Ο «άλλος» Ευάγγελος Βενιζέλος

«Μερική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης εκτός Αιγαίου, με τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο να παραμένουν στα 6 μίλια, σημαίνει αποδοχή, πρώτον, του θεμελιώδους τουρκικού επιχειρήματος περί ''ειδικών συνθηκών'' στο Αιγαίο και, δεύτερον, της τουρκικής πρακτικής, καθώς η Τουρκία έχει διαφοροποιημένο μήκος χωρικών υδάτων. Τέτοιες κινήσεις που απασχολούν την εθνική πολιτική επί σαράντα πέντε χρόνια ούτε εξαγγέλλονται υπό τέτοιες ενδοκυβερνητικές συνθήκες, ούτε, πολύ περισσότερο, γίνονται έτσι ως επικοινωνιακό αντίβαρο.»

Υπάρχουν ελάχιστοι Έλληνες πολιτικοί οι οποίοι έχουν την εξυπνάδα και ευρυμάθεια του Ευάγγελου Βενιζέλου. Το εύρος των θεμάτων που τον απασχολούν και τον ενδιαφέρουν είναι ευρύτατο. Όλα συγκλίνουν προς το σημείο εκείνο στο οποίο θα δει ο ίδιος την πολιτική τους εφαρμογή, και θα μετρήσει την επιρροή και τις επιπτώσεις τους στη χώρα και στην κοινωνία.

Ενώ, κατά κανόνα μιλά πολύ –σίγουρα όχι με την έννοια της υπερβολής ή της φλυαρίας– θαρρώ πως το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του είναι ότι γνωρίζει πότε και για πόσο πρέπει να σιωπά, ή να λέει πολύ λίγα. Και το εφαρμόζει συχνά. Ιδίως σε δύσκολα και πολύ ευαίσθητα θέματα εξωτερικής πολιτικής, τα οποία όχι μόνο τον ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, αλλά αφιερώνει σε αυτά αρκετό χρόνο μελέτης και περίσκεψης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας έχουν συμβεί τόσα πολλά τα τελευταία περίπου τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, οι κριτικές παρεμβάσεις του ήταν λιγοστές και πολύ προσεκτικές. Πάντα λέει ότι αυτά τα θέματα δεν είναι για πολιτική εκμετάλλευση, και εάν έχει κάτι να πει, το λέει κατ’ ιδίαν στο πρόσωπο που πρέπει και όχι δημόσια. Προτιμούσε, επίσης, να διοργανώνει ημερίδες και ανοικτές συζητήσεις, όπως έκανε φερ’ ειπείν για το Κυπριακό κατά την περίοδο των έντονων διαπραγματεύσεων, που δυστυχώς για μία ακόμη φορά κατέληξαν σε αδιέξοδο.

Οι ημερίδες αυτές, υπό την αιγίδα του e-κύκλος, μιας πλατφόρμας πολιτικών ιδεών «για την εθνική ανασυγκρότηση», καλύπτουν ένα τεράστιο πεδίο ζητημάτων που βρίσκονται στην επικαιρότητα, όπως ενδεικτικά το Μακεδονικό, το μεταναστευτικό, το Διαδίκτυο, η Δημοκρατία και τα fake news, κ.λπ. Οι συζητήσεις είναι πολύ υψηλού επιπέδου, και η συμμετοχή του κόσμου μεγάλη και ουσιαστική. Όλες αναμεταδίδονται την ίδια στιγμή που πραγματοποιούνται σε live streaming. Και πολλά από εκείνα που διατυπώνονται είτε από τους ομιλητές, είτε και από τους ακροατές, δίνουν τροφή για περαιτέρω συζήτηση και ανάλυση από τα πιο έγκυρα εκ των μέσων ενημέρωσης, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Αρκετές φορές, κάποιοι κύκλοι συζητήσεων, όπως εκείνοι του «Η Ελλάδα Μετά Ι & ΙΙ», διαρκούν πέραν της μιας ημέρας, και τα διάφορα θεματικά πάνελ που δημιουργούνται προσφέρουν σπάνιας πνευματικής ανάτασης στιγμές, κυρίως όταν οι απόψεις δεν συγκλίνουν και γίνεται μια ωραία μάχη επιχειρημάτων.

Η παρουσία του Βενιζέλου είναι κυρίαρχη, αλλά δεν επιβάλλεται. Είναι από τους ελάχιστους πολιτικούς που διαθέτουν τις γνώσεις και το βάθος σκέψης που του επιτρέπουν να συμμετέχει με την ίδια ευκολία σε πάνελ για τη βιωσιμότητα και διαχείριση του ελληνικού χρέους, για τις αντοχές των δημοκρατικών θεσμών, της κοινωνίας, και του πολιτικού συστήματος, για την Τουρκία του Ερντογάν, την Αμερική του Τραμπ, τη Ρωσία του Πούτιν και την Ευρώπη των νεολαϊκιστών.

Και δεν ήταν σίγουρα έκπληξη, το γεγονός ότι στον τελευταίο από αυτούς τους Κύκλους για την Ελλάδα, μία συζήτησή του με τον Διονύση Σαββόπουλο –ενώ είχαν παρελάσει επί δύο μέρες από όλα τα πάνελ μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά της Ελλάδος σε θέματα οικονομίας, εξωτερικής πολιτικής, Διεθνούς και Συνταγματικού Δικαίου, κ.λπ.– ο Βενιζέλος έδειξε ότι, τελικά, η εθνική ανασυγκρότηση είναι, πάνω απ’ όλα, θέμα συνύπαρξης και τριβής μεταξύ ανθρώπων με ανοικτό μυαλό. Τα κλειστά μυαλά, που ευδοκιμούν ιδιαίτερα εσχάτως, επιφέρουν τον εθνικό διχασμό που τόσο έντονα τα τελευταία χρόνια βιώνουμε.

Στην εισαγωγή της στήλης σήμερα, παρέθεσα τα λίγα λόγια που διατύπωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος για το θέμα που ανέκυψε ξαφνικά, λίγο πριν φύγει ο Κοτζιάς, με τη μερική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης εκτός Αιγαίου. Ένα ακόμα θέμα που, λόγω του επικοινωνιακού και μόνο τρόπου με τον οποίο η τωρινή κυβέρνηση αντιμετωπίζει όλα τα ζητήματα, δεν αποκλείεται να μας οδηγήσει και αυτό σε επιπρόσθετες περιπέτειες. Όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Γιάννος Κρανιδιώτης, όσο λιγότερα λέει ο εκάστοτε Υπουργός Εξωτερικών, τόσο περισσότερα πράττει. Οι πολυλογάδες (στο συγκεκριμένο Υπουργείο, επαναλαμβάνω) είναι πάντοτε κίνδυνος-θάνατος.

Από την ημέρα της παραίτησής του από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μετά τη λήξη της θητείας του στη συμμαχική κυβέρνηση με τον Αντώνη Σαμαρά (εκεί όπου ο ίδιος και το κόμμα ανέλαβαν βάρος που λίγοι θα τολμούσαν), ο Βενιζέλος, κατά κοινή παραδοχή, διανύει ίσως τα πιο γόνιμα και μεστά πολιτικά του χρόνια. Πολλοί λένε πως έχει αλλάξει εντυπωσιακά. Ίσως. Αν και προσωπικά πιστεύω πως απλώς έχει προσαρμοστεί σε μία από τις δυσκολότερες και πιο επώδυνες φάσεις της μεταπολιτευτικής Ιστορίας της Ελλάδας, και δίνει τον καλύτερό του εαυτό.
Χρήστος Μιχαηλίδης
ΠΗΓΗ http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/601203/o-allos-evangelos-benizelos#.W9Yo_8HUga4.facebook