Σαράντης Αρχιγένης Ο άγνωστος εθνικός ευεργέτης

                 

Σαράντης Αρχιγένης είχε γεννηθεί στις 5 Φεβρουαρίου 1809 και πέθανε στις 10 Σεπτεμβρίου 1873.

Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Κωνσταντινουπόλεως και Εθνικός Ευεργέτης. Υπήρξε μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες του Eλληνισμού της Κωνσταντινούπολης κατά την πρώιμη περίοδο της Επανάστασης του 1821. Το 1843 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή των Παρισίων και αναγορεύτηκε διδάκτορας της Σχολής αυτής, έχοντας αποσπάσει τους επαίνους των καθηγητών του. Κατά την παραμονή του στο Παρίσι έγραψε πρακτικά ιατρικά εγχειρίδια, τα οποία αποδείχθηκαν εξαιρετικά χρήσιμα την εποχή εκείνη, ενώ εφηύρε και το ψαλίδι της αμυγδαλεκτομής.

    Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τον φίλο και προστάτη του, Πρέσβη της Υψηλής Πύλης στο Παρίσι Μουσταφά Ρεσίτ πασά, τον οποίο είχε σώσει από βέβαιο θάνατο. Ο Ρεσίτ πασάς παρουσίασε τον Αρχιγένη στον σουλτάνο με τα καλύτερα λόγια, αν και η φήμη του είχε προηγηθεί πριν από αυτόν. Τιμήθηκε με τον τίτλο του Πασά και διορίστηκε καθηγητής της Έδρας της Παθολογίας και της Χειρουργικής της αυτοκρατορικής Ιατρικής Σχολής της Κωνσταντινουπόλεως, και Ιατρός των Ανακτόρων.                                                                     

   Τιμήθηκε με πλήθος παρασήμων, μεταξύ των οποίων και ο Ανώτερος Ταξιάρχης του τάγματος του Σωτήρος, που έλαβε το 1864 από τον Βασιλιά της Ελλάδος Γεώργιο Α΄, για το γενναίο ποσό με το οποίο ενίσχυσε την κατασκευή της Ακαδημίας Αθηνών, την δωρεά βιβλίων στην βιβλιοθήκη της πόλης και εν γένει για την προσφορά του στην εκπαίδευση του Ελληνισμού της Διασποράς.

        Ο Αρχιγένης με διαθήκη, κληροδότησε στα Αρχιγένεια Εκπαιδευτήρια όλη την περιουσία του, η οποία τότε ανερχόταν στο ποσό των 33.000 χρυσών λιρών Τουρκίας, ώστε να μην χρειαστεί ποτέ να ζητηθούν δίδακτρα από τις μαθήτριες.

       Εκτός από τα Αρχιγένεια Εκπαιδευτήρια, τα οποία υπήρξαν το έργο που απορρόφησαν το μεγαλύτερο τμήμα της περιουσίας του, ο Αρχιγένης έκανε γενναίες δωρεές στην Ακαδημία Αθηνών, στη Σχολή Ιωαννίνων, και σε άπειρα σχολεία τα οποία ίδρυσε σε διάφορα χωριά τα οποία στερούνταν εκπαίδευσης, στην Ανατολική Θράκη και στην Ελλάδα.

 Διετέλεσε πρώτος Πρόεδρος του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως και πρωτοστάτησε από την θέση που κατείχε, στην συλλογή πόρων για την ίδρυση σχολείων όπου κρινόταν αναγκαίο.