Η Μακεδονία κατά τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους

elzoni.gr -  Ιωάννης Ασλανίδης

Πρώτη μνεία περί Μακεδόνων έκαμε ο Ηρόδοτος που αναφέρει ότι, το Δωρικό φύλλο κατοικούσε κάποτε, «Εν πίνδω Μακεδνόν καλεόμενον». Οι Δωριείς που ήσαν Έλληνες σχηματίστηκαν από την ένωση Μακεδνών και άλλων περιφερειακών Ελληνικών φύλλων. Ακόμη ο Ηρόδοτος αναφέρει τους Μακεδόνες και τους θεωρεί χωρίς δισταγμό Έλληνες «Έλληνες δε είναι τούτους, τους από Περδικκέων γεγονότας καθάπερ αυτοί λέγουσι αυτός δε ούτω τυγχάνω επιστάμενος και δη και εν τοισί όπισθεν λόγοισι αποδείξω».

Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική Ιστορία ο Τήμενος ήταν υιός του Αριστομάχου και επομένως τρισέγγονος του Ηρακλή. Ο Τήμενος ήταν αδελφός του Κρεσφόντη και του Αριστοδήμου και ορίστηκε ως αρχηγός της τρίτης Καθόδου των Ηρακλειδών. Κατά την κάθοδό των, αφού ενίκησαν των Βασιλέα των Αχαιών Τισαμενό, οι τρεις αδελφοί μοίρασαν μεταξύ τους, την νότια Πελοπόννησο. Ο Τήμενος πήρε το Άργος και έγινε ο ιδρυτής της δυναστείας των Τημενιδών.

Σύμφωνα πάντα με τον Ηρόδοτο, οι τρεις υιοί του Τημένου, μετά τον θάνατό του, ο Γαβάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας εξορίστηκαν από το Άργος και κατέφυγαν αρχικά στην Ιλλυρία και μετά πιθανόν στην Παιονία, βόρεια της Μακεδονίας, όπου βιοπορίζοντο φροντίζοντες τα ζώα του τοπικού Ηγεμόνα. Όταν! όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, εμφανίστηκε ένα όραμα στον τοπικό άρχοντα, ως «θεϊκή προειδοποίηση», αυτός θορυβημένος τους διέταξε να φύγουν από την χώρα του.

Εκείνοι του ζήτησαν τους δεδουλευμένους μισθούς των, ο τοπικός Άρχοντας, «τυφλωμένος από τους θεούς», τους έδειξε τις ακτίνες του Ηλίου, που εκείνη την στιγμή έμπαιναν στο σπίτι από το παράθυρο, λέγοντάς τους «να ο μισθός που σας αξίζει». Οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί έμειναν έκπληκτοι, αλλά ο μικρότερο ο ΠΕΡΔΙΚΚΑΣ λέγοντας «Βασιλιά δεχόμαστε ότι μας δίδεις», έβγαλε ένα μαχαίρι και μάζευε, τις ηλιαχτίδες από το χώμα και τις έβαζε στον χιτώνα του. Όταν! έφυγαν τα τρία αδέλφια, ο τοπικός Βασιλιάς τους καταδίωξε, διότι θεώρησε το γεγονός αυτό, ότι ο νεαρός Περδίκκας, είχε προβάλλει με τον τρόπο αυτό διεκδικήσεις στο θρόνο του και σ’ όλη την επικράτειά του.

Εκείνοι κατέφυγαν στο όρος Βέρμιο και με ορμητήριο αυτό κατέλαβαν τα γειτονικά μέρη και μετά όλη σχεδόν την περιοχή της σημερινής Μακεδονίας.

Θεμελιωτής λοιπόν του Μακεδονικού Βασιλείου υπήρξε ο εξ Άργους Ηρακλείδης Περδίκκας Α΄ (700-678 π.Χ.), ο ένας από τους τρεις υιούς του Τημένου. Κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα ο Περδίκκας Α΄ κατά την κάθοδό του από τα Πιέρια Όρη στην πεδιάδα ίδρυσε την πρωτεύουσα της Μακεδονίας τις Αιγές. Λέγεται! σε μια κάθοδο από το Βέρμιο ο Περδίκκας ακολούθησε ένα κοπάδι κατσικιών και στο σημείο όπου σταμάτησαν οι κατσίκες (Αίγες), αποφάσισε να κτίσει αργότερα την Πρωτεύουσα του Μακεδονικού Κράτους την οποία και ασφαλώς ονόμασε Αιγές. Η αρχαία πρωτεύουσα Αιγές, σήμερα ταυτίζεται με το χωριό Βεργίνα. Αργότερα η πρωτεύουσα των Μακεδόνων μεταφέρεται, από τον Βασιλέα της Μακεδονίας Αρχέλαο (413-399 π.Χ.) στην πόλη Πέλλα. Τέλος! όταν ο μετέπειτα Βασιλεύς της Μακεδονίας Κάσσανδρος (306-297 π.Χ.), έκτισε την πόλη της Θεσσαλονίκης το 315 π.Χ., μετέφερε την πρωτεύουσα του Βασιλείου σ’ αυτήν. Το ότι ο Περδίκκας Α΄ ο ιδρυτής του Μακεδονικού Βασιλείου και οι διάδοχοί του ήσαν Τημενίδες εξ Άργους, το γένος των Ηρακλειδών, επιβεβαιώθηκε και επίσημα από την Επιτροπή των Ολυμπιακών στην Ολυμπία, όταν το 496 π.Χ ο Βασιλεύς των Μακεδόνων Αλέξανδρος Α΄ (498-454 π.Χ.) θέλησε ν’ αγωνισθεί στην Ολυμπία. Η Επιτροπή επισήμως, μετά από εξετάσεις, αναγνώρισε την ελληνικότητά του και δια της φράσεως «Ούτος τε γαρ Έλλην το γένος εισί», του επέτρεψαν ν’ αγωνισθεί.

Αξίζει τον κόπο να σημειώσουμε εδώ ότι: Εκ του γεγονότος της συλλογής των ακτίδων του Ηλίου, από τον Γενάρχη των Μακεδόνων Περδίκκα Α΄, είναι το πιο πιθανόν, να έχει καθιερωθεί «Ο Ήλιος της Βεργίνας», ως το Αστρικό θρησκευτικό σύμβολο των Αρχαίων Μακεδόνων, το οποίο κοσμούσε τις ασπίδες και τα νομίσματα του Βασιλείου των.

Η Ιστορία της Ελληνικής Μακεδονίας έχει τις ρίζες της στους πολύ παλαιούς χρόνους και αγγίζει, όπως προαναφέραμε ακόμη και την Ελληνική Μυθολογία.

Τα ονόματα Μακεδόνας και Μακεδονία, προέρχονται, κατά πάσα πιθανότητα, από την Δωρική λέξη «Μάκος», που σημαίνει μήκος και δήλωνε ότι η Μακεδονία είναι η χώρα με τους υψηλούς ή μακριούς ανθρώπους ή από την Ομηρική (αιολική γλώσσα) λέξη «Μακεδνός», που σημαίνει υψηλός Άνθρωπος.

Επίσης, η γλώσσα των Μακεδόνων ήταν μια ξεχωριστή διάλεκτος της Αιολικής Ελληνικής, η οποία αντιστάθηκε στους εξωτερικές επιδράσεις και ήταν συντηρητική στην προφορά. Παρέμεινε έτσι μέχρι τον τέταρτο π.Χ. αιώνα, όταν υποτάχθηκε πλέον, σχεδόν ολοκληρωτικά στην πλημμυρίδα της «κοινής» λεγομένης Ελληνικής (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, τόμος Β΄- H.G.L Hammond και G.T. Gaffith).

Η Μακεδονία μπαίνει ουσιαστικά στην Ιστορία της Ελλάδος, με τον Αλέξανδρο Α΄ (498-454 π.Χ.). Ήταν αρκετά δραστήριος, έξυπνος και δυναμικός, αυτός κυρίως έβαλε τις στρατιωτικές και πολιτικές βάσεις του Μακεδονικού Κράτους. Στους Μηδικούς πολέμους συνεργάστηκε και βοήθησε αρκετά τους Αθηναίους, οι οποίοι για να τον τιμήσουν, τους έδωσα τον τίτλο του «ΠΑΤΡΙΩΤΗ» και τους έστησαν χρυσό ανδριάντα στους Δελφούς.

Η Μακεδονία πήρε την οριστική εδαφική της μορφή από τον πατέρα του Μεγ. Αλεξάνδρου (336-323 π.Χ.) τον Φίλιππο Β΄ (359-336 π.Χ.). Ο οποίος προσήρτησε στο Κράτος του, την περιοχή μεταξύ Στρυμόνα π. και Νέστου π., όπου επίσης κατοικούσαν περιφερειακά Ελληνικά φύλλα (Βισάλτες, Θράκες κ.λπ.) και στη συνέχεια την περιοχή της Χαλκιδικής. Επομένως η Μακεδονία ακόμη και στην μεγαλύτερη εδαφική της έκταση, δεν διαφέρει και πολύ από την σημερινή Μακεδονία. Έτσι τα βόρεια σύνορα του Μακεδονικού Κράτους δεν ξεπέρασαν ποτέ τις Ηράκλειες Πύλες (Μοναστήρι-Βιτώλια), τις κορυφογραμμές του Όρους Βαρνούς (Nidze), τις αρχαίες Ιδομενές (στο ύψος της Γευγελής) και το όρος Όρβηλος (Μπέλες). Βορείως των συνόρων της Μακεδονίας κατοικούσαν οι Δάρδανοι, στην σημερινή περιοχή των Σκοπίων και οι Παίονες βορειότερα. Εχθροί κυρίως των Μακεδόνων, τα εδάφη δε αυτών, ουδέποτε υπήρξαν Μακεδονικά εδάφη.

Οι Μακεδόνες σχεδόν καθ’ όλην την περίοδο των αρχαίων χρόνων, έμειναν προσηλωμένοι στα Ιστορικά Πεπρωμένα, του Ελληνικού Έθνους. Λέει ο Πολύβιος: «Ποίαν και πόσην μεγάλη τιμή, πρέπει να λάβουν οι Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής των, δεν παύουν να πολεμούν τις επιδρομές των βαρβάρων, δια την ασφάλεια όλων των Ελλήνων…». Είναι Ιστορικό Έγκλημα σφετερισμού, όταν το όνομα Μακεδονία αποδίδεται σε εδάφη τα οποία δεν κατοικήθηκαν ποτέ από Μακεδόνες και δεν απετέλεσαν ποτέ τμήματα του Μακεδονικού Βασιλείου. Επομένως, υπ’ αυτές τις συνθήκες, η γνώση των αρχαίων δεδομένων δεν είναι επιστημονική περιέργεια, αλλά ανάγκη και εθνική υποχρέωση.

Η Μακεδονία σήμερα πλην των γηγενών Μακεδόνων κατοικείται από πρόσφυγες της Μ. Ασίας, που ήλθαν με την ανταλλαγή του 1922. Είναι ακραιφνείς Έλληνες, απόγονοι των Στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου ή και ως επί το πλείστον απόγονοι των Πελασγών της Πελοποννήσου ή ακόμη απόγονοι των Δωριέων και Ιώνων της Βορείου, Κεντρικής και Νοτίας Ελλάδος. Οι οποίοι μετά από πολλούς αιώνες, επέστρεψαν στην γενέτειρα των προγόνων των. Όπου! σήμερα μαζί με τους εναπομείναντες Έλληνες της Μακεδονίας, από την λαίλαπα των σφαγών των Βουλγάρων Κομιτατζήδων (1904-1908) και όχι μόνο, διαφυλάττουν την ακεραιότητα και την Ελληνικότητα της πατρίδος των της Μακεδονίας.

Η Ελληνική Μακεδονία από τους πανάρχαιους χρόνους, απετέλεσε το πρόφραγμα της Ελλάδος κατά των Βαρβάρων, όπως χαρακτηριστικά μας αναφέρει ο Ιστορικός της αρχαιότητος Πολύβιος, λόγω της Στρατηγικής της θέσεως στης περιοχή της Βαλκανικής Χερσονήσου. Για τον ρόλο αυτό των Μακεδόνων, αξιοσημείωτο είναι αυτό που γράφει ο καθηγητής κ. Αποστ. Δασκαλάκης στο έργο του «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ». Γράφει λοιπόν: «…Μπορεί να θεωρηθεί σήμερα αναμφισβήτητο ότι, αν οι Μακεδόνες δε χρησίμευαν πράγματι σαν πρόφραγμα κατά των νοτίως του Ολύμπου επιδρομών των Βαρβάρων, ο Ελληνισμός δεν θα έμενε επί τόσους αιώνες απερίσπαστος να θεμελιώσει τα δόγματα της Ελευθερίας και να φθάσει στα περίλαμπρα δημιουργήματα του πνεύματος και της τέχνης, τα οποία κληροδότησε σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα..»

Τέλος, οι επίδοξοι προπαγανδιστές των Σκοπίων ανά τον κόσμο, πρέπει να γνωρίζουν ότι θα έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι με τον Ελληνικό λαό, που εμπνέεται από τις μεγάλες ώρες της Ιστορίας του και από τις μοναδικές προς την ανθρωπότητα εξαίσιες υπηρεσίες του.

«Τι πιο αγαπητό στον άνθρωπο από την πατρική γη;» [ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ]

Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης είναι Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε.