Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:
Η σεμνότητα και το ήθος του ΗΡΩΑ, που δεν απαίτησε τίποτα από την Πατρίδα, αν και στα Ηπειρωτικά βουνά στο Έπος του '40 έμεινε Ανάπηρος..
Γράφει ο Δημήτρης Ντούλιας*
Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε.
Λίγη ώρα μετά συνέρχεται, σκουπίζει τα δάκρυα του και με πολλή δύναμη των χεριών του (αυτά ήταν γερά) στυλώνει το σώμα του δυνατά, σπρώχνει τον πάγκο του με τα κάστανα μπροστά και φωνάζει με όλη τη ψυχή του, στο νεαρό αξιωματικό δυνατά :
«Πώς να σηκωθώ κύριε; Της τα έδωσα της Πατρίδας και τα δύο» και σηκώνει τα μπατζάκια του παντελονιού οπού φάνηκαν δύο πόδια κομμένα πάνω από το γόνατα.
Και ξαναρχίζει να κλαίει. Ο κόσμος όπως και εγώ γύρω του κλαίει και χειροκροτεί, όμως περισσότερο από όλους κλαίει ο νεαρός αξιωματικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου