Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ - Αυτές τις μέρες και πριν από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, πολλοί «κατασκευαστές» διεθνούς πολιτικής, ντόπιοι και ξένοι, που μόλις έχουν επιστρέψει από τις διακοπές τους σε εξωτικούς προορισμούς, ξαναπιάνουν …δουλειά.
Ένα από τα θέματα με τα οποία ασχολούνται είναι και το Κυπριακό, το οποίο τους «εξιτάρει» όσο και το μεσανατολικό. Και τα δύο παραμένουν άλυτα, διότι αυτοί που τα δημιούργησαν επιθυμούν τη συνέχιση της «εκκρεμότητας» μέχρι να βαρεθούν οι ενδιαφερόμενοι.
Στην περίπτωση μας, τη λύση στην Κύπρο την απορρίπτει η Τουρκία, και εμείς -για να την …πείσουμε να αλλάξει γνώμη- υποχωρούμε για να φτάσουμε στις απαιτήσεις της κατοχικής δύναμης. Ναι, είναι τόσο, μα τόσοι ανίκανοι, αλλά και επικίνδυνοι οι ηγέτες μας.
Η τουρκική εξωτερική πολιτική θέτει πάντα στόχους. Επίσης έχει δείξει πως διαθέτει μεγάλη υπομονή.
- Στην Κύπρο έφερε τα πράγματα στο γήπεδό της και πριν ακόμα από την τραγωδία του 1974 επεδίωκε τη διχοτόμηση, την οποία φαίνεται να κερδίζει και μάλιστα με την υπογραφή της ελληνοκυπριακής ηγεσίας.
- Στο Αιγαίο, κέρδισε τις γκρίζες ζώνες το 1996, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος δέχθηκαν να φύγουν, πάνω και γύρω, από τα Ίμια οι σημαίες, οι στρατοί και τα πολεμικά πλοία, χωρίς να έχουν δικαίωμα να επιστρέψουν ξανά. Πρόκειται για εντελώς απαράδεκτη συμφωνία, την οποία χρησιμοποιεί η Τουρκία για να διεκδικεί και άλλες βραχονησίδες, ακόμα και νησιά.
Πάμε, όμως, στο Κυπριακό διότι η Γ.Σ. του ΟΗΕ είναι μπροστά μας και αναμένονται εξελίξεις αφού θα βρίσκονται στη Νέα Υόρκη τόσο ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης και ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί, που εμφανίζεται πάντα στο τέλος της παγκόσμιας σύναξης, καθώς είναι ένας παράνομος ψευτο-«πρόεδρος», που αναγνωρίζεται μόνο από την κατοχική δύναμη.
- Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με την ανοχή των δύο μεγάλων κυπριακών κομμάτων, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, που πίεσαν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο κ. Ακιντζί έγινε ισότιμος συνομιλητής του κ. Αναστασιάδη και του άνοιξαν πόρτες που ήταν κλειστές για τους προηγούμενους κατοχικούς ηγέτες. Ο κ. Ακιντζί, αποδείχθηκε μία απάτη, όπως πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων πολιτών.
Τι σχεδιάζουν, λοιπόν: Να οδηγήσουν άρον-άρον τον κ. Αναστασιάδη σε συμφωνία, να του φορτώσουν όσα δεν δέχθηκε στο Κραν Μοντανά διότι ήταν μπουνταλάδες οι Τούρκοι που απαιτούσαν τον ουρανό με τα άστρα μαζί, και εάν γίνει η στραβή, την οποία επίσης θα του την φορτώσουν και αυτός στους …καλαμαράδες, θα μας πουν πως ήταν η ύστατη ευκαιρία και τώρα πάμε παρακάτω.
- Και τι είναι το παρακάτω; Μα η διχοτόμηση, τα δύο κράτη, το βελούδινο διαζύγιο και πάει λέγοντας. Το πρόβλημα που παρατηρείται είναι ότι πολλοί άνθρωποι στην Κύπρο ερωτοτροπούν με τη διχοτόμηση και όλο και περισσότερο επικρατεί αυτή η παράλογη φράση «εμείς από εδώ και αυτοί από εκεί». Και το εδώ είναι οι ελεύθερες περιοχές και το εκεί τα κατεχόμενα.
Δέχομαι τις απόψεις όλων των ανθρώπων, φτάνει να υποστηρίζονται με σοβαρά επιχειρήματα και πίσω από τις θέσεις αυτές να μην κρύβονται δόλιοι σκοποί. Και η διχοτόμηση αυτό ακριβώς είναι. Μία δόλια λύση, που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού.
Αυτό που ενοχλεί και εκνευρίζει στον υπέρτατο βαθμό είναι ότι οι πολιτικοί ηγέτες δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια για να αποφύγουμε λύσεις όπως η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία (ΔΔΟ) και η διχοτόμηση, που είναι το ίδιο καταστρεπτικές. Με τη διχοτόμηση χάνεται ένα σημαντικό κομμάτι της Κύπρου και με τη ΔΔΟ παραδίδεται ο έλεγχος του νησιού στην Τουρκία. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποια από τις δύο διευθετήσεις είναι η χειρότερη, αν και τα αποτελέσματα ίδια θα είναι.
- Εγκλώβισαν τον κυπριακό λαό σε αυτές τις δύο επιλογές, ενώ υπάρχουν άλλες δέκα, οι οποίες είναι και πιο ανώδυνες. Καλώς ή κακώς συμφωνήθηκε ότι η λύση θα έχει ομοσπονδιακό χαρακτήρα. Απ’ εκεί και μπρος επέλεξαν τη χειρότερη μορφή ομοσπονδίας. Την ΔΔΟ, που είχε σκαρφιστεί ο Χένρι Κίσιγκερ, διότι εξυπηρετούσε τότε τα αμερικανικά στρατηγικά σχέδια. Δεν είναι περίεργο ότι ο μάγος της διεθνούς διπλωματίας δεν πρότεινε το αμερικανικό μοντέλο ομοσπονδίας, το οποίο είναι το πιο λειτουργικό και το πιο δημοκρατικό, αν εξαιρέσει κανείς το σύστημα των εκλεκτόρων, το οποίο εφευρέθηκε από τους Αμερικανούς νομοθέτες, επειδή έτσι τους βόλευε.
Αντί, λοιπόν, ο κ. Αναστασιάδης με τη βοήθεια του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου του δεξιού ΔΗΣΥ και του Άντρου Κυπριανού του αριστερού ΑΚΕΛ, να επιμένουν στη φιλοτουρκική λύση της διζωνικής θα έπρεπε να έχουν εκπονήσει ήδη άλλη πρόταση. Δεν το έχουν κάνει από ανικανότητα ίσως, αλλά ας έχουν στο μυαλό τους ότι η επικράτηση της ΔΔΟ είναι χειρότερη από τα γκριζάρισμα των Ιμίων, που βεβαίως άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να τολμήσουν και να αλλάξουν πολιτική έναντι της Τουρκίας. Οι συνεχείς υποχωρήσεις έφεραν σε δεινή θέση και την Αθήνα και τη Λευκωσία…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ ήταν ο πρώτος που είπε στον κ. Αναστασιάδη και στον κ. Τσίπρα να μην «μπάσουν» από την πίσω πόρτα την Τουρκία στο ενεργειακό παιγνίδι της Μεσογείου. Ο Αιγύπτιος Σίσι είναι τώρα ο δεύτερος… Ποιος θα είναι ο τρίτος; Ο Τραμπ ή μήπως ο Πούτιν, που αρχίζει να ανακαλύπτει τον πολυπρόσωπο Ερντογάν;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Πόσο ανόητοι Θεέ μου. Εισηγούνται στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα «να εγκαταλείψει τους Κύπριους και να τους αφήσει μόνους τους να αποφασίσουν για την τύχη τους». Σε μία εποχή που οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι, οι Ισραηλινοί και άλλες διεθνείς δυνάμεις ζητούν βάσεις στην Κύπρο, η Ελλάδα θα σηκωθεί να φύγει και να απεμπολήσει τα δικαιώματά της; Θα αφήσει μόνους τους Έλληνες της Κύπρου; Το γνωρίζω ότι από τους παλιούς διεθνιστές Συριζαίους μπορεί να ακούσαμε την οποιαδήποτε «μαλαγανιά», αλλά είναι δυνατόν να έχουν σκεφθεί αυτή την απέραντη και εθνικά επιζήμια βλακεία;
https://hellasjournal.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου