Γράφει ο Κυτίνος Ευάγγελος
Ευημερία για τους Έλληνες, πρόοδο και ειρήνη για την Ελλάδα
Εισαγωγή
Πριν 200 χρόνια υπήρχε μια τεράστια Οθωμανική αυτοκρατορία που κατείχε μέρος της Βόρειας Αφρικής, την Ανατολία ή Μικρά Ασία μέχρι και την Περσία, και μεγάλο μέρος της νοτιοανατολικής Ευρώπης, δηλ. όλη τη Βαλκανική, και μέχρι Αυστρία, Ουγγαρία, κ.ά.
Σε μια μικρή περιοχή αυτής της αυτοκρατορίας κατοικούσαν κάποιοι κάτοικοι που ΔΕΝ ήταν ίδιοι με τους Οθωμανούς κατακτητές.
Μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα, έγραφαν Ελληνικά, είχαν ονόματα των ηρώων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας και ήταν Χριστιανοί.
Αυτοί με το διαφωτισμό, με τους μεγάλους δασκάλους του γένους, με τη Φιλική Εταιρεία, με το κρυφό σχολείο, ΔΕΝ έχασαν την Εθνική τους συνείδηση, δεν αφομοιώθηκαν με τους ασιάτες επιδρομείς.
Μεθοδικά ετοίμασαν και στις 25 Μαρτίου 1821 ξεκίνησαν την τελευταία και πετυχημένη Επανάσταση. Πριν το 1821 έγιναν πολλές ακόμη, αλλά απέτυχαν.
Μετά από λίγα χρόνια ηρωικών αγώνων έγιναν το πρώτο ελεύθερο κράτος που ξεπήδησε μέσα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία
Λίγες δεκαετίες αργότερα ελευθερώθηκαν και άλλοι Βαλκανικοί Λαοί και τελικά έδιωξαν του Οθωμανούς από όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.
Τη συμπλήρωση 200 χρόνων από αυτό το μεγαλειώδες Ιστορικό γεγονός γιορτάζουμε αυτό τον καιρό.
Σας ετοίμασα «συνοπτικές βιογραφίες» μερικών από τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε όλοι εμείς ελεύθεροι.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770-1843)
Γεννήθηκε στο Ραμοβούνι Μεσσηνίας, έμεινε ορφανός σε ηλικία 9 ετών.
Επειδή οι Τούρκοι τον κυνηγούσαν πήγε στη Ζάκυνθο και εντάχτηκε στον Αγγλικό στρατό (έφτασε στο βαθμό ταγματάρχη).
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία για να ελευθερώσει την Ελλάδα.
Κατέλαβε την Καλαμάτα, πολιόρκησε και κατέλαβε την Τρίπολη, διέλυσε τη στρατιά του Δράμαλη στα Δερβενάκια.
Σε κάποια κρίσιμη στιγμή του Αγώνα, όταν κάποιοι για να σώσουν τη ζωή και την περιουσία τους «προσκύνησαν» τους Τούρκους και δήλωσαν υποταγή στους πασάδες, ο Κολοκοτρώνης με το σύνθημα «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» τους τιμώρησε.
Έτσι άναψε και πάλι τη φλόγα της Επανάστασης που κινδύνευε να σβήσει…
Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική κίνηση…
Ο «Γέρος του Μοριά» ΔΕΝ ήταν μορφωμένος, αλλά συνιστούσε στους νέους να μορφώνονται για το καλό της Πατρίδας.
Υπήρξε αρχιστράτηγος των Ελλήνων και Πληρεξούσιος.
Υπαγόρευσε στον Γ. Τερτσέτη τα «απομνημονεύματά» που αποτελούν πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τον Αγώνα.
Ήταν πολιτικός φίλος του Ι. Καποδίστρια.
Επί Όθωνα συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε, φυλακίστηκε στο Ναύπλιο, αλλά τελικά πήρε χάρη.
Θεωρείται κορυφαία προσωπικότητα του Αγώνα, Άξιος Έλληνας και δικαίως τον τιμούν όσοι ξέρουν την ιστορία μας.
Οδυσσέας Ανδρούτσος (1789-1825)
Γονείς του ήταν ο Ανδρέας (Ανδρούτσος) Βερούτης από τις Λιβανάτες και μητέρα του η Ακριβή Τσαρλαμπά από την Πρέβεζα.
Μεγάλωσε στην Πρέβεζα, βρέθηκε στην αυλή του Αλή πασά, μετά το Χαλασμό της Πρέβεζας.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις 8/5/1821 αντιμετώπισε επιτυχώς και νίκησε τον Ομέρ Βρυώνη στο Χάνι της Γραβιάς.
Έγινε αρχιστράτηγος της Στερεάς Ελλάδας, αλλά υπήρξαν προστριβές με την κυβέρνηση και φυλακίστηκε στην Ακρόπολη.
Το πτώμα του πετάχτηκε από ψηλά γιατί αυτοί που τον σκότωσαν προσπάθησαν να διαδώσουν ότι προσπαθούσε να δραπετεύσει και σκοτώθηκε μόνος του.
Επειδή έζησε στην κρίσιμη περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης, έγραψαν πολλοί για τον Οδυσσέα. Και για τη μεγάλη δράση του στο προσκήνιο (στρατηγός στις μάχες) αλλά και στο παρασκήνιο (διπλωματικές επαφές, συμφωνίες και αντιθέσεις, συμπάθειες και αντιπάθειες, θετικά και αρνητικά).
Τα οστά του ήρωα αναπαύονται κάτω από το άγαλμά του στην παραλία της Πρέβεζας.
Γεώργιος Καραϊσκάκης (1782-1827)
Κλέφτης, αρματολός, κορυφαίος αρχιστράτηγος Στερεάς Ελλάδας.
Γεννήθηκε στη Σκουληκαριά Άρτας ή στο Μαυρομάτι Καρδίτσας. Είναι ο «γιος της καλογριάς» Ζωής Ντιμισκή με τον Δημήτριο Ίσκο ή Καραΐσκο από όπου και το Καραϊσκάκης.
Κάποτε υπηρέτησε κοντά στον Αλή πασά, αν και ο τελευταίος τον φυλάκισε.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, κήρυξε την Επανάσταση σε Βόνιτσα, Τζουμέρκα, Μακρυνόρος, Άγραφα.
Πήρε μέρος σε πολλές μάχες (Δόμβραινα, Δίστομο, Αράχοβα, Χαϊδάρι, Κερατσίνι, Πειραιά).
Ήταν χρόνια ασθενής από φυματίωση, είχε συμπάθειες και αντιπάθειες με τους πολιτικούς, έκανε φανερές και μυστικές διαπραγματεύσεις, ήταν αθυρόστομος.
Στις 22/4/1827 (ανήμερα της εορτής του) ενώ βρισκόταν με το στρατό του στο Φάληρο (περίπου στην περιοχή που είναι τώρα το Στάδιο Καραϊσκάκη) δέχτηκε αδέσποτη σφαίρα και την επόμενη μέρα πέθανε.
Μετά το θάνατό του ακολούθησε η πανωλεθρία των Ελλήνων στον Ανάλατο (σήμερα περιοχή Αγίου Σώστη).
Αναγνωρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους στρατηγούς της Επανάστασης, έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία μας.
Γεώργιος Δικαίος – Παπαφλέσσας (1788-1825)
Έλληνας αγωνιστής, κληρικός και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας.
Έγινε καλόγερος, διάκονος και παπάς με το ιερατικό όνομα Γρηγόριος. Από την ιδιότητα «παπάς» παράγεται το Παπά-Φλέσσας.
Αργότερα ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ τον έχρισε αρχιμανδρίτη στην Κωνσταντινούπολη.
Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και διέδωσε την ιδέα του ξεσηκωμού στη Βλαχία και στην Ελλάδα. Στην Πελοπόννησο από τη Βοστίτσα {=Αίγιο} μέχρι τη Μάνη, και σε πολλά νησιά, όπως Ύδρα, Σπέτσες κ.ά.
Στην 1η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (1821) εκλέχτηκε ως Υπουργός των Εσωτερικών και στη 2η Εθνοσυνέλευση του Άστρους (1823) τον ψήφισαν ως Υπουργό Παιδείας.
Παρά τα επίσημα αξιώματα που ανέλαβε, έμεινε πάντα φλογερός αγωνιστής και πιστός στα ιδανικά του αγώνα.
Όταν ο Ιμπραήμ ήρθε στην Πελοπόννησο με χιλιάδες στρατό, ο Παπαφλέσσας τον αντιμετώπισε ηρωικά στο Μανιάκι (20/5/1825), όπου και έπεσε ηρωικά.
Ο Ιμπραήμ διέταξε να βρουν το άψυχο σώμα του, το έστησαν σε ένα δέντρο όρθιο, το πλησίασε και το φίλησε λέγοντας: «Αυτός ήταν γενναίος άντρας».
Ο Παπαφλέσσας ήταν ένας ακόμη Άξιος Έλληνας που έδωσε τη ζωή του για να είμαστε όλοι εμείς σήμερα ελεύθεροι…
Αθανάσιος Διάκος (1788-1821)
Ήρωας του 1821 περίφημος για την ανδρεία το θάρρος και την ομορφιά του.
Ήταν διάκονος στο μοναστήρι του Προδρόμου, αλλά μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στρατολόγησε αμέτρητους Έλληνες για τον Αγώνα.
Διορίστηκε αρματολός της Λιβαδειάς, κυρίευσε το κάστρο της πόλης και με τη βοήθεια κι άλλων οπλαρχηγών καθάρισε σύντομα όλη την Ανατολική Στερεά από τους εχθρούς.
Όταν ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιοσέ Μεχμέτ ετοιμάζονταν να μπουν στη Στερεά Ελλάδα με πολύ στρατό, ο Διάκος με πολύ λίγα παλικάρια κατέλαβε τη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού) και πολέμησε ηρωικά στις 22 Απριλίου 1821.
Τα παλικάρια του σκοτώθηκαν κι εκείνος βαριά τραυματισμένος αιχμαλωτίστηκε, μεταφέρθηκε στη Λαμία, όπου αρνήθηκε να προσκυνήσει τους Τούρκους και να αλλαξοπιστήσει. Γι αυτό σουβλίστηκε και κάηκε ζωντανός πάνω στη φωτιά…
Του αποδίδεται ότι λίγο πριν πεθάνει κοίταξε την καταπράσινη φύση γύρω του και είπε:
«Για δες καιρό που διάλεξε
ο χάρος να με πάρει,
τώρα που ανθίζουν τα κλαριά
και βγάζει η γη χορτάρι»
Ένας ακόμη Άξιος Έλληνας…
Επίλογος
Από τους παραπάνω ήρωες του 1821 μόνο ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε τη χαρά να δει την πατρίδα του ελεύθερη.
Η οποία πατρίδα τον δίκασε και τον φυλάκισε !!!
Όλοι οι υπόλοιποι έδωσαν τη ζωή τους για αυτό που πίστεψαν.
Για την Ελευθερία των Ελλήνων…
Η οποία ελευθερία ήρθε με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1827) και το πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830). Και τα δυο αυτά σημαντικά έγγραφα υπόγραψαν οι εγγυήτριες δυνάμεις της Ευρώπης, δηλ. Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία.
Με αυτά τα έγγραφα αναγνωρίστηκε ως Ελεύθερο κράτος η Ελλάδα με τα σύνορά της προς βορά να ορίζονται από τους ποταμούς Αχελώο και Σπερχειό. Άρα ο αρχικός πυρήνας του νέου κράτους ήταν η Στερεά Ελλάδα, η Εύβοια και η Πελοπόννησος.
Ήδη οδεύουμε στον 3ο αιώνα της ελεύθερης Ελλάδας.
Τι ευχόμαστε;
Ευημερία για τους Έλληνες, πρόοδο και ειρήνη για την Ελλάδα.
Κυτίνος Ευάγγελος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου