ΙΟΥΝΙΟΣ 1919.Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΑΙΔΙΝΙΟΥ.

 

Η Πέργαμος αποκτήθηκε ξανά, γρήγορα . Ο στρατηγός Νίδερ, διοικητής του Α’. Σώματος, που ανέλαβε, στο μεταξύ, την διοίκηση Στρατού Κατοχής , αντέδρασε κεραυνοβόλα. Αλλ ‘ η τραγωδία εκείνη ήταν ένα προμήνυμα, που δεν αντελήφθηκε τη σημασία του ο Στρατός μας — τουλάχιστον ορισμένοι αξιωματικοί. Ήταν ακόμη ζαλισμένοι από το μεθύσι της 2ας Μαΐου — η υπερβολική αυτοπεποίθηση, η υπεραισιοδοξία, τους έκανε να λησμονούν στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας. Κι αυτή ήταν η αιτία μιας τραγωδίας ακόμη πιο μεγάλης — της δεύτερης τραγωδίας μέσα στον ίδιο μήνα. Αυτή τη φορά ήταν η σειρά του Αϊδινίου.

Είναι αλήθεια, ότι ο συνταγματάρχης Σχοινάς, ο οποίος είχε την διοίκηση του Αϊδινίου, αντιμετώπιζε μια κατάσταση καθόλου ευχά­ριστη: Ο τουρκικός πληθυσμός δεν είχε αφοπλισθεί. Η επιβολή λογοκρισίας απαγορευόταν από τους Συμμάχους και την ύπαιθρο λεληλατούσαν οι ληστοσυμμορίες. Εκτός απ ‘ αυτό, η περιοχή που ήταν νότια του ποταμού Μαιάνδρου, ελέγχονταν από τους Ιταλούς κι είχε γίνει βάση ανεφοδιασμού των Τούρκων, οι οποίοι, μάλιστα, διατηρούσαν οργανωμένο στρατόπεδο στη Τζίνα. Αλλ ‘ ο συνταγ­ματάρχης Σχοινάς είχε στη διάθεση του τρία τάγματα πεζικού, τη διοίκηση με τον λόχο επιτελείου του 4ου συντάγματος, ουλαμό πυροβολικού και δύναμη Χωροφυλακής. Είχε ακόμη και θετικές πληροφορίας, ότι οι Τούρκοι της πόλης βρισκόταν σ’ επαφή με τους Τσέτες και ήταν φανερό, ότι κάτι ετοίμαζαν. Δεν είχε, λοιπόν, το δικαίωμα ν’ αδιαφορήσει.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:enosivourlioton.gr