Ἐδῶ, σ᾽ αὐτὸ τὸ βουνὸ ποὺ μένω, μακριὰἀπὸ τοὺς θορύβους καὶ τὶς ἀλαζονίες τοῦκόσμου, πολλὰ ἤκουσα. Ἔσφιγξα τὴν καρδιά μου καὶ ἐσιώπησα. Γκρεμίζονται ἐκκλησίες καὶκτίζονται τζαμιά! Ἔστω ὅτι ἀρέσκονται οἱκρατοῦντες καὶ στὸ ἰσλαμικὸ πιστεύω. Δὲν εἴχανε νὰ διαθέσουν ἕνα κομμάτι γῆς νὰκτίσουνε τζαμί; Οἱ πρόγονοί μας, καὶ παλιὰ καὶπρόσφατα, δὲν ἤθελαν νὰ βλέπουνε μιναρέ. Τοὺς θύμιζε ψεύτικες δοξασίες γιὰ τὸν Θεό. Τοὺς θύμιζε σκλαβιὰ πικρὴ καὶ δύσκολη. Φαίνεται ὅτι ἀλλοτριωθήκαμε κι ἀντὶ τὰπαιδιά μας νὰ μεγαλώνουν κάτω ἀπὸ τὰκαμπαναριὰ τῶν ἐκκλησιῶν, θὰ τρέφονται στὴν σκιὰ τῶν τζαμιῶν. Ποτὲ δὲν θὰ ξεχάσω ὅτι γεννήθηκα καὶ ἀνατράφηκα στὴν σκιὰ τῶν αἰγαιοπελαγίτικων
καμπαναριῶν. Ὁ κάθε χριστιανὸς ξύπναγε καὶκοιμότανε μὲ τὸν πόθο νὰ χτίση μιὰ ἐκκλησιὰκι ἕνα μονόλοβο καμπαναριό. Τὰ πλαίσια ποὺμᾶς δίνουν οἱ σημερινοὶ κρατοῦντες τί δυνατότητες μᾶς παρέχουνε γι᾽ αὐτὰ τὰ γλυκὰὄνειρα τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/09/blog-post_918.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου