(σ.σ. Το παρακάτω είναι σχόλιο προς το άρθρο από κάποιον Τούρκο που έχει το ψευδώνυμο Υπερασπιστής Ανθρωπίνων δικαιωμάτων)
Υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων / 21 Μαΐου 2023
Δεν με εκπλήσσει καθόλου που στοχεύετε την Ελλάδα. Αγαπητέ αρθρογράφε, η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων. Αν και η οικονομική της κατάσταση είναι καλύτερη από την Τουρκία, δεν είναι μια πλούσια χώρα. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Ανάμεσά τους είναι οι Έλληνες πολίτες μας, που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από την Τουρκία και τα παιδιά και τα εγγόνια τους, λόγω της ρατσιστικής πολιτικής του κράτους μας. Πριν από μερικά χρόνια, η Αγία Σοφία, το ιερότερο ιερό, μετατράπηκε σε τζαμί με κήρυγμα σπαθιού, γεγονός που οδήγησε σε αύξηση του μίσους κατά των μουσουλμάνων.
Ιστοσελίδα «Kαράρ»
Mensur Akgün
Μετανάστευση, είναι το όνομα που δίνεται σε μια ομάδα ανθρώπων που μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο για οποιονδήποτε λόγο, προκειμένου να εγκατασταθούν. Ο λόγος μπορεί να είναι πολιτικός, οικονομικός ή ίσως πιο οικολογικός τώρα. Εκείνοι που αισθάνονται πιεσμένοι ή λαχταρούν για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο, μπορεί να προσπαθήσουν να φύγουν από εκεί που είναι και να πάνε αλλού.
Το άσυλο είναι λίγο πιο τεχνικό. Δικαίωμα που ορίζεται από διεθνείς συμβάσεις. Δεδομένου ότι είναι ανοιχτό σε κατάχρηση όπως κάθε δικαίωμα, καθορίζονται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα πραγματοποιηθεί. Ο στόχος του ορίζεται χονδρικά, ως η πρόληψη της βλάβης των ανθρώπων από την πολιτική βία. Έχουν ληφθεί μέτρα ώστε η ύπαρξη συνόρων να μην εμποδίζει το άσυλο.
Το πιο σημαντικό μέτρο που ελήφθη είναι να καταγραφεί η αίτηση ασύλου όσων έχουν περάσει με κάποιο τρόπο τα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα μιας χώρας, να διερευνηθεί η ειλικρίνειά τους και να καθοριστεί σε ατομική βάση, εάν θα τους χορηγηθεί το καθεστώς του πρόσφυγα. Η βασική αρχή είναι η «μη επαναπροώθηση», που σημαίνει ότι δεν αποστέλλονται πίσω στη χώρα προέλευσης, έως ότου διαπιστωθεί ότι η ασφάλειά τους δεν απειλείται.
Ωστόσο, αυτή η αρχή δυστυχώς παραβιάζεται από πολλά κράτη και η άσκηση του νομικά αναγνωρισμένου δικαιώματος ασύλου καθίσταται στην πράξη αδύνατη. Αφενός η διέλευση των συνόρων δυσχεραίνει με τις βίζες και τις κυρώσεις που επιβάλλονται σε αεροπορικές εταιρείες, αφετέρου όσοι περνούν τα σύνορα τιμωρούνται με κάποιο τρόπο.
Ενώ η μέθοδος που βρήκε η Αγγλία, ήταν η κατασκήνωση στη Ρουάντα, η Ελλάδα προσπαθεί να λύσει ή τουλάχιστον να αμβλύνει το πρόβλημά της εδώ και αρκετό καιρό σπρώχνοντας όσους προσπαθούν να διασχίσουν τον Έβρο ή το Αιγαίο, μερικές φορές βάζοντάς τους σε μη μηχανοκίνητες ή χωρίς κουπιά βάρκες και αφήνοντάς τα να πεθάνουν. Μια άλλη ευρέως αποδεκτή μέθοδος στην Ευρώπη είναι ο ρατσισμός, οι διακρίσεις και φυσικά ο εξευτελισμός.
Ενώ μερικές φορές το πτώμα ενός μικρού παιδιού που ξεβράστηκε στην ακτή μαλακώνει τις καρδιές, οι τραγωδίες που συχνά περιορίζονται σε αριθμούς ξεσκεπάζονται όταν ο λογαριασμός μεταβιβάζεται σε λαθρέμπορους και ανθρωπιστικές οργανώσεις. Συζητείται πώς ο FRONTEX θα προστατεύσει καλύτερα τα σύνορα και πώς η Τουρκία θα προστατεύσει καλύτερα τους Σύριους πρόσφυγες στη χώρα της. Αν και ανοίγονται έρευνες για παραβάσεις, η πρακτική δεν αλλάζει πολύ.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν φαίνεται ότι πρόκειται να αλλάξει από εδώ και πέρα. Ωστόσο, υπάρχει πιθανότητα η πρακτική ώθησης της Ελλάδας, την οποία κατηγορεί μια εφημερίδα όπως οι New York Times, ν’ αλλάξει κάπως και ο γείτονάς μας να ντρέπεται λίγο γι’ αυτή την απάνθρωπη μέθοδο. Γιατί οι ρεπόρτερ της εφημερίδας έχουν δημιουργήσει μια δουλειά που αξίζει βραβείο «Πούλιτζερ» αυτή τη φορά και τεκμηρίωσαν την όλη διαδικασία.
Προετοιμάστηκε από τους Nimet Kıraç, Matina Gridneff, Sarah Kerr και Kassie Bracken και δημοσιεύτηκε την Παρασκευή, η είδηση ξεκινά με την εμπειρία του ασύλου στην Ελλάδα, την οποία λέει η 27χρονη Σομαλή Naima Hassan Aden, ενώ αγκαλιάζει το έξι μηνών μωρό της, περιγράφοντας τη βία που ασκήθηκε εναντίον τους, με φωτογραφίες και έγγραφα και συνεχίζει με άλλες μαρτυρίες.
Σύμφωνα με τους δημοσιογράφους, η εμπειρία της Naima και των συντρόφων της, θα μπορούσε να είχε διαφύγει της προσοχής όπως οι άλλοι, και οι καταγγελίες θα μπορούσαν να είχαν απορριφθεί από τις Ελληνικές αρχές, λέγοντας και πάλι ότι δεν ήταν πραγματικές. Ευτυχώς, αυτή τη φορά, ένας μη κερδοσκοπικός ανθρωπιστής, ο Fayad Mulla, κινηματογράφησε και τεκμηρίωσε ολόκληρο το γεγονός και το μοιράστηκε με τους New York Times.
Πιστεύω ότι θα είναι επωφελές και για τις χώρες και τους αιτούντες άσυλο, να χρησιμοποιήσουν αυτές τις ειδήσεις στις πιθανές διαπραγματεύσεις που θα γίνουν με την Ελλάδα μετά τις εκλογές σε εμάς και σε αυτές, αναμειγνύοντάς τις με τις εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας, Human Rights Watch, Επιτροπή του Ελσίνκι και σίτιση από ακαδημαϊκές σπουδές.
Ας μην ξεχνάμε ότι το προσφυγικό δεν είναι ένα ζήτημα που μπορεί να απλοποιηθεί. Είναι αλήθεια ότι αυτή η μαζική μετανάστευση δημιουργεί προβλήματα σε κάθε χώρα από την οποία προέρχονται και περνούν. Μοιράζεστε τους λιγοστούς πόρους σας και μερικές φορές παίρνετε ρίσκα. Είναι αδύνατο να πούμε ότι οι Σύριοι πρόσφυγες, ο αριθμός των οποίων εξακολουθεί να είναι γύρω στα 3.600.000. σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, δεν μας επιβαρύνουν.
Το ίδιο ισχύει για την Ελλάδα, τη Γερμανία και πολλές άλλες χώρες. Ωστόσο, το να είναι βάρος, δεν σημαίνει ότι δεν είναι άνθρωποι και ότι δεν έχουν δικαιώματα που απορρέουν από το εθνικό και διεθνές δίκαιο. Ούτε η Τουρκία, ούτε η Ελλάδα, ούτε καμία άλλη χώρα μπορεί να τους στερήσει τα δικαιώματά τους ή να τους αφήσει να πεθάνουν όπως έκανε η Ελλάδα.
Οι μασκοφόρες δυνάμεις ασφαλείας, δεν μπορούν να τους παραλάβουν από τα καταφύγια και να τους φορτώσουν από αυτοσχέδιες προβλήτες σε βάρκες της ακτοφυλακής και από εκεί σε μη μηχανοκίνητα φουσκωτά σκάφη και να τους σπρώξουν στα Τουρκικά χωρικά ύδατα. Τα σκάφη προσφύγων που πλησιάζουν στην ακτή, δεν μπορούν να δοκιμαστούν να βυθιστούν από ξαφνικούς ελιγμούς. Τα χρήματα και τα κοσμήματα στα χέρια ανθρώπων που κατάφεραν να φτάσουν με κάποιο τρόπο, δεν μπορούν να σφετεριστούν.
Η μόνη ανησυχία της Τουρκίας, όταν πρόκειται για Σύριους στη χώρα της, είναι ότι δεν μπορεί να τους στείλει πίσω ότι κι αν γίνει. Για να τους στείλουμε πίσω, είναι απαραίτητο να παρέχουμε πρώτα ασφαλείς συνθήκες και μετά να δημιουργούμε ευκαιρίες για όσους θα επιστρέψουν. Είναι αδύνατο να φτάσουμε οπουδήποτε με τη δέουσα επιμέλεια και να αποφύγουμε μια ευθύνη που είμαστε υποχρεωμένοι να αναλάβουμε.
Ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο πρόεδρος μετά τις 28 Μαΐου, πρέπει να εγκαταλείψουμε τον χονδρικό και σε μεγάλο βαθμό ρατσιστικό, μεροληπτικό πολιτικό λόγο, που θα βαθύνει το πρόβλημα και να σκεφτούμε ρεαλιστικές λύσεις, αν μη τι άλλο, για να λύσουμε ανθρωπιστικά προβλήματα και να αποθαρρύνουμε την Ελλάδα από τις παράνομες πρακτικές της. Πρέπει να μιλήσουμε με τις Βρυξέλλες…
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
(σ.σ. Το παρακάτω είναι σχόλιο προς το άρθρο από κάποιον Τούρκο που έχει το ψευδώνυμο Υπερασπιστής Ανθρωπίνων δικαιωμάτων)
Υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων / 21 Μαΐου 2023 05:18
Δεν με εκπλήσσει καθόλου που στοχεύετε την Ελλάδα. Αγαπητέ αρθρογράφε, η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων. Αν και η οικονομική της κατάσταση είναι καλύτερη από την Τουρκία, δεν είναι μια πλούσια χώρα. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Ανάμεσά τους είναι οι Έλληνες πολίτες μας, που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από την Τουρκία και τα παιδιά και τα εγγόνια τους, λόγω της ρατσιστικής πολιτικής του κράτους μας. Πριν από μερικά χρόνια, η Αγία Σοφία, το ιερότερο ιερό, μετατράπηκε σε τζαμί με κήρυγμα σπαθιού, γεγονός που οδήγησε σε αύξηση του μίσους κατά των μουσουλμάνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου