Και οι δικές μας οι καρδιές ;

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στις 

Επιστολές των Αναγνωστών της "Κ"

Κύριε διευθυντά

Προσφάτως ο Τούρκος πρόεδρος κ. Ερντογάν αναφέρθηκε στους και «εκτός συνόρων» καρδιακούς κτύπους των Τούρκων με εμβέλεια από τη Μοσούλη μέχρι τη Θεσσαλονίκη.

Θα περιμέναμε να βγει κάποιος «επίσημος» για να του υπενθυμίσει ευγενώς δύο ιστορικές αλήθειες:

1) Αν κτυπά του Τούρκου η καρδιά μόνο για τα 400 χρόνια κατοχής, του Ελληνα κτυπά για την επί 3.500(!) χρόνια ριζωμένη Εστία του σε όλη σχεδόν τη σημερινή τουρκική επικράτεια που είναι δομημένη σε θεμέλια και οστά ελληνικά.

2) Αν κτυπά του Τούρκου η καρδιά για τη Θεσσαλονίκη, του Ελληνα κτυπά για την Κωνσταντινούπολη (Ιστανμπούλ = εις την Πόλη), το «ιερόν παλλάδιον» του Γένους, τη Βασιλεύουσα και αιώνια πρωτεύουσα της Ρωμιοσύνης.

Ας σημειωθεί επίσης ότι διακαής πόθος των αγωνιστών του ’21, πέραν της Απελευθέρωσης φυσικά, ήταν να μπουν στην Αγιά Σοφιά. Ουδείς περίμενε, ούτε καν φανταζόταν, πως το νεοϊδρυθέν τότε κρατίδιο θα αποκτούσε πρωτεύουσα το τότε λασποχώρι της Αθήνας. Ολων τα βλέμματα, το καρδιοχτύπι και η κρυφή ελπίδα ήταν στραμμένα προς την Ανατολή, προς την Πόλη και την Αγιά Σοφιά, με προεξάρχοντα τον έφιππο ανδριάντα του Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου μπροστά στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής (σημερινό Εθνικό Ιστορικό Μουσείο).

Αλλά «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει» (τουτέστιν «αι Προστάτιδες Δυνάμεις»...). Κι έτσι το όνειρο έμεινε ανολοκλήρωτο (...όνειρο ήτανε, το λησμονήσαμε..., όπως τραγούδησε η λαϊκή μούσα). Ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος δυστυχώς που δεν κατάφερε να λυτρώσει την κοιτίδα του πολιτισμού του. (Λέμε «να λυτρώσει», διότι η Πόλη, ως γνωστόν, αλώθηκε, δεν παραδόθηκε.)  Αυτό λέγεται εθνικός πόνος, κ. Ερντογάν, αλλά δεν τον καταλαβαίνετε, γιατί δεν τον βιώσατε. Γι’ αυτό μην προκαλείτε. Μια αιδήμων σιωπή θα ταίριαζε καλύτερα.

Κατερινα Παπαθωμα Μαστοροπουλου