Ο νούμερο ένα εχθρός της Ελλάδας

Η πρωσική πλευρά της γερμανικής κυβέρνησης, με εκτελεστή τον κ. Σόιμπλε, φοβάται τρία πράγματα όσον αφορά την Ελλάδα, εάν τυχόν αποκτήσει έναν ικανό, εθνικά υπερήφανο, αξιοπρεπή και θαρραλέο ηγέτη: (α) την ελεγχόμενη στάση πληρωμών εντός της Ευρωζώνης με δική της πρωτοβουλία, (β) την εκούσια έξοδο της από τη νομισματική ένωση μετά από νομικές διαδικασίες και συντεταγμένες διαπραγματεύσεις δύο ετών, καθώς επίσης (γ) τη βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας της αφού εγκαταλείψει το ευρώ, γνωρίζοντας ότι η χώρα έχει τις προϋποθέσεις για να τα καταφέρει.

Σύμφωνα τώρα με την βαθειά ριζωμένη αντίληψη της, όταν φοβάται κανείς ένα πράγμα πρέπει να προσπαθήσει να το εμποδίσει με κάθε τρόπο – έχοντας ο ίδιος την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αυτό σημαίνει ότι, θα ήταν σωστό να αντιστρέψει την παραπάνω σειρά – δηλαδή, να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, να χρεοκοπήσει ανεξέλεγκτα και να καταρρεύσει εντελώς η οικονομία της, οπότε να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγή για όλες τις υπόλοιπες χώρες.

Ιδίως για την Ιταλία και την Ισπανία, αλλά και για τη Γαλλία, η επιστροφή των οποίων στο εθνικό τους νόμισμα θα ήταν ότι καλύτερο για την οικονομία τους – ενώ ειδικά όσον αφορά την Ιταλία, θα δημιουργούσε έναν σημαντικό ανταγωνιστή για τη γερμανική βιομηχανία, όπως συνέβαινε πριν από την ίδρυση της Ευρωζώνης.

Ως εκ τούτου, ο κίνδυνος για την Ελλάδα είναι εξαιρετικά μεγάλος, πιθανότατα όταν λήξει η τρίτη δανειακή σύμβαση – ενώ έως τότε η πρωσική κυβέρνηση θα έχει εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο της οικονομίας της, ενδεχομένως με το «διορισμό» μίας πιο φιλικής κατοχικής κυβέρνησης, καθώς επίσης την υποδούλωση της στο διηνεκές ως ένα de facto προτεκτοράτο. Ήδη άλλωστε τα άτομα της είναι τοποθετημένα στα βασικά ελληνικά υπουργεία, στη γραμματεία δημοσίων εσόδων, στην εθνική στατιστική υπηρεσία, στην Τράπεζα της Ελλάδας κοκ. – ενώ δικοί της ελεγκτές καταγράφουν τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων εντός και εκτός της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των κατοίκων του εξωτερικού.

Επομένως η Ελλάδα θα πρέπει να ανακτήσει αμέσως την πρωτοβουλία των κινήσεων, επαληθεύοντας τους φόβους της Γερμανίας με τη σωστή σειρά τους – δρομολογώντας τις ενέργειες που έχουμε ήδη περιγράψει, χωρίς να σκεφθεί το κόστος (ανάλυση). Μοναδική της ελπίδα όμως για να συμβεί κάτι τέτοιο, μετά τις αλλεπάλληλες κυβιστήσεις της κυβέρνησης μετά το 2015, είναι το ξύπνημα των ελίτ από τον ύπνο του δικαίου – από την ψευδαίσθηση πως στους ίδιους δεν θα συμβεί τίποτα, όταν ευοδωθούν τα σχέδια της Γερμανίας.

Δυστυχώς δεν φαίνεται να γνωρίζουν πόσο αχόρταγη και πόσο άπληστη είναι η πρωσική πλευρά αυτής της χώρας, ούτε ότι δεν εμπιστεύεται ποτέ τους ηττημένους, πόσο μάλλον τους προδότες – παρά το ότι έχει αποδειχθεί πολλές φορές από την ιστορία της, η οποία είναι επαχθέστερη από ποινικό μητρώο. Ακόμη χειρότερα, πολλοί από εκείνους που θεωρούνται ως οι ελίτ της πατρίδας μας θαυμάζουν τη γερμανική ισχύ και οργάνωση – όπως άλλωστε συνέβαινε κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων ή αργότερα, με το δήθεν γερμανικό θαύμα.

Παράλληλα πιστεύουν πως η Ελλάδα είναι η μοναδική υπεύθυνη για την αποτυχία των μνημονίων, λόγω της κακής εφαρμογής τους – ενώ οι Γερμανοί θέλουν το καλό μας και θα μας αναγκάσουν να διορθώσουμε τα μεγάλα σφάλματα μας, με αποτέλεσμα να γίνουμε μία πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα, ισότιμη τους!

Εκτός αυτού νομίζουν πως η γερμανική απειλή που διαφαίνεται καθαρά στον ορίζοντα, αποτελεί μία από τις πολλές ιστορίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν για τους εκάστοτε ισχυρούς του πλανήτη – οπότε δεν δίνουν καμία σημασία. Ευχόμαστε βέβαια να έχουν δίκιο, αλλά δεν το πιστεύουμε – έχοντας αντίθετα την άποψη πως θα καταλάβουν μεν το τραγικό λάθος τους, αλλά τότε θα είναι πολύ αργά για να το επανορθώσουν.

Υστερόγραφο: Αρκετοί ξεχνούν πως είμαστε ήδη εκτός της ΕΕ λόγω των ελέγχων κεφαλαίων, με το ένα πόδι εκτός της Ευρωζώνης αφού είμαστε η μοναδική χώρα που δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα αγοράς παγίων της ΕΚΤ (QE)και χωρίς καμία κεντρική τράπεζα, ούτε νομισματική πολιτική – οπότε η Ελλάδα βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα ενώ οι Πολίτες της, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης και των ελίτ, αντιμετωπίζονται ως «παρίες» τρίτης διαλογής. Έχουμε δηλαδή όλα τα μειονεκτήματα μίας νομισματικής ένωσης χωρίς κανένα πλεονέκτημα – οπότε είναι θαύμα το πως επιβιώνουμε, αφού κανένα άλλο κράτος στον πλανήτη δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει υπό αυτές τις συνθήκες.

ΠΗΓΗ - Analyst.gr