Αναπάντητα ερωτήματα

ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Κάποιοι ενοχλούνται όταν οι ξένοι μας λένε μη κανονική χώρα. Όταν ένας καθηγητής απουσιάζει έξι ολόκληρα χρόνια, όσα και της κρίσης, από τις αίθουσες διδασκαλίες και μόνο μετά από τις διαμαρτυρίες των σπουδαστών ενεργοποιήθηκε η  εξουσία, προκειμένου να κινηθούν οι διαδικασίες για την απομάκρυνσής του από την δημόσια διοίκηση, τι άλλο μπορεί να σημαίνει εκτός από το ότι, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Όταν μας λένε οι εταίροι μας ότι από τις πέντε χώρες που μπήκαν σε πρόγραμμα και βγήκαν με την πρώτη μετά την ολοκλήρωσή του, μόνο η Ελλάδα έφτασε στο τρίτο και ήδη έχει αρχίσει η συζήτηση και για ένα τέταρτο, τι απαντάμε, ότι μας φταίει ο κακός μας ο καιρός;

Το να αυτοϊκανοποιούμεθα λέγοντας, ότι μας εκβίασαν και δεχθήκαμε ένα πρόγραμμα, που το τηρούμε με ευλάβεια, ως προς το σκέλος της επιβολής υπέρμετρων άμεσων και έμμεσων φόρων, ενώ δεν κάνουμε τίποτα σε ότι αφορά τον εκσυγχρονισμό του κράτους, την πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, την ολοκλήρωση του κτηματολογίου ή τον εξ ορθολογισμό των φορολογικών βαρών προκειμένου να γίνουμε μια κανονική χώρα, δεν είναι κάτι που συνδέεται άμεσα με μια καταγέλαστη και ανίκανη ηγεσία διαχρονικά, που ασκεί την εξουσία;

Το να έχουμε τους απόμαχους της εργασίας με τρεις κι εξήντα την ώρα που οι εκπρόσωποί μας στο κοινοβούλιο εισπράττουν παχυλούς μισθούς, που ξεπερνούν τις 6.000 ευρώ το μήνα και ταυτόχρονα απολαμβάνουν και άλλα κοστοβόρα προνόμια όπως αυτοκίνητο, αστυνομικούς, και μια στρατιά μετακλητών υπαλλήλων, δεν αποτελούν προκλητική συμπεριφορά απέναντι στην δεινοπαθούσα κοινωνία;

Το να σπαταλούν το δημόσιο χρήμα σε ταξιδάκια αναψυχής, με την χρήση των πανάκριβων VIP αεροσκαφών, να προσλαμβάνουν πάνω από 27.000 «ημετέρους» στο δημόσιο, αντί να προμηθεύουν με καύσιμα, οβίδες και ανταλλακτικά τις Ένοπλες Δυνάμεις και ταυτόχρονα να στελεχώνουν τα νοσοκομεία με γιατρούς και νοσηλευτές, δεν δείχνει ότι οι άνθρωποι της εξουσίας δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο;

Το να στήνονται καθημερινά τηλεοπτικοί καβγάδες, δι ασήμαντον αφορμή, με σκοπό να εντυπωσιάσουν το φιλοθεάμον κοινό, προκειμένου να τους θυμηθεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, είναι ή δεν είναι λαϊκισμός;

Το να ξεπουλάνε ότι συνιστά δημόσια περιουσία σε αυτή τη χώρα, μέσω ενός Υπερταμείου με διάρκεια ζωής 99 χρόνια, χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς από τους βουλευτές, τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης, που δεν τόλμησε να πει το αυτονόητο να ζητήσει, δηλ. να ψηφισθεί η σχετική διάταξη από 180 βουλευτές, με την φόβο ότι ίσως κληθεί να κάνει τα ίδια και χειρότερα, δεν είναι απύθμενη αναλγησία;

Το να αποτυγχάνουν οι υπουργοί παταγωδώς, μέσω της απραξίας τους ή μέσω αντισυνταγματικών νομοθετικών πρωτοβουλιών τους και να μην παραιτούνται, συνιστά εικόνα χώρας, που κινείται πάνω σε ράγες δημοκρατικής ευταξίας, ή μήπως παρουσιάζει ανθρώπους που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα λαφυραγωγήσουν το κράτος;

Το να υπόσχονται ανάπτυξη, όταν δεν υπάρχει ούτε ίχνος επενδυτικού ενδιαφέροντος για την χώρα μας, με ένα διαλυμένο τραπεζικό σύστημα, με  τα  capital controls να οδηγούν τους Έλληνες επιχειρηματίες στις τράπεζες της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, είναι εικόνα που μπορεί να δημιουργήσει ελπίδες αντίστροφης πορείας; 

Το να ασχολούνται τα κανάλια, εδώ και μήνες μονοθεματικά, με τον εαυτό τους για το θέμα των αδειών, λες και τίποτα άλλο δεν συμβαίνει στην Ελλάδα και τον κόσμο, είναι ή δεν είναι μια υπόθεση που αποπροσανατολίζει τους πολίτες από τα καθημερινά πραγματικά τους προβλήματα και κατά πόσο συμβάλει στην πολυφωνική και πλουραλιστική ενημέρωση, που επιβάλει το Σύνταγμα της χώρας;

Για να αποκτήσει η χώρα μια σοβαρή διακυβέρνηση χρειάζεται οι πολίτες να προσεγγίσουν με διαφορετική ματιά τα πράγματα του δημοσίου βίου. 

Κι αυτή δεν είναι άλλη από την αυτογνωσία, που οφείλουμε να αποκτήσουμε όλοι, προκειμένου να αλλάξουμε τα κριτήρια των επιλογών μας, τόσο στα πρόσωπα όσο και στους κομματικούς σχηματισμούς.

Μόνο τότε θα γυρίσει ο τροχός, μήπως και δούμε άσπρη μέρα, που θα διώξει την σημερινή καταχνιά…