ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά έχουν ειπωθεί, αναφορικά με τη πρωτοβουλία μιας χούφτας ανθρώπων να φέρουν ξανά στο προσκήνιο το θέμα της ψήφου του απόδημου Ελληνισμού

Πολλοί αναζητούν πίσω από τις γραμμές, πολιτικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις, βλέπουν σύσταση νέων κομμάτων ενώ άλλοι επιδιώκουν να δώσουν στην πρωτοβουλία αυτή έναν εθνικιστικό ή οικονομικό χαρακτήρα. 

Από την μια πλευρά, είναι απολύτως φυσιολογική η δυσπιστία σε μια εποχή, που τα πάντα γύρω μας καταρρέουν, που το πολιτικό σκηνικό, μεταβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μια εποχή, που τα πάντα φαίνονται αδιέξοδα και οι ελπίδες διαψεύδονται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την γέννηση τους. Από την άλλη, φαίνεται, ότι είναι η μοίρα αυτού του Έθνους να ζει διχασμένο, περιχαρακωμένο πίσω από πικρίες και στεγανά, χωρισμένο σε κόμματα, παρατάξεις, δεξιές και αριστερές ιδεολογίες, που στην πράξη πλέον δεν έχουν πλέον κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα. Είναι η ιστορία αυτού του Έθνους, να παλεύει πρωτίστως με τον εαυτό του, να καταπίνει τις ίδιες τις σάρκες του, παγιδευμένο στις ιδεοληψίες, που σταθερά καλλιεργήθηκαν και αναπτύχθηκαν εδώ και έναν αιώνα περίπου για να εξυπηρετούν τις σκοπιμότητες αυτών, που έχουν πολλά να κερδίσουν από τον διχασμό.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον έχουμε ολοκληρωτικά ξεχάσει τις βασικές, σταθερές ιδέες, που ενώνουν όλους μας, τα αμετακίνητα ηθικά εκείνα στοιχεία, που αποτελούν την βάση του Έθνους μας: ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη. Και πάνω απ’ όλα έχουμε ξεχάσει αυτό, που στην πραγματικότητα αποτελεί την βάση της ύπαρξης της χώρας μας: Δεν είμαστε απλώς ένας λαός, είμαστε Έθνος. Ένα Έθνος σφυρηλατημένο μέσα από χρόνια μετανάστευσης, ένα Έθνος, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί στα στενά όρια μιας μικρής και μαστιζόμενης πατρίδας. Ένα Έθνος, που αυτήν ειδικά την στιγμή, έχει ανάγκη από την παρουσία και την βοήθεια όλων των απανταχού Ελλήνων προκειμένου να αντιμετωπίσει τις δύσκολες οικονομικές και εθνικές προκλήσεις. Ένα Έθνος, που φέρει κοινές παραδόσεις, κοινή γλώσσα, κοινές αντιλήψεις, κοινή Θρησκεία και πάνω απ’ όλα κοινή συνείδηση, ότι είμαστε Έλληνες, είτε ζούμε στην Ελλάδα είτε στο Εξωτερικό. Ένα Έθνος, που καλείται να αντιμετωπίσει ένα νέο διαφορετικό κύμα μετανάστευσης, μια νέα γενιά μεταναστών, που απομακρύνονται από την Ελλάδα, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν, να αναπτυχθούν και να ευημερήσουν πλέον σε μια Χώρα, που σταδιακά μετατρέπεται σε αποθήκη ψυχών, Ελλήνων και ξένων. 

Εύλογα, λοιπόν, ρωτά κανείς: 

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;

ΕΙΜΑΣΤΕ άνθρωποι, που ερχόμαστε από διαφορετικές, παραγωγικές τάξεις. ΕΙΜΑΣΤΕ άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις. ΕΙΜΑΣΤΕ πολίτες, που δύσκολα θα φανταζόσουν, ότι θα συναντήσεις συμπαραταγμένους σε έναν κοινό σκοπό, εάν οι αντιλήψεις σου μένουν παγιδευμένες στις ιδεοληψίες, με τις οποίες εδώ και χρόνια τρέφεται η Ελληνική κοινωνία. ΕΙΜΑΣΤΕ άνθρωποι, που μένουμε είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ;

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ. 

ΈΛΛΗΝΕΣ στην καταγωγή, ΕΛΛΗΝΕΣ στην συνείδηση. 

ΕΙΜΑΣΤΕ η φωνή της καθημερινότητας, η φωνή της αγωνίας για το αύριο. ΕΙΜΑΣΤΕ η ανάγκη για εξεύρεση μιας λύσης, σε ένα εξαιρετικά δυσχερές πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον. ΕΙΜΑΣΤΕ η φωνή ενός ΕΘΝΟΥΣ απλωμένου σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, ξενιτεμένου εδώ και χρόνια αλλά πάντα ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ.

ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ;

ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΡΥΣΤΑΛΙΝΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ είναι η ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, σε ένα κοινό σημείο αναφοράς, που είναι η ΕΛΛΑΔΑ. Η ανασύσταση του Ελληνικού ΕΘΝΟΥΣ, ως μοναδικό μέσο για την έξοδο από την κρίση.  

ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ την ενεργοποίηση του άρθρου 51 παρ.4 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, που επιτρέπει στους ΕΛΛΗΝΕΣ του εξωτερικού να συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες όλων των ειδών από τον τόπο της διαμονής τους.

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΗΜΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ;

Η απάντηση είναι απλή. Ένα μεγάλο κομμάτι του Ελληνικού Λαού, ζει και εργάζεται σταθερά στο εξωτερικό. Από αυτούς ένα μέρος μόνο είναι γραμμένο στους εκλογικούς καταλόγους και μπορεί να συμμετέχει στις εκλογικές διαδικασίες, υπό την προϋπόθεση, ότι θα βρίσκεται στην Ελλάδα την ημέρα των εκλογών. Πράγμα, που εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι δεν μπορεί να γίνει χωρίς τεράστιο κόστος και επιβάρυνση, όταν τα τελευταία πέντε μόνο χρόνια (2010-2015) έχουν λάβει χώρα  έξη εκλογικές διαδικασίες. 

Από την άλλη πλευρά, όταν είναι σαφές εδώ και σαράντα χρόνια, ότι οι Έλληνες του Εξωτερικού, αν και τυπικά μπορούν να ψηφίσουν, πρακτικά ωστόσο, καλούνται να επιβαρυνθούν με ένα τεράστιο κόστος και επιβάρυνση, ποιο πραγματικά θα μπορούσε να είναι το κίνητρο για τους Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς, προκειμένου να σπεύσουν να λάβουν την ελληνική υπηκοότητα και να εγγραφούν έτσι στους εκλογικούς καταλόγους;

Και θα πει κανείς και εύλογα: Αφού ζουν μακριά από την Ελλάδα, ποιο το νόημα και ποια η χρησιμότητα να συμμετέχουν στην λήψη αποφάσεων, που δεν τους αφορούν. Και όμως, οι απόδημοι Έλληνες, κουβαλούν μαζί τους τις παραδόσεις και τις αξίες του ΕΘΝΟΥΣ μας. Αν και ζουν μακριά, διατηρούν δεσμούς με την πατρίδα τους, είτε οικονομικούς είτε καθαρά συναισθηματικούς. Οι κοινότητες των Ελλήνων του Εξωτερικού, συντηρούν αντιλήψεις και αρχές, που αποτελούν τον πυρήνα της Εθνικής μας συνείδησης, που καθορίζουν τα στοιχεία εκείνα, που μας διακρίνουν από κάθε άλλο λαό στον κόσμο. 

Είναι ΕΛΛΗΝΕΣ σκληρά εργαζόμενοι, πολλές φορές εξαιρετικά πετυχημένοι, που εξαιτίας της διαμονής τους στο εξωτερικό, έχουν αποκτήσει παράλληλα, παραστάσεις και αντιλήψεις, που μπορούν να βοηθήσουν την Ελληνική Κοινωνία να υπερβεί τα αδιέξοδα και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, μιας κρίσεως, που είναι πρωτίστως κρίση αρχών και αξιών και μετά οικονομική.  Είναι άνθρωποι, που παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ελλάδα, με μεγάλη αγωνία, βλέπουν σκοτεινές εποχές, που διανύουμε και επιθυμούν και δικαιούνται να έχουν φωνή. Μια φωνή καθαρή, χωρίς συμφέροντα και χωρίς παρωπίδες, χωρίς περισπασμούς και χωρίς κομματικές προσεγγίσεις.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΕΚΑΝΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΩΝΗ;

Στην πραγματικότητα, τίποτε. Το 1975 ο Συνταγματικός νομοθέτης, εισήγαγε την διάταξη του άρθρου 51 παρ.4 στο Σύνταγμα, αναγνωρίζοντας την ανάγκη να συμμετέχουν και οι απόδημοι Έλληνες στην διαμόρφωση του μέλλοντος της κοινή μας πατρίδας. Δυστυχώς, ωστόσο, για  μια ακόμα φορά πολιτικές σκοπιμότητες, υπαγόρευσαν μια διατύπωση της Συνταγματικής διάταξης, η οποία αφενός φαίνεται να επιτρέπει στην Βουλή να μην νομοθετήσει ποτέ και αφετέρου επιβάλλει τόσο αυξημένη πλειοψηφία, για την λήψη μιας τέτοιας απόφασης, που μια και μόνο Κυβέρνηση να μην μπορεί να εισάγει νόμο και εάν το κάνει να μην μπορεί να πάρει την απαιτούμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων, άρα 200 βουλευτές.

Και όπως μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς, ο νόμος αυτός δεν εκδόθηκε ποτέ. Μια προσπάθεια νομοθέτησης το έτος 2007 «έπεσε στα βράχια» της ελλείψεως πλειοψηφίας και καταψηφίστηκε, παρά το γεγονός, ότι το έτος 2001 ο Συντακτικός νομοθέτης είχε προσθέσει στο άρθρο 51 παρ.4 του Συντάγματος διάταξη, που έδινε την δυνατότητα να ψηφίσουν οι απόδημοι Έλληνες με επιστολική ψήφο.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι το 1862, στο νεοσύστατο ακόμα Ελληνικό Κράτος, οι απόδημοι Έλληνες συμμετείχαν στις εκλογικές διαδικασίες, χωρίς κανέναν περιορισμό, εκφράζοντας έτσι την φωνή ενός ΕΘΝΟΥΣ, που εμπράκτως είχε αποδείξει την φιλοπατρία του κατά την Ελληνική Επανάσταση, παρά το γεγονός, ότι ζούσε μακριά από την Ελλάδα.

ΠΩΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ;

Με κάθε νόμιμο τρόπο, είναι αυτονόητα η απάντηση. Με την προσφυγή στα Εθνικά και Διεθνή Δικαστήρια, με κινητοποίηση των υγειών δυνάμεων αυτού του τόπου, με ενημέρωση και ευαισθητοποίηση επί του θέματος κάθε πολίτη ή μη, που βαθιά στην καρδιά του αισθάνεται ΈΛΛΗΝΑΣ,  που αγωνιά για το μέλλον της χώρας, που αναζητά μια διέξοδο από την σκληρή πραγματικότητα, που έχει διαμορφωθεί και διαμορφώνεται για εμάς, χωρίς εμάς. 

ΤΙ ΖΗΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ;

ΤΙΠΟΤΕ. Δεν ζητούμε οικονομικά ανταλλάγματα, δεν λαμβάνουμε οικονομικά ανταλλάγματα, δεν έχουμε πολιτικές βλέψεις και φιλοδοξίες. Δεν θέλουμε να καταλάβουμε θώκους εξουσίας ή να λάβουμε εύσημα, πέρα από αυτά, που ο καθένας μας έχει εισπράξει και εισπράττει σε όλη την επαγγελματική του σταδιοδρομία, κατά το μέτρο της αξίας του. Δεν θέλουμε να γίνουμε βουλευτές, υπουργοί ή αξιωματούχοι. Θέλουμε να μείνουμε ΈΛΛΗΝΕΣ σε μια χώρα, που αποτελεί χώρα επαναπατρισμού ΕΛΛΗΝΩΝ και όχι αποδήμων νέων επιστημόνων. Θέλουμε να διαμορφώσουμε μια πατρίδα, χωρίς εθνικούς εξευτελισμούς, με ισότητα, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Θέλουμε μια ΕΛΛΑΔΑ, που θα κάνει όλους μας περήφανους, που θα μπορεί να διασφαλίσει την ζωή και την αξιοπρέπεια μας. 

ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΑΥΤΑ, τότε είναι αυτονόητα μαζί μας, πέρα από κόμματα, από συμφέροντα και ιδεοληψίες. 

ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΙΩΘΕΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, βαθιά στην ψυχή του και στο όχι απλώς στο διαβατήριο ή την ταυτότητα του, τότε είναι αυτονόητα μαζί μας.

ΑΣ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΚΟΠΟ: ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ. ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ, ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΥΚΝΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΖΩΝΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ.