Μπλέξαμε..

Όταν τα δηλώνει ο Στρατηγός Φράγκος ότι:

«Η απειλή απο την Τουρκια είναι ορατή, υπαρκτή και επί θύρας»

Τότε ένας πρώην Υπουργος ως ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ δήλωνε ότι ο «Στρατηγός Αράχνη» διογκώνει την απειλή!!

Και οι κονδυλοφόροι τον περιέλουζαν με χαρακτηρισμούς..

Μακεδονομάχος, φασίστας, ρατσιστής κ.ο.κ.

Εμπιστευτικά

ΤΟΥ Ι.Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Μπλέξαμε

ΑΚΟΥΩ ΠΟΥΤΙΝ και διαβάζω Ερντογάν.

ΡΩΤΑΩ, λοιπόν. Οταν ο Πούτιν μπουκάρει στην Ουκρανία, τη διαμελίζει και λογαριασμό δεν δίνει, ποιος πιστεύει ότι ο Ερντογάν εμποδίζεται να κάνει το ίδιο στην Κύπρο, τη Θράκη ή τη Λέσβος

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΕΡΙ δεν βλέπω σηκωμένο. Πολύ σωστά.

ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ του 21ου αιώνα θεωρεί ότι έχει την ανεμπόδιστη ευχέρεια εφόσον διαθέτει την πολεμική ισχύ να ξαναγράφει την ιστορία και τα σύνορα του 20ου αιώνα ποιος θα το εμποδίσει;

ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΝΑΤΟ; Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ; Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Η Διεθνής Αμνηστία; Η Σοσιαλιστική Διεθνής;

ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ πάντως τον σταμάτησε μόνο η ήττα.

ΚΙ ΑΝ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ αποφασίσει να διορθώσει «το λάθος του Κεμάλ» στο Αιγαίο, όπως ο Πούτιν διορθώνει «το λάθος του Λένιν» στην Ουκρανία ποιος θα αντιταχθεί;

Οι ΜΚΟ και το Παρατηρητήριο για «την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση»; Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ; Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Η Επιτροπή LΙΒΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;  Ή μήπως καμία ολλανδή δημοσιογράφος με κόκκινο καπέλο;

ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ένα μυστικό; Κανείς τους. Ο «Guardian» με τον «Spiegel»ενδεχομένως να εκφράσουν τη συμπάθειά τους αλλά ούτε ανταποκριτές των βλακέντιων) δεν θα στείλουν.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ λοιπόν ότι μπλέξαμε. Κι όχι μόνο στην Ουκρανία. Είναι πρωτίστως ολόκληρο το διεθνές σύστημα που καταρρέει ανήμπορο απέναντι στην απειλή.

ΔΙΟΤΙ Η ΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι (παρά τις αμφιβολίες των βλακέντιων)στην άμυνα τα έθνη πρωτίστως στηρίζονται στην άμυνά τους και γι' αυτό η άμυνα τους και γι' τους είναι αυτοσκοπός.

ΜΕ ΡΑΦΑΛ, με Μπελαρά, με κορβέτες, με αντιαεροπορικά, ακόμη και με χασαπομάχαιρα.

ΣΗΜΕΡΑ ακούω τα ενθαρρυντικά χειροκροτήματα ή τον αποτροπιασμό του υπόλοιπου κόσμου αλλά η αλήθεια είναι μία: η Ουκρανία στέκεται μόνη απέναντι στον Πούτιν.

ΝΑ ΔΟΥΜΕ αν θα τα καταφέρει. Να δούμε πώς θα τα καταφέρει. Πάντως όχι με απαγγελίες και παρλάτες.

ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΑΝΟΗΣΙΕΣ για μια «συμπεριληπτική πολιτική» που «θα κλειδώνει την άλλη πλευρά μέσα από κοινούς κανόνες» πάσχουν από ένα θεμελιώδες κενό: ο Πούτιν ή ο Ερντογάν δεν ενδιαφέρονται για κανέναν κανόνα, παρά μόνο για όσους φτιάχνουν εκείνοι.

ΚΑΛΩΣ Ή ΚΑΚΩΣ λοιπόν όταν κατεβαίνουν τα τανκς τελειώνουν οι κουβέντες.

ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ γαλλική ταινία ο Μισέλ Οντιλάρ έχει μια ατάκα που λέει:

- Ποτέ δύο διανοούμενοι που κάθονται δεν θα φτάσουν πιο μακριά από ένα κτήνος που περπατάει!

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, αν το ερώτημα είναι πώς θα σταματήσει το κτήνος,το βέβαιο είναι πως δεν θα το σταματήσουν ποτέ κάποιοι αραχτοί κου-βενταδόροι.

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα