Απο την Ευτυχία Φράγκου

Η δική μας Γιορτή της Γυναίκας

Σήμερα είναι η γιορτή της γυναίκας.

Η γιορτή που είναι κυρίως μέρα κινητοποίησης μνήμης αλλά κυρίως μέρας εγρήγορσης. Μία μέρα που θεσμοθετήθηκε μόλις το 1977 από τον ΟΗΕ. Η συγκεκριμένη μέρα επελέγη σε ανάμνηση των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη και στη μνήμη των τεράστιων αγώνων που ακολούθησαν.

Μια γιορτή που έγινε γιορτή πάνω στον πόνο, πάνω στο αίμα πάνω στους αγώνες γυναικών από τις αρχές του 20ου αι. που διεκδίκησαν με κάθε τρόπο το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στο εκλέγειν και στο εκλέγεσθαι. Και οι μάχες συνεχίστηκαν μέσα στα χρόνια. Για το δικαίωμα των γυναικών στο να διαχειρίζονται μόνες τους τις ζωές τους. Για το δικαίωμα στο να επιλέγουν μόνες τον σύντροφο τους. Για το δικαίωμα στις ίσες ευκαίρες. Για το δικαίωμα στο να μην υποπληρώνονται για την ίδια θέση έναντι των αντρών. Για το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή.

Και σήμερα είναι η 8η Μαρτίου και έχουμε να ακούσουμε μία σωρεία από εφετζίδικα τσιτάτα.

Για το ασθενές φύλο που έγινε ισχυρό, για τις γυναίκες που είναι

το «άλας της ζωής», για το «πυρ, γυνή και θάλασσα».

Ατέρμονες συζητήσεις τύπου “Εμείς γεννάμε, θηλάζουμε και εσείς απλά πάτε ένα στρατό»… και πολλές άλλες μετέωρες ατάκες.

Ευφυολογήματα, ελκυστικές σοφιστείες θα έχουν την τιμητική τους, ενώ ορδές γυναικών θα βγαίνουν για να γιορτάσουν την γιορτή της γυναίκας.

Ας ξεκινήσουμε με το τι ΔΕΝ είναι αυτή η γιορτή.

Ας ξεκινήσουμε με το ποιες γυναίκες δεν μας ενδιαφέρει να τις γιορτάσουμε.

Η κάθε γυναίκα μπορεί να κάνει ότι θέλει με το κορμί, με το μυαλό και την ψυχή της.

Αυτή η γιορτή δεν είναι για τις γυναίκες που εκπορνεύτηκαν. Και δεν αναφέρομαι στις πόρνες γιατί αυτές πολλές φορές είναι πιο καθαρές από αυτες που φοράνε την μπούρκα της αμόλυντης.

Δεν είναι για τις γυναίκες που το παίζουν “

Περισσότερα διαβάστε εδώ