«Θ’ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό νά'ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δε λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθετι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στη τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7.30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.» Ευαγόρας Παλληκαρίδης
«Ο μαθητής Ήρωας» εκτελέστηκε από τους Άγγλους στις 14 Μαρτίου 1957
Επαμεινώνδας Πανάς (Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών)
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα ποικιλόμορφο πλήθος κινδύνων. Τα εθνικά μας προβλήματα είναι υπαρκτά:
Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, Μακεδονία. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν λύθηκε το «Μακεδονικό» ζήτημα. Το Κυπριακό ζήτημα επίσης δεν έχει λυθεί. Τουναντίον, το 1974, η Ελλάδα μέσω του τότε Πρωθυπουργού της, Κ. Καραμανλή, προέβαλε την αντεθνική λογική ότι λόγω αποστάσεως δεν μπορούσε να βοηθήσει την Κύπρο!!! Αυτό το γεγονός αποτελεί ένα ιστορικό στίγμα, ένα κατάντημα ντροπής. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών, το 1974, είχε διακηρύξει ότι «η Ελλάς θα προτιμήσει τον πόλεμον από την ατίμωση». Τελικά, λόγω «αποστάσεως», η χώρα μας και τον πόλεμο έχασε εξ αποστάσεως, αλλά γνώρισε και την ατίμωση.
Και κάτι άλλο. Η Ελλάδα και η Κύπρος συμβαίνει να είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί, λοιπόν, γίνονται τα χειρότερα: ατέρμονες συζητήσεις, όχι ουσιαστικές, για κυρώσεις κατά της Τουρκίας.
Η Γερμανία, που ηγείται της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πάντα ήταν και εξακολουθεί να είναι σύμμαχος και αρωγός της Τουρκίας.
Η Ελλάδα απλά αναφέρεται στο πνεύμα του Ευρωπαϊκού και Διεθνούς Δικαίου, μέσα στα πλαίσια του κατευνασμού, πιστεύοντας ανοήτως ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προστατεύσει τη χώρα από τις προκλήσεις της Τουρκίας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από την πίστη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προστατεύσει την Ελλάδα από τις Τουρκικές προκλήσεις, και κυρίως ότι η Ε.Ε. θα απελευθερώσει την Κύπρο.
Μήπως τόλμησε η Ευρωπαϊκή Ένωση να στιγματίσει τη Τουρκία για την κατοχή της Κύπρου το 1974; Πρέπει οι Έλληνες να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν σύμμαχοι που να έχουν τη διάθεση να αντιδράσουν ουσιαστικά.
Ο Αριστοφάνης πάντα παραμένει επίκαιρος. Στο έργο του, τις Νεφέλες, οι φιλόσοφοι ασχολούνται με τα σημάδια του ουρανού, θωρούν ψηλά αλλά σκοντάφτουν σε πέτρες και κολώνες, καθισμένοι πάνω σε Νεφέλες αερολογώντας και φιλοσοφώντας αδιαφορώντας για τα προβλήματα του κόσμου. Έτσι, ο Αριστοφάνης δημιουργεί τον όρο «Αιθεροβάμων», δηλαδή εκείνον που βαδίζει στους αιθέρες!!
Ατέρμονες συζητήσεις, λοιπόν, γίνονται και στην σύγχρονη Ελλάδα, που έχουν αρχίσει εδώ και 47 χρόνια, ενώ οι εχθροί είναι προ των πυλών. Ατέρμονες συζητήσεις και στα Ηνωμένα Έθνη για την επίλυση του Κυπριακού. Εκεί κάποιος μπορεί να δει τη μεγάλη εικόνα των αιθεροβαμόνων: Έλληνες και Ελληνοκύπριοι δεν πήραν ακόμη «μυρωδιά» ότι αυτός ο οργανισμός εξυπηρετεί όχι την ειρήνη, αλλά τα συμφέροντα των ισχυρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου