Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:
Αυστηρή κριτική στην πολιτική Ερντογάν που πέτυχε το ακατόρθωτο να ενώσει την Σουνιτικη Αίγυπτο με την Ελλάδα της Ορθοδοξίας, που έχουν διασφαλίσει με Ισραήλ τις ΗΠΑ και ακόμη την Γερμανοκρατούμενη εν μέρει Ε.Ε.!!
Η τελευταία παράγραφος του άρθρου είναι ότι υπάρχει σκεπτικισμός για την μαξιμαλιστική Νεοοθωμανική επεκτατική πολιτική του Ισλαμιστή μουλά Ερντογαν..
<<Η ουσία των λόγων: Η Τουρκία είναι κουρασμένη πάνω στη γεω-πολιτική, γεω-στρατηγική και γεω-οικονομική της Γαλάζιας Πατρίδας. Απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση, ισχυρός στρατός, αρμονία ισχυρής διπλωματίας. Η οικονομική δύναμη είναι απαραίτητη. Το πώς, πότε και πού θα τα χρησιμοποιήσετε, απαιτεί επίσης γνώση, συγκέντρωση και εμπειρία.>>
Ακολουθεί Άρθρο της Εφημερίδας «Τζουμχουριέτ» της 8 Αυγ 2020
Barış Doster
Και στο τέλος έγινε αυτό που αναμενόταν. Αίγυπτος και Ελλάδα υπέγραψαν συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών. Έδωσαν απάντηση στο βήμα που έκανε η Τουρκία με τη Λιβύη. Αξιοποίησαν τη μοναξιά της χώρας μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Το να συμφωνήσει η Άγκυρα με την κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης στη Λιβύη ήταν βήμα σωστό, δίκαιο και νόμιμο αλλά δυστυχώς επωφελήθηκαν από την αποτυχία της Άγκυρας στο να συμφωνήσει με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Αυτή η συμφωνία θα έχει σημαντικές συνέπειες. Ας απαριθμήσουμε τους λόγους ...
1. Η Τουρκία, έχοντας μεγάλη ένταση με την Αίγυπτο και τη Συρία, πληρώνει το βαρύ τίμημα της συμμετοχής στην εσωτερική πολιτική των δύο χωρών σε κάθε τομέα. Η αγάπη της κυβέρνησης με την οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, προκαλεί μεγάλα λάθη στην εξωτερική πολιτική. Εκτός από τη διπλωματική επιβάρυνση, έχει επίσης πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό βάρος. Ένας από τους λόγους για την εγγύτητα με την κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης στη Λιβύη, είναι η αλληλεγγύη της Αδελφότητας. Έτσι, εάν η Άγκυρα βελτιώσει τις σχέσεις με το Κάιρο και τη Δαμασκό και υπογράψει και με τις δυο χώρες ένα μνημόνιο συνεννόησης για τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες, όπως αυτό με τη Λιβύη, το χέρι μας στην Ανατολική Μεσόγειο θα γίνει πολύ δυνατό. Οι εξω-περιφερειακές δυνάμεις αποδυναμώνουν.
2. Η Τουρκία, δεν έχει ακόμη ανακοινώσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο. Άργησε πολύ. Δεν πρέπει να καθυστερήσει περισσότερο. Η Αίγυπτος και η Ελλάδα συμφώνησαν, παίρνοντας θάρρος απ’ αυτό το λόγο. Η Ελλάδα που μέχρι πρόσφατα δεν είναι ανακοινώσει ΑΟΖ, έκανε το πρώτο της βήμα προς αυτή την κατεύθυνση συμφωνώντας με την Αίγυπτο. Επιπλέον, η περιοχή για την οποία έχουν συμφωνήσει παραμένει εντός της Τουρκικής υφαλοκρηπίδας, η οποία κοινοποιήθηκε επίσης στα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ). Εδώ, έρχονται στο μυαλό μου τα ακόλουθα ερωτήματα: Όταν η Ε/Κ Δκση υπέγραψε συμφωνίες ΑΟΖ το 2003 με την Αίγυπτο, το 2007 με το Λίβανο και το 2010 με το Ισραήλ, η Τουρκία γιατί δεν αντέδρασε δυναμικά, αποτελεσματικά και αποτρεπτικά ? Δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι η Ελλάδα θα ακολουθήσει αργά ή γρήγορα αυτό το βήμα που έλαβε Ε/Κ Δκση της Νότιας Κύπρου ?
3. Η Αίγυπτος, η οποία έχασε 11.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα λόγω της ΑΟΖ που υπέγραψε με την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση το 2003, έχασε και πάλι τη θαλάσσια δικαιοδοσία της με τη συμφωνία που υπέγραψε με την Ελλάδα την προηγούμενη ημέρα. Γιατί το δέχεται αυτό η Αίγυπτος? Ποιος είναι ο λογαριασμός της Αιγύπτου, η οποία είναι το πιο ριζωμένο κράτος του Σουνιτικού Αραβικού κόσμου, έχει καλές σχέσεις με το Ισραήλ, είναι γνωστό ως το κράτος στο οποίο οι ΗΠΑ παρέχουν τη μεγαλύτερη βοήθεια μετά το Ισραήλ και λαμβάνει σοβαρή οικονομική βοήθεια από τη Σαουδική Αραβία? Αυτή η απώλεια, εξηγεί την αντίθεση με την Τουρκία και είναι δυνατόν να εξηγήσουμε την υποστήριξή της προς τον Χαλιφά Χαφτάρ στη Λιβύη ? ή μήπως η Αίγυπτος έπεισε τις μεγάλες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ ?
4. Η συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου και της Ελλάδας σχετίζεται άμεσα με τον αγώνα εξουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, τον ενεργειακό ανταγωνισμό. Και οι δύο χώρες βρίσκονται σε οικονομική πίεση. Δεν είναι ανθεκτικές στην πίεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
5. Ελλάδα και Ε/Κ Δκση, από τη μια πλευρά η Αίγυπτος και από την άλλη το Ισραήλ, που από πίσω τους είναι οι ΗΠΑ που έχουν πάρει και την ΕΕ, έχουν συγκροτήσει ένα μέτωπο στην Ανατολική Μεσόγειο εναντίον της Τουρκίας. Η Ελλάδα, δεν είναι μόνο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με την Τουρκία, αλλά γίνεται πλευρά και με τις άλλες χώρες που έχουν προβλήματα με την Τουρκία. Υποστηρίζει την άλλη πλευρά. Η Αθήνα εξασφαλίζει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ και την ΕΕ να εκφράσουν τις θέσεις της. Από πλευράς κρατικής ικανότητας, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Τουρκία. Δυο είναι οι τομείς του πολιτικού φάσματος που εναντιώνονται στην Τουρκία. Η εκκλησία και τα ΜΜΕ ακολουθούν μια μαχητική πολιτική σε αυτό το θέμα.
6. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί με την Τουρκία, στο θέμα της οριοθέτησης της θαλάσσιας δικαιοδοσίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Γνωρίζει ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα αποφέρουν αποτελέσματα. Σκοπός της διαπραγμάτευσης είναι να δώσει μια σαφή συναίνεση από την πλευρά της εικόνας, που να δείχνει την Τουρκία ως ασυμβίβαστη πλευρά και να πιέσει την Τουρκία. Ο Μητσοτάκης λέει πως αν η Άγκυρα αποδεχτεί τα προβλήματα των θαλάσσιων δικαιοδοσιών στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο ως το μόνο πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών και κρίνει σκόπιμο να προσφύγει στο Δικαστήριο της Χάγης για να λύσει το πρόβλημα, τότε ότι η Αθήνα θα συμμορφωθεί με την απόφαση της Χάγης.
Ποια είναι η στρατηγική της Τουρκίας στη Γαλάζια Πατρίδα ?
7. Αυτή η κίνηση της Ελλάδος και της Αιγύπτου ήρθε αμέσως μετά το μαλάκωμα στο θέμα της NAVTEX της Τουρκίας. Η Τουρκία με την πίεση των ΗΠΑ και της Γερμανίας, έκανε βήματα πίσω στη NAVTEX, ως χειρονομία καλής θέλησης, απέσυρε το πλοίο «Oruç Reis» και η Ελλάδα τα έλαβε αυτό ως ευκαιρία. Η Τουρκία αμέσως εκδίδει νέα NAVTEX, και έβγαλε για περιοδεία το πλοίο «Barbaros Hayrettin Paşa», πλην όμως δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αυτό το βήμα έγινε αντιληπτό ως μια κίνηση, για να αποτρέψει την κριτική της αντιπολίτευσης στην εγχώρια πολιτική. Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έδωσε βάση στις ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη.
8. Ο περιορισμός και η μοναξιά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, από το 2002 και μέχρι σήμερα, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στα λάθη που έγιναν. Ειδικά στο θέμα του Κυπριακού, η κυβέρνηση για πολλά χρόνια συνέχισε να λέει «θα είμαστε ένα βήμα μπροστά από όλους τους άλλους», «η μη λύση, δεν είναι λύση» κλπ.. Η θεσμική εξωτερική πολιτική έχει εγκαταλειφθεί. Ο τελευταίος διακεκριμένος εκπρόσωπος της Τουρκικής πολιτειακής παράδοσης, ο εθνικός ήρωας, ο ιδρυτής της ΤΔΒΚ, ο Ραούφ Ντενκτάς, απενεργοποιήθηκε. Επικρίθηκε δημόσια. Πληγώθηκε από τις λέξεις «Ας μην μπλοκάρει τη λύση», «Φύγε να μιλήσεις στη δική σου συνέλευση», «Πείτε του να αναθεωρήσει τους συμβούλους του». Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, της ομάδος «Ναι βρε μάννα μου», με τη φράση «Αν ψήφιζα στην Τουρκία, θα έδινα την ψήφο μου στο ΑΚΡ», πήρε την υποστήριξη από την κυβέρνηση και με το γνωστό σχήμα ότι «Η ανεξάρτητη Κύπρος είναι ένα όνειρο», πήρε μεγάλη υποστήριξη από την ΕΕ. Ωστόσο, η ΕΕ δεν τήρησε καμία από τις υποσχέσεις της προς τους Τουρκοκύπριους. Η Τουρκία με το να υποστηρίξει το Σχέδιο Ανάν, ήταν ένα μεγάλο λάθος. Το έργο του Mουσταφά Ακιντζί, που είναι η συνέχεια της γραμμής Tαλάτ, είναι προφανές. Ο Ντενκτάς και οι σύμβουλοί του (Mümtaz Soysal, Şükrü Sina Gürel και Erol Manisalı. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό να είμαι μαθητής και των τριών). Η εκκαθάριση των πλέων εξεχόντων Δκτών με τις δίκες της συνομωσίας και των πλέον αμέμπτων χαρισματικών «ηγετών», μας προσβάλλει και χάνει η Τουρκία.
9. Πριν ψηφιστεί το Σχέδιο Ανάν, αποκαλύφθηκε πόσο λάθος οι επιστήμονες, μαζί με τους μεγάλους κεφαλαιακούς κύκλους, έδωσαν διαφημίσεις στις εφημερίδες και δήλωσαν την υποστήριξή τους στο σχέδιο. Είναι σοβαρό, λυπηρό και τρομακτικό για τον Τουρκικό επιστημονικό κόσμο. Είναι απόδειξη του πόσο θεσμική και οργανωμένη άγνοια υπάρχει στον ακαδημαϊκό χώρο. Δεν αρκεί να αποφύγουμε αυτούς τους ακαδημαϊκούς που υποστηρίζουν το Σχέδιο Ανάν, αλλά ναι, πόσοι από αυτούς είναι τακτικοί της πλατφόρμας Abant(?) των FETÖ (Γκιουλενιστών), είναι μια αξιοσημείωτη κατάσταση.
10. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πειστεί μέσω διαπραγματεύσεων. Είτε δεν τηρεί τις συνθήκες, είτε ερμηνεύει τις συνθήκες σύμφωνα με τον εαυτό της, είτε υπακούει στα άρθρα των συνθηκών. Η Τουρκία δεν έδωσε μια αποφασιστική, σταθερή και αποτρεπτική αντίδραση στην Ελλάδα που εξοπλίζει τα νησιά και έχει καταλάβει περίπου 20 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Πέρασε κάνοντας μια ανακοίνωση. Δεν ήταν αποτρεπτική. Δεν σκέφτηκε καν να δώσει ένα χρονικό τελεσίγραφο. Το αποτέλεσμα είναι προφανές.
Η ουσία των λόγων: Η Τουρκία είναι κουρασμένη πάνω στη γεω-πολιτική, γεω-στρατηγική και γεω-οικονομική της Γαλάζιας Πατρίδας. Απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση, ισχυρός στρατός, αρμονία ισχυρής διπλωματίας. Η οικονομική δύναμη είναι απαραίτητη. Το πώς, πότε και πού θα τα χρησιμοποιήσετε, απαιτεί επίσης γνώση, συγκέντρωση και εμπειρία.
Αυστηρή κριτική στην πολιτική Ερντογάν που πέτυχε το ακατόρθωτο να ενώσει την Σουνιτικη Αίγυπτο με την Ελλάδα της Ορθοδοξίας, που έχουν διασφαλίσει με Ισραήλ τις ΗΠΑ και ακόμη την Γερμανοκρατούμενη εν μέρει Ε.Ε.!!
Η τελευταία παράγραφος του άρθρου είναι ότι υπάρχει σκεπτικισμός για την μαξιμαλιστική Νεοοθωμανική επεκτατική πολιτική του Ισλαμιστή μουλά Ερντογαν..
<<Η ουσία των λόγων: Η Τουρκία είναι κουρασμένη πάνω στη γεω-πολιτική, γεω-στρατηγική και γεω-οικονομική της Γαλάζιας Πατρίδας. Απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση, ισχυρός στρατός, αρμονία ισχυρής διπλωματίας. Η οικονομική δύναμη είναι απαραίτητη. Το πώς, πότε και πού θα τα χρησιμοποιήσετε, απαιτεί επίσης γνώση, συγκέντρωση και εμπειρία.>>
Barış Doster
Και στο τέλος έγινε αυτό που αναμενόταν. Αίγυπτος και Ελλάδα υπέγραψαν συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών. Έδωσαν απάντηση στο βήμα που έκανε η Τουρκία με τη Λιβύη. Αξιοποίησαν τη μοναξιά της χώρας μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Το να συμφωνήσει η Άγκυρα με την κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης στη Λιβύη ήταν βήμα σωστό, δίκαιο και νόμιμο αλλά δυστυχώς επωφελήθηκαν από την αποτυχία της Άγκυρας στο να συμφωνήσει με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Αυτή η συμφωνία θα έχει σημαντικές συνέπειες. Ας απαριθμήσουμε τους λόγους ...
1. Η Τουρκία, έχοντας μεγάλη ένταση με την Αίγυπτο και τη Συρία, πληρώνει το βαρύ τίμημα της συμμετοχής στην εσωτερική πολιτική των δύο χωρών σε κάθε τομέα. Η αγάπη της κυβέρνησης με την οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, προκαλεί μεγάλα λάθη στην εξωτερική πολιτική. Εκτός από τη διπλωματική επιβάρυνση, έχει επίσης πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό βάρος. Ένας από τους λόγους για την εγγύτητα με την κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης στη Λιβύη, είναι η αλληλεγγύη της Αδελφότητας. Έτσι, εάν η Άγκυρα βελτιώσει τις σχέσεις με το Κάιρο και τη Δαμασκό και υπογράψει και με τις δυο χώρες ένα μνημόνιο συνεννόησης για τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες, όπως αυτό με τη Λιβύη, το χέρι μας στην Ανατολική Μεσόγειο θα γίνει πολύ δυνατό. Οι εξω-περιφερειακές δυνάμεις αποδυναμώνουν.
2. Η Τουρκία, δεν έχει ακόμη ανακοινώσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο. Άργησε πολύ. Δεν πρέπει να καθυστερήσει περισσότερο. Η Αίγυπτος και η Ελλάδα συμφώνησαν, παίρνοντας θάρρος απ’ αυτό το λόγο. Η Ελλάδα που μέχρι πρόσφατα δεν είναι ανακοινώσει ΑΟΖ, έκανε το πρώτο της βήμα προς αυτή την κατεύθυνση συμφωνώντας με την Αίγυπτο. Επιπλέον, η περιοχή για την οποία έχουν συμφωνήσει παραμένει εντός της Τουρκικής υφαλοκρηπίδας, η οποία κοινοποιήθηκε επίσης στα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ). Εδώ, έρχονται στο μυαλό μου τα ακόλουθα ερωτήματα: Όταν η Ε/Κ Δκση υπέγραψε συμφωνίες ΑΟΖ το 2003 με την Αίγυπτο, το 2007 με το Λίβανο και το 2010 με το Ισραήλ, η Τουρκία γιατί δεν αντέδρασε δυναμικά, αποτελεσματικά και αποτρεπτικά ? Δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι η Ελλάδα θα ακολουθήσει αργά ή γρήγορα αυτό το βήμα που έλαβε Ε/Κ Δκση της Νότιας Κύπρου ?
3. Η Αίγυπτος, η οποία έχασε 11.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα λόγω της ΑΟΖ που υπέγραψε με την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση το 2003, έχασε και πάλι τη θαλάσσια δικαιοδοσία της με τη συμφωνία που υπέγραψε με την Ελλάδα την προηγούμενη ημέρα. Γιατί το δέχεται αυτό η Αίγυπτος? Ποιος είναι ο λογαριασμός της Αιγύπτου, η οποία είναι το πιο ριζωμένο κράτος του Σουνιτικού Αραβικού κόσμου, έχει καλές σχέσεις με το Ισραήλ, είναι γνωστό ως το κράτος στο οποίο οι ΗΠΑ παρέχουν τη μεγαλύτερη βοήθεια μετά το Ισραήλ και λαμβάνει σοβαρή οικονομική βοήθεια από τη Σαουδική Αραβία? Αυτή η απώλεια, εξηγεί την αντίθεση με την Τουρκία και είναι δυνατόν να εξηγήσουμε την υποστήριξή της προς τον Χαλιφά Χαφτάρ στη Λιβύη ? ή μήπως η Αίγυπτος έπεισε τις μεγάλες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ ?
4. Η συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου και της Ελλάδας σχετίζεται άμεσα με τον αγώνα εξουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, τον ενεργειακό ανταγωνισμό. Και οι δύο χώρες βρίσκονται σε οικονομική πίεση. Δεν είναι ανθεκτικές στην πίεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
5. Ελλάδα και Ε/Κ Δκση, από τη μια πλευρά η Αίγυπτος και από την άλλη το Ισραήλ, που από πίσω τους είναι οι ΗΠΑ που έχουν πάρει και την ΕΕ, έχουν συγκροτήσει ένα μέτωπο στην Ανατολική Μεσόγειο εναντίον της Τουρκίας. Η Ελλάδα, δεν είναι μόνο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με την Τουρκία, αλλά γίνεται πλευρά και με τις άλλες χώρες που έχουν προβλήματα με την Τουρκία. Υποστηρίζει την άλλη πλευρά. Η Αθήνα εξασφαλίζει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ και την ΕΕ να εκφράσουν τις θέσεις της. Από πλευράς κρατικής ικανότητας, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Τουρκία. Δυο είναι οι τομείς του πολιτικού φάσματος που εναντιώνονται στην Τουρκία. Η εκκλησία και τα ΜΜΕ ακολουθούν μια μαχητική πολιτική σε αυτό το θέμα.
6. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί με την Τουρκία, στο θέμα της οριοθέτησης της θαλάσσιας δικαιοδοσίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Γνωρίζει ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα αποφέρουν αποτελέσματα. Σκοπός της διαπραγμάτευσης είναι να δώσει μια σαφή συναίνεση από την πλευρά της εικόνας, που να δείχνει την Τουρκία ως ασυμβίβαστη πλευρά και να πιέσει την Τουρκία. Ο Μητσοτάκης λέει πως αν η Άγκυρα αποδεχτεί τα προβλήματα των θαλάσσιων δικαιοδοσιών στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο ως το μόνο πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών και κρίνει σκόπιμο να προσφύγει στο Δικαστήριο της Χάγης για να λύσει το πρόβλημα, τότε ότι η Αθήνα θα συμμορφωθεί με την απόφαση της Χάγης.
Ποια είναι η στρατηγική της Τουρκίας στη Γαλάζια Πατρίδα ?
7. Αυτή η κίνηση της Ελλάδος και της Αιγύπτου ήρθε αμέσως μετά το μαλάκωμα στο θέμα της NAVTEX της Τουρκίας. Η Τουρκία με την πίεση των ΗΠΑ και της Γερμανίας, έκανε βήματα πίσω στη NAVTEX, ως χειρονομία καλής θέλησης, απέσυρε το πλοίο «Oruç Reis» και η Ελλάδα τα έλαβε αυτό ως ευκαιρία. Η Τουρκία αμέσως εκδίδει νέα NAVTEX, και έβγαλε για περιοδεία το πλοίο «Barbaros Hayrettin Paşa», πλην όμως δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αυτό το βήμα έγινε αντιληπτό ως μια κίνηση, για να αποτρέψει την κριτική της αντιπολίτευσης στην εγχώρια πολιτική. Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έδωσε βάση στις ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη.
8. Ο περιορισμός και η μοναξιά της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, από το 2002 και μέχρι σήμερα, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στα λάθη που έγιναν. Ειδικά στο θέμα του Κυπριακού, η κυβέρνηση για πολλά χρόνια συνέχισε να λέει «θα είμαστε ένα βήμα μπροστά από όλους τους άλλους», «η μη λύση, δεν είναι λύση» κλπ.. Η θεσμική εξωτερική πολιτική έχει εγκαταλειφθεί. Ο τελευταίος διακεκριμένος εκπρόσωπος της Τουρκικής πολιτειακής παράδοσης, ο εθνικός ήρωας, ο ιδρυτής της ΤΔΒΚ, ο Ραούφ Ντενκτάς, απενεργοποιήθηκε. Επικρίθηκε δημόσια. Πληγώθηκε από τις λέξεις «Ας μην μπλοκάρει τη λύση», «Φύγε να μιλήσεις στη δική σου συνέλευση», «Πείτε του να αναθεωρήσει τους συμβούλους του». Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, της ομάδος «Ναι βρε μάννα μου», με τη φράση «Αν ψήφιζα στην Τουρκία, θα έδινα την ψήφο μου στο ΑΚΡ», πήρε την υποστήριξη από την κυβέρνηση και με το γνωστό σχήμα ότι «Η ανεξάρτητη Κύπρος είναι ένα όνειρο», πήρε μεγάλη υποστήριξη από την ΕΕ. Ωστόσο, η ΕΕ δεν τήρησε καμία από τις υποσχέσεις της προς τους Τουρκοκύπριους. Η Τουρκία με το να υποστηρίξει το Σχέδιο Ανάν, ήταν ένα μεγάλο λάθος. Το έργο του Mουσταφά Ακιντζί, που είναι η συνέχεια της γραμμής Tαλάτ, είναι προφανές. Ο Ντενκτάς και οι σύμβουλοί του (Mümtaz Soysal, Şükrü Sina Gürel και Erol Manisalı. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό να είμαι μαθητής και των τριών). Η εκκαθάριση των πλέων εξεχόντων Δκτών με τις δίκες της συνομωσίας και των πλέον αμέμπτων χαρισματικών «ηγετών», μας προσβάλλει και χάνει η Τουρκία.
9. Πριν ψηφιστεί το Σχέδιο Ανάν, αποκαλύφθηκε πόσο λάθος οι επιστήμονες, μαζί με τους μεγάλους κεφαλαιακούς κύκλους, έδωσαν διαφημίσεις στις εφημερίδες και δήλωσαν την υποστήριξή τους στο σχέδιο. Είναι σοβαρό, λυπηρό και τρομακτικό για τον Τουρκικό επιστημονικό κόσμο. Είναι απόδειξη του πόσο θεσμική και οργανωμένη άγνοια υπάρχει στον ακαδημαϊκό χώρο. Δεν αρκεί να αποφύγουμε αυτούς τους ακαδημαϊκούς που υποστηρίζουν το Σχέδιο Ανάν, αλλά ναι, πόσοι από αυτούς είναι τακτικοί της πλατφόρμας Abant(?) των FETÖ (Γκιουλενιστών), είναι μια αξιοσημείωτη κατάσταση.
10. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πειστεί μέσω διαπραγματεύσεων. Είτε δεν τηρεί τις συνθήκες, είτε ερμηνεύει τις συνθήκες σύμφωνα με τον εαυτό της, είτε υπακούει στα άρθρα των συνθηκών. Η Τουρκία δεν έδωσε μια αποφασιστική, σταθερή και αποτρεπτική αντίδραση στην Ελλάδα που εξοπλίζει τα νησιά και έχει καταλάβει περίπου 20 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Πέρασε κάνοντας μια ανακοίνωση. Δεν ήταν αποτρεπτική. Δεν σκέφτηκε καν να δώσει ένα χρονικό τελεσίγραφο. Το αποτέλεσμα είναι προφανές.
Η ουσία των λόγων: Η Τουρκία είναι κουρασμένη πάνω στη γεω-πολιτική, γεω-στρατηγική και γεω-οικονομική της Γαλάζιας Πατρίδας. Απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση, ισχυρός στρατός, αρμονία ισχυρής διπλωματίας. Η οικονομική δύναμη είναι απαραίτητη. Το πώς, πότε και πού θα τα χρησιμοποιήσετε, απαιτεί επίσης γνώση, συγκέντρωση και εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου