Αποπροσανατολιστικές κυβερνητικές ενέργειες

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Ο πόλεμος εντυπώσεων, που βρίσκεται σε εξέλιξη από την κυβέρνηση με αφορμή το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, δημιουργεί προπέτασμα καπνού  σε άλλα κρίσιμα και μεγάλα θέματα, που θα έπρεπε να απασχολούν την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. 

Κι αυτά δεν είναι το χρέος και η επαιτεία στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, αλλά η ανύπαρκτη ανάπτυξη, που εμποδίζει την οικονομία να ανασάνει και μέσω αυτής να απαλλαγεί η Ελλάδα από τον ασφυκτικό βρόγχο των δανειστών, που δεν την αφήνουν να αναπνεύσει. 

Επίσης ιδιαίτερα σοβαρές είναι και οι προκλήσεις, που εκτοξεύει καθημερινά ο σουλτάνος της Άγκυρας, που συνοδεύονται από υπερπτήσεις μαχητικών αεροσκαφών, που μαγνητοσκοπούνται και δημοσιοποιούνται, πάνω από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. 

Στο θέμα της υπόθεσης των τηλεοπτικών αδειών η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε πλήρες αδιέξοδο. Αν κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος Παππά, τότε θα πρέπει η κυβέρνηση να βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια της και να επανέλθει η αρμοδιότητα στο ΕΣΡ, όπως ορίζει η συνταγματική τάξη, προκειμένου αυτό να προχωρήσει στην εκ νέου διεξαγωγή του διαγωνισμού. 

Αν κριθεί συνταγματικός τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει το κόστος της απόλυσης 2000 εργαζομένων από τα ΜΜΕ, που θα ρίξουν μαύρο. Κι αυτό το γεγονός θα έχει επίσης υψηλό πολιτικό κόστος για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.    

Οι σκληρές ανακοινώσεις των Δικαστικών Ενώσεων, που μιλούν για μεθόδους που μετέρχονται φασιστικά καθεστώτα και για προσπάθεια εκβιασμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου, πέραν του ότι είναι πρωτόγνωρες στα δικαστικά χρονικά, δημιουργούν εύλογα ερωτήματα για το παιχνίδι που παίζουν στο υπουργείο Δικαιοσύνης, μια και απ’ ότι αποκάλυψε στη Βουλή ο Ν. Παρασκευόπουλος, ήταν εν γνώσει του από το Νοέμβριο του 2015 τα υποκλαπέντα στοιχεία προσωπικών δεδομένων για τον ανώτατο δικαστικό λειτουργό. 

Η δικαιολογία, ότι ζήτησε τον πειθαρχικό του έλεγχο την παραμονή της συνεδρίασης του ΣτΕ, με αφορμή ερώτηση βουλευτή, που είναι τοις πάσι γνωστό, ότι παίζει το ρόλο του λαγού της κυβέρνησης, δεν ευσταθεί, μια και αποτελεί μια θλιβερή ενέργεια, που δεν τιμά  έναν καθηγητή της Νομικής επιστήμης, που γνωρίζει πολύ καλά ότι η υπεξαίρεση προσωπικών δεδομένων δεν αποτελεί αποδεικτικό υλικό. Εύλογα διερωτάται ο απλός πολίτης αν ένας υπουργικός θώκος , είναι αρκετός προκειμένου κάποιος  να διαγράψει με μια κονδυλιά ολόκληρη πανεπιστημιακή καριέρα.

ΚΙ ενώ αυτά τα επικίνδυνα παιχνίδια παίζονται από την εκτελεστική εξουσία με στόχο την δικαιοσύνη, η επιχείρηση συμμαχιών του Α. Τσίπρα με σκοπό την ρύθμιση του χρέους απέβη άκαρπη, μια και επέστρεψε με άδεια χέρια, χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα. Γιατί ούτε ο Σουλτς, ούτε ο Γιούνκερ, ούτε καν ο Ολάντ που είδε, δεν μπορούν να πάρουν καθοριστικές αποφάσεις για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους. 

Όσο κι αν επιστρατεύονται κάθε λογής επικοινωνιακά τρικ, όπως αυτό της πληροφορίας για επικείμενη επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα, όταν θα έχει ήδη εκλεγεί στις ΗΠΑ νέος Πρόεδρος, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει, μια και το Βερολίνο, που κρατάει τα κλειδιά της ρύθμισης, δηλώνει σε όλους τους τόνους, ότι μια τέτοια συζήτηση θα αρχίσει μετά από ένα χρόνο και όχι μέσα στο 2016, που επιθυμεί διακαώς ο Α. Τσίπρας.

Περιμένοντας τη ρύθμιση η Αθήνα δεν κάνει τίποτα για την προσέλκυση επενδυτών, που θα κινήσουν την ασθμαίνουσα οικονομία, μια και καμιά νέα επιχειρηματική δραστηριότητα δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Μετά τους έξι χαμένους μήνες Βαρουφάκη, τώρα έχουμε ένα και πλέον χρόνο χαμένο μια και η πλήρης αδράνεια, διατηρεί την σημερινή υφεσιακή νοσηρή ατμόσφαιρα. 

Σε αυτό το κλίμα έρχεται να προστεθεί η επιθετικότητα Ερντογάν, που κάποιοι στην κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζουν, μια και την αποδίδουν, είτε σε κινήσεις που γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, είτε σε ενέργειες που έχουν αποδέκτη τις ΗΠΑ, που έχουν βγάλει εκτός παιχνιδιού την Άγκυρα από τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μοσούλη. 

Όμως, τόσο ο ιμάμης που διορίστηκε στην Αγιά Σοφιά, όσο και η μετά δημοσιοποίησης δραστηριότητα  των Τούρκων στο Αιγαίο, καθώς και τα περί αναθεώρησης της συνθήκης  της Λοζάνης, ουδόλως τυχαία περιστατικά είναι, και φανερώνουν σχέδια επεκτατικά, όχι απλώς επί χάρτου, αλλά σε φάση διαδικασίας υλοποίησης. 

Όμως όλα αυτά δεν φαίνεται να προβληματίζουν τον αρμόδιο υπουργό που προτιμά πολυέξοδα, όπως μας πληροφορούν, ταξιδάκια αναψυχής στην μακρινή Ινδονησία, με πρόσχημα μια έκθεση, με την χρήση του πολυδάπανου Gulfstream, αδιαφορώντας αν τα καύσιμα είναι απόλυτα αναγκαία για τις ένοπλες δυνάμεις, που μετέχουν καθημερινά σε επικίνδυνες αναχαιτίσεις των τουρκικών αεροσκαφών.

Εδώ το σπίτι μας καίγεται και ημείς άδομεν…