ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΙΛ

 Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:

ΠΑΡΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΕΙ..

ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ: ΤΟ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ», ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΩΣ ΑΡΧΗΓΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΤΟ ΔΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΖΥΡΙΧΗΣ-ΛΟΝΔΙΝΟΥ. Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, ΟΤΑΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΚΑΡΙΟ, ΕΙΠΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ ΦΡΑΣΗ «ΕΓΩ ΕΓΙΝΑ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΗΡΩΑΣ».

Τελευταίως ακούγονται εκδοχές του «πατριωτικού» στον δημόσιο λόγο. Πατριωτική Αριστερά, πατριωτικά αντανακλαστικά στο ΠΑΣΟΚ, πατριωτικές πτυχές στην κυβερνώσα Ν.Δ.

Ξέρετε… όλοι πατριώτες είμαστε! Πατριώτης είναι όποιος προστατεύει το εθνικό συμφέρον. Και μάλιστα –επιτρέψτε μου να το τονίσω– μακροπροθέσμως. Και όποιος θυσιάζει, στο όνομα της προστασίας του μακροπρόθεσμου εθνικού συμφέροντος, το συγκυριακό πολιτικό του όφελος. Οπότε αναλαμβάνει πολιτικό κόστος βαθύτερο και μεγαλύτερο, ώστε να συνεισφέρει στη θωράκιση του μακροπρόθεσμου εθνικού συμφέροντος. Αυτός είναι πατριώτης, όχι εκείνος που το δηλώνει. Όποιος μάλιστα δηλώνει εμφατικά και επαναληπτικά «πατριώτης», είναι στα μάτια μου ύποπτος. Το θέμα είναι τι κάνεις την κρίσιμη στιγμή.

Μια σοβαρή διευθέτηση προϋποθέτει ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική που δεν σταματά σε δυο τρεις γενικές διατυπώσεις. Ο ολοκληρωμένος εθνικός σχεδιασμός προϋποθέτει ότι έχεις σταθμίσει από κάθε άποψη τα εθνικά σου συμφέροντα ώστε να τα υπερασπιστείς και προωθήσεις με τον καλύτερο τρόπο. Αλλά το πρώτο βήμα είναι η συγκρότηση του εσωτερικού μετώπου. Εξωτερική πολιτική χωρίς εσωτερικό μέτωπο δεν υπάρχει.

 Άρα συναίνεση;  

Όταν λέω «εσωτερικό μέτωπο», αυτό ακριβώς εννοώ: ότι έχεις υψηλό βαθμό συναίνεσης στο εσωτερικό των αρμοδίων θεσμών και υπηρεσιών και μηχανισμών. Κοινή αντίληψη και συνείδηση του διπλωματικού, του στρατιωτικού προσωπικού, ακόμη και του ακαδημαϊκού δυναμικού και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Και εν συνεχεία, συζήτηση και συμφωνία εντός του λεγόμενου δημοκρατικού πολιτικού φάσματος.

Περιορισμένος ορίζοντας…

Ασφυκτικός θα έλεγα, αν μιλούμε για οικονομική αξιοποίηση των κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων. Αυτή είναι μια προφανής πραγματικότητα. Επιπλέον, η εξωτερική μας πολιτική όσον αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ θεωρώ ότι έχει συνέχεια. Αρχές, κανόνες και πρακτικές που αποδεχθήκαμε ήδη και εφαρμόσαμε σε σχέση με Ιταλία, με Αίγυπτο, εν μέρει και με Αλβανία προφανώς τις αποδεχόμαστε και σε σχέση με άλλες χώρες

Δηλαδή; 

Η υπογραφή της σύμβασης οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ιταλία έγινε πάνω στο ίχνος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας με τη σύμβαση του 1977 με αξιοσημείωτες ελληνικές υποχωρήσεις ως προς τα ιταλικά αλιευτικά δικαιώματα. Με την Αίγυπτο αποδεχθήκαμε την μερική οριοθέτηση δυτικά του 28ου μεσημβρινού. Έχουμε συνεπώς επιδείξει ευελιξία με στόχο προφανώς την επίτευξη συμφωνίας, την αξιοποίηση των φυσικών πόρων και την σταθεροποίηση των σχέσεων στην Αν. Μεσόγειο.