Ελλάδα, πλώρη του Θεού και φως της οικουμένης
την ομορφιά της ξαστεριάς και τ’ όνειρο της λευτεριάς
που δίδαξες σ’ αυτή τη γη, και μ’ αγιασμό ευφραίνεις
η Ρούμελη και ο Μοριάς και τα παιδιά της κλεφτουριάς γόνοι κληρονομιάς βαριάς, μέσα στο φως λουσμένης
μαζί με τ’ άλλα αδέρφια τους εις την ξηρά, στο Αιγαίο
του εικοσιένα τη χρονιά ανοίξανε ξανά πανιά
με πίστη στον αγώνα τους και με ηθικό ακμαίο
κάτω απ’ του Τούρκου τον χιονιά και της σκλαβιάς την παγωνιά
άνθισαν λευτεριάς κλωνιά με φρόνημα γενναίο.
Κι ανέτειλε νέα αυγή στου ήλιου την κοιτίδα·
του εικοσιένα η εποχή που πάντα ζει μες στην ψυχή
Ελλάδα μου, στα σπλάχνα σου στάλαξε την ελπίδα
κι εκείνη η μεγάλη αρχή, με πίστη και μ’ απαντοχή
με την ουράνια ευχή έγινε ηλιαχτίδα.
Στη Θεσσαλία, Ήπειρο, νησιά, Μακεδονία
απλώθηκε το μέγα φως που φέγγει λευτεριά σαφώς
στην Κρήτη, στο ένδοξο νησί, στη Θράκη· ευωδία!
Μα έμεινε καημός κρυφός που τ’ όνειρου είναι τροφός
της Ήπειρου το Άγιο Φως, της Κύπρου η ελευθερία.
Τώρα πατρίδα μου χρυσή, μετά διακόσια χρόνια
έχεις καθήκον ιερό: το παρελθόν σου το λαμπρό
να μην αφήσεις έρμαιο στο μένος, στη διχόνοια
αλλά με βήμα σταθερό να τ’ αναστήσεις φωτερό
για ένα μέλλον θαλερό, μ’ αγάπη και ομόνοια.
Για να μπορείς ειρηνικά λεύτερη να οδεύεις
να μην ξεχνάς τρία τινά, να τα τηρείς παντοτινά:
μονάχη σου να ορθώνεσαι, βοήθεια μη γυρεύεις
πιόνι μη γίνεσαι ξανά, σκέψου τα «Όχι» τα τρανά
μ’ ενότητα, στο φως κι αγνά, έτσι θα προοδεύεις.
Ό,τι με αίμα κέρδισες στης μάχης το πεδίο
μην τους αφήνεις να πωλούν και το λαό να ξεγελούν·
είσαι η ιερή Ελλάς, δεν είσαι ένα πορνείο.
Οι αιώνες, δες, αντιλαλούν κι οι ήρωες φεγγοβολούν
για δόξα και τιμή μιλούν· είσαι αρετής μνημείο.
Ορθώσου ως στον Όλυμπο, αυτό ’ν’ τ’ ανάστημά σου!
Τα Αιγαιογάλαζα νερά, στα μπράτσα σου τα στιβαρά
ειρήνης λίμνη να γεννούν· ας είν’ το μέλημά σου.
Με τα σκαριά τα ισχυρά και τα ένδοξά σου τα φτερά
βασίλισσα είσαι και κυρά του πνεύματος· στοχάσου!
26/2/2021
Ιωάννης Παναγάκος
Πρώτο Βραβείο στον Ι΄ Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό της ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Διαμάντι είσαι τ’ ουρανού και πέρλα αυτού του κόσμου
των αστεριών μαρμαρυγή και ευωδιά του δυόσμου
της πλάσης είσαι ο ομφαλός, συνάντηση αετών·
ουράνιο σκήπτρο ο ένας τους, φλόγα αγάπης φέρει
Αιγαιοθαλασσόβρεχτος, πνεύμα φωτός το ταίρι
του κόσμου όλου το άγανο, γέρας των εκλεκτών.
Ανοίχτηκαν οι ουρανοί, «Ελήλυθεν η ώρα»
η Θεϊκή επιταγή, πλεύση ελπιδοφόρα
τοις Έλλησιν περγαμηνή, αυτούς σκιαγραφεί·
το λόγο τον Ελληνικό, γλώσσα την Ελληνίδα
επέλεξε για πλοηγό, του κόσμου την πυξίδα
να σαϊτίζει τις καρδιές με λάμπουσα μορφή.
Ο κραδασμός του άπειρου άνοιξε την αγκάλη
κι ο ορίζοντας της αρετής σε υμέναιο εψάλη
σαν δυο σημαίες ιερές ενώθηκαν σε μια·
του σχέδιου του Θεϊκού ήταν απαγγελία
του κόσμου του Ελληνικού η θαυμαστή πορεία
συνάντηση με του Χριστού τη θεία ανασαιμιά.
Το Απολλώνιο το φως κι οι αμφικτυονίες
αξίες πανανθρώπινες τις είχαν για εστίεςΜκι έτσι εύκολα ερίζωσε ο Λόγος του Θεού·
έγινε ο Θεϊκός χρησμός, ω! Θεία Κοινωνία
και δε διαφέρει ο εξαγνισμός από την Κασταλία
για την αλήθεια των Δελφών του ιερού ναο
μόνο που τώρα ηλιόφωτη λάμπει η καινούργια αλήθεια
κι είν’ η αλήθεια της ζωής, αυτής που ζει στα στήθια
η αλήθεια της πνευματικής, αιώνιας ζωής
που αστρόλουστη κι ολόφωτη του Έλληνα το σφρίγος
χρυσόπλεκτο στον ουρανό το τρέφει ως θείο ρίγος
και δίνει του τη δύναμη της Θεϊκής ευχής.
Η Ελληνορθόδοξη ματιά κελάρυσε στο πλήθος
κι απλώθηκε και θέριεψε του πνεύματος το ήθος
και δόξασε το όνομα του ίδιου του Θεού·
κι άνθισε το στερέωμα τον ήλιο μες στο βλέμμα
που λευτερώθη απ’ του Χριστού το άπειρό του το αίμα
κι ευλόγησε τον άνθρωπο και του Έλληνα τον ρου.
Τώρα ηλιοπερίχυτη η ελληνορθοδοξία
παρ’ όλους τους πολέμιους και άσπονδους εχθρούς
θα μένει ο φάρος ο λαμπρός, ο ένθεος ο ρους
μαλαμοκέντητη ευωδιά, του κόσμου η ευδοξία.
26/4/2020
Ιωάννης Παναγάκος
Πρώτο Βραβείο στον Θ΄ Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης της ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου