Έχει περάσει καιρός από τότε, αλλά το θυμάμαι σαν και τώρα γλυκόπικρα. Σε μια καλοκαιρινή βραδιά αφιερωμένη στον Έρνεστ Χέμινγουεϊ και με βαριά στα στήθη όλων μας την ανάμνηση της κυπριακής τραγωδίας που συνέπιπτε χρονικά, ένα νεαρό μέλος της λογοτεχνικής συντροφιάς με πλησίασε και με ρώτησε ποιο έργο του Χέμινγουεϊ μού άρεσε περισσότερο, ποιο ξεχώριζα με βάση τη συγγραφική ιδιότητά μου.
Και τότε - ω του θαύματος - απάντησα χωρίς σκέψη πως ξεχώριζα μια φράση που είπε γεμάτη από εμπειρική βεβαιότητα και αλήθεια. Αλήθεια χρωματισμένη απ' τα προσωπικά του βιώματα τον καιρό που κάλυπτε ως ανταποκριτής την υποχώρηση του ελληνικού στρατού απ' την Ανατολική Θράκη (1922), μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.
- Αν θέλεις να με σκοτώσεις, αποκάλεσέ με Τούρκο. Θα πεθάνω από ντροπή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου