«ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΊΝΑ ΤΙ Μ' ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΤΕ!!».. Κραυγάζουν οι Κωνσταντινουπολίτες..

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Στρατηγός Φράγκος Φ. στην εκπομπή Point Zero με τον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη αναφέρθηκε στις συνεχείς διεκδικήσεις της Τουρκίας και στις διώξεις που υπέστη ο Ελληνισμός στην Τουρκία  και συγκεκριμένα τόνισε πως:

Δείτε ΕΔΩ το σχετικό ΒΙΝΤΕΟ της συνέντευξης

• Η Ελλάδα πρέπει να θέσει αντζέντα στην Τουρκία,από την άρση του Casus belli μέχρι την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης σε Ίμβρο και Τένεδο όσον αφορά την επιστροφή και τις αποζημιώσεις των Κωνσταντινουπολιτών, θέτοντας παράλληλα το θέμα των 40.000 «ΑΠΟΝΤΩΝ» της Κωνσταντινούπολης.
• Τα άτομα είχαν εγκαταλείψει την Τουρκία με διαβατήρια όλων των κατηγοριών: Οθωμανικά, προσωρινά Ελληνικά,ξένα, διαβατήρια laissez - passer , αλλά και ειδικές διασυμμαχικές θεωρήσεις. Κάποιοι είχαν διαφύγει χωρίς κανένα επίσημο έγγραφο, αλλά και οι λίγοι που είχαν καταφέρει να αποκτήσουν κανονικά Τουρκικά διαβατήρια αντιμετώπισαν τις ίδιες απαγορεύσεις όταν αποφάσισαν να επαναπατρισμού.
• Η Ελλάδα έχει νομικά ερείσματα να θέσει το θέμα της επιστροφής και των αποζημιώσεων των Κωνσταντινουπολιτών σύμφωνα με το άρθρο 16 της Συνθήκης της Λωζάννης,με πάνω από 100.000 ενδιαφερόμενους.
• Η Τουρκία έχει το σύνδρομο της καταδίωξης, φοβάται τον Διαμελισμό ο οποίος όμως καλλιεργείται από την δική της Εσωτερική πολιτική Διώξεων.
• Σήμερα υπάρχουν Πόντιοι και Μικρασιάτες Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία!!
• Στην Τουρκία υπάρχει ένα μωσαϊκό εθνικοτήτων που καταπιέζονται!! 
• Η Τουρκία ανέλαβε, σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάνης την ρητή υποχρέωση σεβασμού μιας εκτεταμένης αυτοδιοίκησης στα νησιά Ίμβρος και την Τένεδος, των οποίων ο πληθυσμός ήταν χριστιανικός σε ποσοστό που ξεπερνούσε το 90%.
• Στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος η Τουρκία αγνόησε επιδεικτικά την ειδική αυτοδιοίκηση την οποία ανέλαβε την υποχρέωση να διατηρήσει στα δύο νησιά τα οποία τους χάρισαν οι Βρετανοί. Οι Τούρκοι, πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι με το οποίο έβαλαν την υπογραφή τους, έσπευσαν να διορίσουν Τούρκο διοικητή και στα δύο νησιά, να τοποθετήσουν αμέσως στην δικαιοσύνη, στα τελωνεία, στην αστυνομία και στις λιμενικές αρχές Τούρκους αξιωματικούς απολύοντας όλους τους αιρετούς τοπικούς λειτουργούς.
• Με τον Νόμο 1151 του 1927 που ψήφισε η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κατάργησαν στην πράξη το καθεστώς αυτοδιοίκησης των νησιών Ίμβρος και Τένεδος, έκλεισαν με διάφορες προφάσεις το Ελληνικό Σχολαρχείο, απαγόρευσαν την διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας και οι χριστιανοί τέθηκαν υπό διωγμό μέχρι την πλήρη εξολόθρευσή τους.

Στις 30 Ίανούαρίου 1923 ύπογράφτηκε στη Λωζάννη ή Σύμβαση περί Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών Πληθυσμών. Το άρθρο 2 όριζε ότι:
Θέλουσι θεωρηθή ώς Έλληνες κάτοικοι τής Κωνσταντινουπόλεως, πάντες οί
Έλληνες οί έγκατεστημένοι ήδη προ τής 30ής Όκτωβρίου 1918, έν τή περιφερείς
τής Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως, ώς αύτη καθορίζεται διά του νόμου του 1912.
Ενώ, σύμφωνα μέ το άρθρο 16:
Ούδέν έμπόδιον θέλει παρεμβληθή διά την παρά των κατοίκων, των δυνάμει του άρθρου 2 έξαιρουμένων τής Ανταλλαγής περιοχών, έλευθέραν άσκησιν του δικαιώματος αύτών όπως παραμείνωσιν έκεΐ ή έπιστρέψωσιν καί άπολαμβάνωσιν άκωλύτως τής έλευθερίας των καί των δικαιωμάτων αύτών Ιδιοκτησίας έν Τουρκίς και έν Έλλάδι.
Αύτοι οί δύο όροι σε συνδυασμό με το άρθρο 1 τής Δηλώσεως περί Αμνηστίας παρείχαν τυπικά το δικαίωμα του έπαναπατρισμού στους Κωνσταντινουπολίτες.

33. Ή Δήλωση περί Αμνηστίας ύπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923, την ήμερα τής

ύπογραφής τής Συνθήκης τής Λωξάννης. Το Αρθρο 1 όριζε τά Ακόλουθα: «Ουδείς

κατοίκων ή κατοικήσας έν Τουρκίας καί, άντιστοίχως, ουδείς κατοίκων ή κατοικήσας

έν Έλλάδι, θέλει ένοχληθή ή κακοποιηθή έν Τουρκίας καί, άντιστοίχως, έν Έλλάδι.

Οι σκληροί διωγμοί που υπέστη η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Πόλης σε όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα είχαν ελάχιστη σχέση –σχεδόν καθόλου– με το κατά πόσο οι σχέσεις των δύο κρατών ήταν καλές ή άσχημες. Η αλήθεια είναι ότι όταν οι σχέσεις ήταν άριστες –π.χ. τις δεκαετίες του 1930–1940 και 1945-1955- η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα υπέστη τους χειρότερους διωγμούς. Η αποδεδειγμένη αλήθεια είναι η εξής: τα διωκτικά μέτρα ήταν προσχεδιασμένα τουλάχιστον μια δεκαετία πριν, ετίθεντο σε εφαρμογή σε κατάλληλη χρονική στιγμή που εξυπηρετούσε την εξουσία. 

Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η συνέχιση και η ενίσχυση της παρουσίας της Ρωμιοσύνης κάτω από συνθήκες ευνομίας και ασφάλειας.

Απαιτείται από την κυβέρνηση της Τουρκίας η θεραπεία των αδικιών που έχουν διαπράξει οι προκάτοχες κυβερνήσεις της χώρας. Οδηγός και αρωγός είναι το Ψήφισμα 60/148 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ του 2006 που καθορίζει τις νόρμες πώς ένα κράτος που έχει ασκήσει διωγμούς πρέπει να αποκαταστήσει τις κοινότητες-θύματά του. Αυτό πρέπει να λέγεται κάθε φορά στους ιθύνοντες της Τουρκίας είτε αυτοί είναι υπουργοί ή ακόμα ο πρωθυπουργός ή Πρόεδρος.