Τα αγύριστα κεφάλια του διχασμού

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Ο ηγέτης του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος μετά την πτώση του Μουσολίνι το 1944 ανέλαβε το υπουργείο Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας που σχηματίστηκε στη Ρώμη.

Όταν κάποιοι φανατικοί αντιφασίστες τον πίεζαν και κάποτε αφόρητα να στήσει κρεμάλες για τους οπαδούς του Μουσολίνι, η απάντησή του καθαρή και σταθερή ήταν, αν κάνω κάτι τέτοιο θα πρέπει να εκτελέσουμε την μισή Ιταλία.

Έτσι αποφεύχθηκε ο εμφύλιος στην γειτονική μας χώρα. Και δεν ήταν μόνο αυτή η θαρραλέα στάση του Παλμίρο Τολιάτι. Όταν επισκέφθηκε σε συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς στη Μόσχα, ήταν ο μόνος ηγέτης Ευρωπαϊκού Κ.Κ. που παρουσίασε διαφορετικές απόψεις. Θεωρήθηκε από τους υποτακτικούς των άλλων Κ.Κ. ότι ήταν εκτός γραμμής Στάλιν, και πολλοί άρχισαν να τον λοξοκοιταζουν.

Στη χώρα μας δυστυχώς του Ελληνικό Κ.Κ. αποχώρησε από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου με τα γνωστά για την χώρα καταστροφικά αποτελέσματα, που ακολούθησαν τον Δεκέμβρη του 1944 και του αιματηρού πολέμου που κράτησε έως το 1949.

Οι επιστολές Ζαχαριάδη – Βαφειάδη τον Ιούλιο του 1948 προς την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ, που πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας από τον καθηγητή Ιστορίας του John Hopkins Σεργκέι Ράντσενκο, μεταξύ άλλων αναφέρουν ότι η ηγεσία του ΚΚΕ ζητούσε να ενισχυθεί με πολεμοφόδια μέσω Γιουγκοσλαβίας και Αλβανίας, προκειμένου να επιτευχθεί «η μίνιμουμ επιβίωση και να αποσπάσουν ένα σοβαρό κομμάτι από τη βόρειο Ελλάδα». Τα ντοκουμέντα αυτά φανερώνουν ότι το ΚΚΕ είχε στόχο να δημιουργήσει ένα κομμουνιστικό κράτος στη Μακεδονία, κατά το πρότυπο της Βορείου και Νοτίου Κορέας.

Αν δούμε την εικόνα σήμερα στην περιοχή αυτή της Νοτιοανατολικής Ασίας, εύκολα θα βγάζαμε το συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι αυτοί, με τις ανόητες διεθνιστικές τους εμμονές, θυσίαζαν την ίδια τους την πατρίδα στον βωμό αλλότριων συμφερόντων.

Κι επειδή ο Στάλιν είχε ήδη συμφωνήσει με τους Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ για τις λεγόμενες σφαίρες επιρροής στη Γιάλτα, συμφωνία που αγνοούσαν οι ημέτεροι κομμουνιστές, για να μην καρφωθεί δεν έστειλε στον ΕΛΑΣ Σοβιετικά όπλα, άλλα γερμανικά από αυτά που είχαν περιέλθει στην κατοχή τους μπαίνοντας στο Βερολίνο.

Όμως δεν είναι μόνο οι επιστολές που δείχνουν τον τρόπο δράσης του ΚΚΕ. Το ψήφισμα της 5ης Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ για το «Μακεδονικό ζήτημα», που πραγματοποιήθηκε στις Πρέσπες στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 μεταξύ άλλων αναφέρει : “Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα 'δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει”.

 Αλλά και ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης σε άρθρο του, που έγραψε τον Οκτώβριο του 1948 και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός», αποσαφηνίζει τα εξής επί λέξη:

«Ο μακεδονικός λαός(Σλαβομακεδόνες) θα αποκτήσει μια ανεξάρτητη, κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια των λεύτερων λαϊκοδημοκρατικών λαών στα Βαλκάνια, στην οικογένεια αυτή, όπου αύριο θα ανήκει και ο ελληνικός λαός με τη Λαϊκή Δημοκρατία. Γι' αυτή την ανεξάρτητη κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση παλεύει σήμερα και ο μακεδονικός λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου και βοηθά με όλη του την ψυχή, με όλα του τα μέσα, τον ΔΣΕ».

Στην ουσία ήθελαν έναντι της στρατιωτικής ενίσχυσης σε όπλα και άνδρες να εκχωρήσουν την Βόρεια Ελλάδα στον Τίτο, που διακαώς επιθυμούσε να έχει πρόσβαση στο Αιγαίο μέσω Θεσσαλονίκης.

Τις επιστολές – ντοκουμέντα που δημοσιοποίησε ο καθηγητής Ιστορίας του John Hopkins Σεργκέι Ράντσενκο θέλησε να λοιδορήσει από το βήμα της Βουλής Γ.Γ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας, αποκαλώντας τον ερευνητή Παπα-Ρατσένκο. Όμως η ιστορία δεν γράφεται με ειρωνικούς υπαινιγμούς, ούτε με προσωπικές επιθέσεις.

Και το γεγονός ότι ακόμη και οι απιστίες της συζύγου του Βαφειάδη με τον σύντροφο Ζαχαριάδη ήταν θέμα συζήτησης στις κομμουνιστικές συνάξεις της Μόσχας, θυμίζει ανάλογες ιστορίες που συμβαίνουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις.

Οι ιστορικές αναδρομές θυμίζουν, σε όσους δεν αποκηρύσσουν τις πράξεις των πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης και όσους δεν βλέπουν την πορεία των κομμουνιστικών καθεστώτων με την διάλυσή τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο και τις δικτατορίες με μπόλικη δόση διαφθοράς, όσων διατηρήθηκαν, από τη Βόρειο Κορέα έως το Βιετνάμ.

Δυστυχώς στις μέρες μας κάποιοι νεόκοποι “επαναστάτες”, που συμπεριφέρονται με μίσος και υπέρμετρο πάθος έναντι των αντιπάλων τους, δεν διδάχθηκαν τίποτα από τα όσα συνέβησαν σε αυτή την χώρα από το 1945-1949 συνεχίζοντας το τροπάρι του διχασμού και αντιμετωπίζοντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους ως εχθρούς.

Μια εικόνα που δείχνει ότι ο διχασμός και ο αιματηρός πόλεμος 73 χρόνια μετά, εν έτει 2022, για κάποιους αποτελεί και σήμερα τροφή, που είδαμε στην οικονομική κρίση και στην πανδημία, μια και γι αυτούς, όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους, χαρακτηρίζονται εχθροί. Κρίμα...