κι όταν εμπλουτίσαμε θεαματικά τη βρώση μας και μεταμορφωθήκαμε σε βροτούς. Ίσως, γιατί, τα άγρια χόρτα διατηρούν ακόμη ατόφιους τους δεσμούς μας με τη Μεγάλη Μητέρα Γη. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είναι θεόσταλτα, αφού εμφανίζονται ως διά μαγείας μετά τις ικανοποιητικά ποτιστικές βροχές, στις αγριές αλλά και στα μερωμένα χωράφια, χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, ακόμη και σε εποχές μεγάλης φτώχειας, έως και πείνας.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:www.travel.gr