Ουκρανία και Συρία

Στρατηγός Φράγκος Φ.: Αντί σχολίου παρατίθεται η κάτωθι παράγραφος του άρθρου..

«Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την κρίση στην Ουκρανία για εβδομάδες, ανεξάρτητα από τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας και να την αξιολογήσουμε χωρίς να δούμε το σύνολο. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν τυχαίο ότι ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Sergey Şoygu πήγε στη Συρία την περασμένη εβδομάδα, εν μέσω της κρίσης στην Ουκρανία, για να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Άλ Άσαντ.»

Η μεγαλύτερη ναυτική βάση της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα, βρίσκεται στην πόλη Σεβαστούπολη της Κριμαίας. Το ίδιο ίσχυε και κατά τη διάρκεια της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ). Η βάση της Σεβαστούπολης είναι η πύλη της Ρωσίας στη Μεσόγειο, σε στρατιωτικό και στρατηγικό πλαίσιο.

Όταν η Ουκρανία κήρυξε την ανεξαρτησία της μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αυτή η στρατιωτική βάση παρέμεινε εντός των συνόρων της Ουκρανίας. Ως αποτέλεσμα της διμερούς συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας το 1997, το δικαίωμα χρήσης αυτής της βάσης δόθηκε στη Ρωσία μέχρι το 2017.

Οι εντάσεις ξεκίνησαν μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, όταν η κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία στην Ουκρανία το 2008, με την ενθάρρυνση του ΝΑΤΟ, επιχείρησε να κάνει την Ουκρανία μέλος του ΝΑΤΟ.

Μετά την εκλογή του Viktor Yanukoviç ως Προέδρου της Ουκρανίας, επετεύχθη συμβιβασμός, ως αποτέλεσμα των διμερών συμφωνιών που υπογράφηκαν μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας το 2010, το δικαίωμα χρήσης της στρατιωτικής βάσης της Σεβαστούπολης από τη Ρωσία, παρατάθηκε έως το 2042.

Όταν ο Viktor Yanukoviç αρνήθηκε επίσης να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2013, οι δημόσιες ομάδες υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ξεκίνησαν διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να υπάρξουν μεγάλες εσωτερικές συγκρούσεις και να ανατραπεί η κυβέρνηση Viktor Yanukoviç.

Μετά απ’ αυτά τα γεγονότα, η Ρωσία προσάρτησε τη χερσόνησο της Κριμαίας το 2014 και προσάρτησε την Κριμαία στη Ρωσία. Διεξήχθη δημοψήφισμα στην Κριμαία, όπου ζει η Ρωσική μειονότητα και η πλειοψηφία του λαού συμφώνησε να ενταχθεί στο έδαφος της Ρωσίας. Μετά απ’ αυτό, η Ρωσική μειονότητα στις περιοχές Ντόνετσκ και Λουχάνσκ της ανατολικής Ουκρανίας, ξεκίνησαν αυτονομιστικά κινήματα, με την υποστήριξη της Ρωσίας.

***

Η Συρία είναι ένας από τους παλαιότερους συμμάχους της Ρωσίας. Στα χρόνια του «Ψυχρού Πολέμου», η Συρία ήταν η πύλη της ΕΣΣΔ προς τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο. Σήμερα, η μοναδική στρατιωτική ναυτική βάση της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο, βρίσκεται στην πόλη Tαρτούς της Συρίας, όπως ήταν κατά την περίοδο της ΕΣΣΔ. Ο «στόλος της Μαύρης Θάλασσας» της Ρωσίας, που σταθμεύει στη Σεβαστούπολη της Κριμαίας, χρησιμοποιεί τη βάση του Ταρτούς στη Συρία στις αποστολές του στη Μεσόγειο, μέσω των Στενών της Κωνσταντινούπολης και των Δαρδανελίων.

Κατά την περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου», η Ρωσία έκανε το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών της αμυντικής βιομηχανίας στη Συρία, με εξαίρεση τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Η Συρία, που δεν διέθετε πετρέλαιο, μπορούσε να αγοράσει αυτά τα προϊόντα με δανεισμό. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η Ρωσία διέγραψε το 70% του εξωτερικού χρέους της Συρίας, που ήταν σχεδόν 13 δις δολάρια.

Το 2011, οι ΗΠΑ, μαζί με την κυβέρνηση AKP στην Τουρκία, ξεκίνησαν μια προσπάθεια να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, με το όνομα «Αραβική Άνοιξη» και έσυραν τη Συρία σε εμφύλιο πόλεμο, υποστηρίζοντας φονταμενταλιστικές ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις . Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτό τον πόλεμο, εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους.

Στη συνέχεια, το 2015, μετά από αίτημα της Συριακής κυβέρνησης, η Ρωσία πραγματοποίησε στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία. Με την παρέμβαση της Ρωσίας, ηττήθηκαν οι αντικυβερνητικές φονταμενταλιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Αυτό σήμαινε επίσης την ήττα των ΗΠΑ και της κυβέρνησης του AKP στη Συρία. Έτσι, χρεοκόπησε η επιχείρηση των ΗΠΑ και του ΑΚΡ για την εξάλειψη της Ρωσίας στη Συρία.

***

Συνοψίζοντας, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιχείρησαν να περικυκλώσουν τη Ρωσία στη Μαύρη Θάλασσα, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή μέσω της Ουκρανίας και της Συρίας, με μια επεκτατική στρατηγική και η Ρωσία αντιστάθηκε.

Όταν τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και της κυβέρνησης του συνεργάτη τους ΑΚΡ στη Συρία έπεσαν στο νερό, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ άρχισαν να φορτώνουν ξανά την Ουκρανία, κάνοντας την Ουκρανία μέλος του ΝΑΤΟ, ξεκίνησαν προσπάθειες να υπονομεύσουν την κυριαρχία της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, μέσω της Ουκρανίας.

Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την κρίση στην Ουκρανία για εβδομάδες, ανεξάρτητα από τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας και να την αξιολογήσουμε χωρίς να δούμε το σύνολο. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν τυχαίο ότι ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Sergey Şoygu πήγε στη Συρία την περασμένη εβδομάδα, εν μέσω της κρίσης στην Ουκρανία, για να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Άλ Άσαντ.

Σύμφωνα με την κατανομή των καθηκόντων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ήταν καθήκον της κυβέρνησης του AKP στην Τουρκία να εξαλείψει το πόδι της Ρωσίας στη Συρία. Όταν η κυβέρνηση του AKP είναι άνεργη στη Συρία, για να λάβει μέρος στη νέα Ουκρανική επιχείρηση του ιμπεριαλισμού, σκοτώνει το χρόνο της στην αίθουσα αναμονής.