Ο Πρωθυπουργός της Βελγικής Περιφέρειας της Βαλλονίας κος Μπενουά Λουτγκέν υπαναχωρώντας από την αρχική απόφαση της Κυβέρνησής του που ήταν να μην δεχτεί την συμφωνία Ε.Ε. - Καναδά (CETA) δήλωσε ότι " υπήρξαν υπαινιγμοί οι οποίοι μας έκαναν να καταλάβουμε ότι αν επιμέναμε στην αρχική απόφασή μας, θα υπήρχαν συνέπειες για την Βαλλονία, η οποία δεν θα ήταν δυνατόν να αντιταχθεί από μόνη της στις πολυεθνικές και στις αποφάσεις των Βρυξελλών."
Η δήλωση αυτή του κου Λουτγκέν να μην υποστεί η Βαλλονία τυχόν επιπτώσεις συνειρμικά παραπέμπει στις διαχρονικά απίστευτης ομοιότητας δηλώσεις Ελλήνων Κυβερνητικών και δημιουργεί υπόνοιες, αφ΄ενός για αδιαφανείς μεθοδεύσεις στον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαικής Ένωσης, αφ' ετέρου για αναποτελεσματικότητα στη διαχείρηση κρίσεων, αν λάβουμε υπόψη τις επιπτώσεις που προκάλεσε στην χώρα μας η επιβολή μιας Πολιτικής που επηρέασε αρνητικά και σε μεγάλο βαθμό, τοσο το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της όσο και την πορεία της οικονομίας της.
Παρ' όλα αυτά, με το πρόσχημα της μη βιωσιμότας του χρέους ο νέος γύρος Δημοσιονομικής λιτότητας που αποτελεί συνέχεια της εφαρμοζόμενης από το 2010 πολιτικής εκτιμάται ότι, θα επιτείνει περαιτέρω την ύφεση και θα προσθέσει χαμένο χρόνο στην προοπτική ανάταξης της οικονομίας, αν τελικά αυτό είναι το ζητούμενο.
Κατά συνέπεια θα πρέπει να μας απασχολήσει προς τα που βαδίζουμε και το κυριότερο τι επιδιώκουμε.
Αναμφίβολα η επιδίωξή μας θα πρέπει να εστιασθεί στην αντιστροφή της υφιστάμενης κατάστασης και γιαυτό ως μοναδική λυση προβάλλεται η μεγένθυση της παραγωγικής οικονομίας μέσω της αύξησης της ζήτησης.
Ωστόσο αυτό θα παραμείνει ουτοπία αν συνεχισθεί η αύξηση των φόρων του εισοδήματος και των περιουσιών, η μείωση των εισοδημάτων εν γένει και των διαφόρων κοινωνικών δαπανών, που σε συνδυασμό με την αδυναμία εκμετάλευσης των ακινήτων και την αύξηση των χρεών, δημιουργούν τις προϋποθέσεις να οδηγηθεί η Οικονομία σε βαθύτερη ύφεση και χωρίς να αποκλείεται μία ανθρωπιστική κρίση.
Παράλληλα παραβλέπονται οι προειδοποιήσεις - επισήμανσεις πολλών Οικονομικών " think tank" αλλά και Οικονομολόγων Διεθνούς κύρους ότι "στην περίπτωση της Ελλάδος ακολουθείται από τους δανειστές η λογική του παραλόγου" πράγμα που ήδη έχει αποτυπωθεί στα καταστροφικά για την χώρα αποτελέσματα που προκάλεσε η εφαρμογή των μνημονίων και δυστυχώς δεν έχει τύχει εκμετάλλευσης μέχρι σήμερα από το σύνολο της Πολιτικής ηγεσίας , η οποία στο όνομα κάποιου "Ευρωπαικού κεκτημένου" δέχεται να υλοποιεί, ενδεχομένως από αδυναμία αντιπαράθεσης, μια αδιέξοδη και καταστροφική Πολιτική.
Άλλωστε τι χρεία περισσοτέρων μαρτύρων έχουμε όταν υπηρεσίες του IMF (ΔΝΤ) που είναι ο βασικός παράγων σχεδιασμού των προγραμμάτων διάσωσης, διαπιστώνουν εκ των υστέρων, ότι τα προγράμματα που εφαρμόσθηκαν στην περίπτωση της Ελλάδος ήταν λανθασμένα.
Επίσης λίαν χαρακτηριστική περίπτωση της συμπεριφοράς των (εταίρων) δανειστών που θα έπρεπε να προβλημματίζει ως επιλογή, αποτελεί και η πρόσφατη απαίτηση τους να αποπληρωθεί προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ποσό 2,3 δις ΕΥΡΩ (Αύγουστος 2016 ) που ενώ σε καμμία περίπτωση δεν θα αποτελούσε βασικό στοιχείο για την λειτουργία της Ευρωζώνης δεν επέτρεψε την δυνατότητα να επενδυθεί στην οικονομία της χώρας, πράγμα που θα βοηθούσε στην ανάκαμψη της, που είναι και η μοναδική λύση για την έξοδό της από την κρίση
Είναι απολύτως βέβαιο ότι πολιτική της Τρόϊκα έχει αποτύχει παντελώς να επανεκκινήσει την Ελληνική Οικονομία και τα αποτελέσματά της αποτυπώνονται στην αύξηση της ανεργίας, ( που θεωρητικά μειώνεται λόγω της φυγής στο εξωτερικό 450.000 νέων στην πλειοψηφία τους επιστημόνων ) στη μείωση των εξαγωγών, στην ανυπαρξία παραγωγικών επενδύσεων που δεν έρχονται αλλά και που δεν πρόκειται να έρθουν σε μια χώρα της οποίας η Οικονομική ζωή συνεχώς φθίνει και η Κοινωνία της φτωχοποιείται, εκτός και αν θεωρούμε επενδυτές τα διάφορα FUNDS και τους αγοραστές των κερδοφόρων υποδομών.
Όσον αφορά το θέμα των μεταρρυθμίσεων που οι πάντες το θέτουν ως προϋπόθεση για την επαννεκίνηση της Οικονομίας, σύμφωνα με πρόσφατη θέση του ΟΟΣΑ "Η Ελληνική Οικονομία έχει ήδη μεταρρυθμισθεί" και βέβαια αν το ζητούμενο εστιάζεται στην περαιτέρω μείωση του κόστους εργασίας θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι, σε καμμία περίπτωση τα όποια προιόντα δεν καθίστανται ελκυστικά αν δεν χαρακτηρίζονται από Αξιοπιστία και Ποιότητα.
Τέλος αξιολογώντας την σημερινή κατάσταση της χώρας τεκμαίρεται ότι η συνέχιση της πολιτικής που διαλύει την εσωτερική Αγορά, οδηγεί σε περαιτέρω φτωχοποίηση το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας, μειώνει τα ανακλαστικά του Κράτους, αποτρέπει την δημιουργία παραγωγικών επενδύσεων, προκαλεί την μετανάστευση των σε παραγωγική ηλικία μελών της θα δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα και σκηνικό αέναης κρίσης.
ΑΘΗΝΑ 3.11.2016
Δημήτρης Α. Ζακοντίνος
McS Αμυντικές&Στρατηγικές Σπουδές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου