Ο “Γόρδιος Δεσμός” του Ερντογάν: Τι επιδιώκει με τη νέα του σύγκρουση με το Ισραήλ;

Γράφει ο Παντελής Δ. Καρύκας Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν μαζεύεται πλέον. Πατώντας στην υποστήριξη του Βλαντιμίρ Πούτιν με τον οποίο συνομίλησε και αμφότεροι τάχθηκαν ενάντια στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, ο σουλτάνος κλιμακώνει τη ρητορική του κατά του εβραϊκού κράτους. Έτσι ο Τούρκος ηγέτης ομιλεί και πάλι περί «φονιάδων» και «δολοφόνων» Ισραηλινών τινάζοντας όμως στον αέρα την προσέγγιση που είχε επιτευχθεί, με πίεση των ΗΠΑ, με το Ισραήλ. Τυχαίο; Μάλλον όχι. Ο Ερντογάν έχει, από ότι φαίνεται, επιλέξει στρατόπεδο και αυτή την στιγμή τάσσεται με τον άξονα Ρωσίας, Ιράν και Συρίας. Η επιλογή αυτή έχει να κάνει προφανώς με το γεγονός ότι θέλει να γίνει χαλίφης του Ισλάμ, έχει σχέση με τη δίκη του Ρεζά Ζαράμπ στις ΗΠΑ, αλλά πρωτίστως έχει σχέση με τους Κούρδους και την Συρία. 
Αυτή την στιγμή στη Μέση Ανατολή έχουν διαμορφωθεί, επίσημα ή ανεπίσημα, δύο συνασπισμοί: Ο μεν της Μόσχας, της Άγκυρας, της Τεχεράνης, και της Δαμασκού, και Ο δε του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. Στη δεύτερη περίπτωση η λογική της προσέγγισης εντάσσεται στο δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» και ο κοινός εχθρός είναι το Ιράν. 
Ο Ερντογάν δεν είδε με καλό μάτι την υποστήριξη του Ισραήλ προς τους Κούρδους του Ιράκ την περίοδο του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία. Αν και οι Κούρδοι του Ιράκ ταπεινώθηκαν, ο Ερντογάν προφανώς, φοβούμενος πάντα την αμερικανική και την ισραηλινή υποστήριξη στους Κούρδους της Συρίας, την στιγμή μάλιστα που η Ρωσία, υποχρεωτικά ή σοφά, ανάλογα με την οπτική εκάστου, ανακοίνωσε την αποχώρηση των δυνάμεων της από την Συρία, δηλώνει πως δεν θα ανεχθεί την όποια επέμβαση σε ένα πεδίο που θεωρεί ότι έχει κάθε δικαίωμα να δράσει. Η μεσανατολική πολιτική του Ερντογάν κατέρρευσε με τη ρωσική επέμβαση στην Συρία. 
Τώρα όμως, έχοντας ανατρέψει την κατάσταση με τη Ρωσία, λόγω κοινών, εν μέρει συμφερόντων της Μόσχας και της Άγκυρας, φιλοδοξεί να επανακάμψει στην Συρία, καλύπτοντας το κενό της ρωσικής αποχώρησης πριν προλάβουν να το καλύψουν οι Αμερικάνοι και οι Ισραηλινοί. Άλλωστε στην προσπάθειά του αυτή ενισχύεται από το καθεστώς του Άσαντ, για το οποίο οι Κούρδοι είναι εν δυνάμει αντίπαλοι, αλλά και από το Ιράν, που θέλει να επεκτείνει την επιρροή του στην ισραηλινή περιφέρεια, προκαλώντας ανησυχία στο Ισραήλ. 
Ωστόσο το παιχνίδι είναι ευρύτερο και εκτείνεται από την Υεμένη μέχρι την Εγγύς Ανατολή. Το Ισραήλ αποτελεί πλέον, ανοικτά, τον τοποτηρητή των ΗΠΑ στην περιοχή, καθώς οι σχέσεις της Ουάσινγκτον και της Ιερουσαλήμ τώρα δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη επί προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα. Είναι εμφανές ότι τόσο το Ισραήλ, όσο και η Σαουδική Αραβία, προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και αυτό του πολέμου. 
Η Ιερουσαλήμ και το Ριάντ γνωρίζουν ότι αν εξουδετερώσουν τον βασικό τους αντίπαλο στην περιοχή, το Ιράν, ο δρόμος για αυτούς θα είναι ανοικτός. Μόνος του ο σουλτάνος δεν θα τολμήσει. Η Συρία είναι ούτως ή άλλως διαλυμένη και το καθεστώς εξαρτάται από την ιρανική και τη ρωσική βοήθεια. Τα πράγματα πάντως για τον Ερντογάν δεν είναι ρόδινα και η νέα σύγκρουση με το Ισραήλ δεν θα βγει σε καλό στον υπερφίαλο σουλτάνο. 
Ακόμα και αν ελπίζει σε μια σύγκρουση του Ισραήλ με το Ιράν προσδοκώντας σε εξασθένιση αμφοτέρων, στο τέλος οφείλει να γνωρίζει πώς να συγκρουστεί με το εβραϊκό κράτος, στο όποιο επίπεδο, στο τέλος θα έχει απέναντί του και τις ΗΠΑ, ξεκάθαρα πλέον και ούτε οι S-400 δεν θα τον σώσουν.

Πηγή: Ο “Γόρδιος Δεσμός” του Ερντογάν: Τι επιδιώκει με τη νέα του σύγκρουση με το Ισραήλ; http://mignatiou.com/2017/12/o-gordios-desmos-tou-erntogan-ti-epidioki-me-ti-nea-tou-sigkrousi-me-to-israil/