Άποψη για την συνθήκη των Πρεσπών..

Αγαπητοί φίλοι.
Στις 19 Ιουνίου 2019, ημέρα Τετάρτη και ώρα 1:00 μ. μ. μέλη τής Επιτροπής για την ακύρωση τής Συμφωνίας τών Πρεσπών
όπως οι κ. κ. Chris Spyrou, πρόεδρο; τής Ελληνο-Αμερικανικής Ένωσης, Γεώργιος Κασιμάτης, συνταγματολόγος και Λευτέρης Καραγιάννης, πρόξενος επί τιμή, έδωσαν συνέντευξη Τύπου στην αίθουσα τής ομώνυμης Ένωσης κατά την οποία παρουσίασαν με αδιάσειστα επιχειρήματα και σαφήνεια γιατί η περιβόητη Συμφωνία τών Πρεσπών είναι άκυρη επειδή ως διμερής και μόνον δεν ανταποκρίνεται σε καμιά σχετική διεθνή νομοθεσία ώστε να έχει νομική υπόσταση και κύρος.
Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση Τσίπρα συνεπικουρούμενη από την αντιπολίτευση με αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη  και όλους όσους υπέγραψαν την περιβόητη Συμφωνία τών Πρεσπών (βλ. Προικοσύμφωνο) προσπαθούν να πείσουν την πλειοψηφία τού ελληνικού λαού ότι εφόσον το Προικοσύμφωνο συμφωνήθηκε και υπογράφτηκε δεν υπάρχει επιστροφή παρά τις δεκάδες καθημερινές παραβιάσεις, από τους βόρειους γείτονες, έστω αυτών τών συμφωνηθέντων που και μόνον γι’ αυτές θα μπορούσε να προσβληθεί.
Για την πλήρη ενημέρωσή σας επισυνάπτω τις θέσεις τού κ. Chris Spyrou σύμφωνα με τις οποίες η υπογραφή τού Προικοσυμφώνου δεν έχει καμιά νομική ισχύ με αποτέλεσμα να είναι ανυπόστατη και γι’ αυτό άκυρη. Έπειτα απ’ αυτό θα πρέπει ελληνικός ο λαός να είναι γνωρίζει τι συμβαίνει και κατά συνέπεια να μην καταπίνει το χάπι που τού προσφέρεται από κάθε πλευρά.
Όλοι γνωρίζουν και πολύ περισσότερο οι υπογράψαντες ότι το Προικοσύμφωνο αυτό δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μια “διπλωματική μπλόφα” που την δημιούργησαν ξένα συμφέροντα και τα οποία παρουσιάζονται ως δήθεν τάχα τών δίκαιων αλυτρωτικών αιτημάτων  τής γειτονικής χώρας ενώ στην ουσία υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.
Ωστόσο, δράττομαι τής ευκαιρίας να παρουσιάσω την απλή, δική μου άποψη που αφορά ακυρώσεις παρομοίων διμερών συμφωνιών, αν αυτές δεν ανταποκρίνονται στις διεθνείς προϋποθέσεις.  Μια ματιά στα γεγονότα που συνέβησαν τον περασμένο αιώνα δείχνει ότι κατά την διάρκεια τής χρονικής αυτής περιόδου (μεταξύ τών 2 Παγκοσμίων Πολέμων) υπογράφτηκαν ένα σωρό διμερείς συμφωνίες όχι γιατί βέβαια υπήρχαν λόγοι απόδοσης τού δικαίου αλλά επειδή, κάτι τέτοιο, το απαιτούσαν τα συμφέροντα κάποιων… “μεγάλων”.  Πρόσφατο παράδειγμα το σύμφωνο τής Ναζιστικής Γερμανίας και τής Κομμουνιστικής Ρωσσίας (βλ. σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ) το οποίο μετά την λήξη τού πολέμου πετάχτηκε στα σκουπίδια όπως και πολλές άλλες παρόμοιες συμφωνίες.  Γι’ αυτό τον λόγο λοιπόν η διεθνής οικογένεια είναι δύσκολη στην αποδοχή και επικύρωση διμερών συμφωνιών.
Όμως στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί  ότι τα σχέδια για την αποδυνάμωση τών Βαλκανίων πάνε αρκετά πίσω (βλ. https://www.youtube.com/watch?v=irHWSTliIY8) και κυρίως τής Ελλάδας και ότι γι’ αυτό θα πρέπει ο ελληνικός λαός να σταθεί με πείσμα και δύναμη απέναντι στον εθνικό του αποχρωματισμό.  Βλέπετε, τα προηγούμενα χρόνια οι κατακτήσεις ήταν μονάχα στρατιωτικές σήμερα είναι δόλιες και εθνοκτόνες. Με λίγα λόγια, η Ελλάδα, όσο ποτέ άλλοτε, έχει ανάγκη τα παιδιά της για να την προστατέψουν.
Φιλικώτατα.
Νι Κάππα (Αθήνα)