Στη χώρα του Αστερίξ

 Στρατηγός Φρ. Φράγκος: Αντί σχολίου..

 «Τους έστειλε» εκεί που ανήκουν..

" Είχε πολλά ακόμα: απατεώνες επενδυτές με πλαστά χαρτιά, θρησκεία κι ονόματα, εγκληματικότητα, ακρίβεια, αισχροκέρδεια, πνιγμένους και καμένους που περίμεναν να δικαιωθούν, βαριά άρρωστους και λίγους γιατρούς, αλλά είχε πολιτικούς με παχιά γλώσσα και μια κυβέρνηση κουρασμένη. Αν πεις για αντιπολίτευση ; Εκεί γινόταν η κορύφωση του δράματος. Είχαν έλθει κι απ’ έξω κάποιοι να τους ξεβλαχέψουν τους Αστερίξηδες. Να τους μάθουν πώς παντρεύονται μεταξύ τους οι άντρες και κάνουν και παιδιά. Και γίνονται και πρωθυπουργοί με λίγη καλή τύχη, όχι μεγάλη, λίγη. Γιατί στη χώρα του Αστερίξ όλα μπορούσαν να γίνουν με μικρή προσπάθεια. "

                             

Ο λόγος για τη χώρα που όλοι ζήλευαν για τον ήλιο, τα νησιά και τ’ ακρογιάλια της, αυτό το φως της που δεν έμοιαζε με καμιάς άλλης. Κι έπειτα ήταν κι οι άνθρωποι, ανήσυχοι για λάθος λόγο και χαρούμενοι χωρίς καθόλου λόγο. Άρεσε στους ξένους να την επισκέπτονται. Ήταν το κάτι άλλο επί γης. Επί γης, χωρίς ειρήνη. Φωτιές είχαν ανάψει από καιρό στον κόσμο, και τελευταία στη γειτονιά των Αστερίξ, αλλά και γι’ αυτό είχαν φροντίσει οι σοφοί της κάτοικοι: όταν άλλοι ύψωναν ασπίδα στον ουρανό για ρουκέτες, εκεί έκλειναν τα αυτιά τους στα κακά τα νέα. Δεν στοίχιζε και τίποτα, μηδέν το κόστος. Η οικονομία, άλλωστε, πήγαινε καλά. Τους το έλεγαν κι οι ξένοι. Τι, αυτοί δεν ήξεραν ; Άλλο αν οι ίδιοι πεινούσαν. Είχαν καθαρό ουρανό, είχαν ήλιο και φως κι ας λυσσομανούσαν τα θεριά έξω από την αυλή τους.

    Απ’ όλα είχε ο μικρόκοσμος της χώρας του Αστερίξ. Ξεπεσμένες τηλεπερσόνες και τραγουδιάρες που λικνίζονταν με τα οπίσθια ακάλυπτα, πνευματικούς ανθρώπους που είχαν χάσει τη λαλιά τους αντί να βροντοφωνάζουν για τον κατήφορο που έβλεπαν αδυσώπητα να ανοίγεται μπροστά τους, ένα Υπουργείο μη Πολιτισμού που αλλού ξήλωνε αρχαιότητες κι αλλού τις φύτευε, καλός υπηρέτης αφεντάδων, έβαζε αναψυκτήρια στα μουσεία, έστελνε συλλυπητήρια σε όσους δεν έστεργε στο έργο τους όσο ζούσαν, μια Δικαιοσύνη που δεν έβλεπε, δεν άκουγε (και καλά έκανε), αλλά ανεχόταν την κατάντια στην οποία την είχαν καταδικάσει…Είχε πολλά ακόμα: απατεώνες επενδυτές με πλαστά χαρτιά, θρησκεία κι ονόματα, εγκληματικότητα, ακρίβεια, αισχροκέρδεια, πνιγμένους και καμένους που περίμεναν να δικαιωθούν, βαριά άρρωστους και λίγους γιατρούς, αλλά είχε πολιτικούς με παχιά γλώσσα και μια κυβέρνηση κουρασμένη. Αν πεις για αντιπολίτευση ; Εκεί γινόταν η κορύφωση του δράματος. Είχαν έλθει κι απ’ έξω κάποιοι να τους ξεβλαχέψουν τους Αστερίξηδες. Να τους μάθουν πώς παντρεύονται μεταξύ τους οι άντρες και κάνουν και παιδιά. Και γίνονται και πρωθυπουργοί με λίγη καλή τύχη, όχι μεγάλη, λίγη. Γιατί στη χώρα του Αστερίξ όλα μπορούσαν να γίνουν με μικρή προσπάθεια. Ήταν κι αυτός ο ήλιος που βοηθούσε, το φως τ’ ουρανού που φώτιζε και τα έκανε όλα να φαίνονται όμορφα.

    Κι αν τελικά όλα μια μέρα στράβωναν, τι ; Αυτοί θα είχαν ζήσει μέχρι τότε καλά ή έτσι νόμιζαν. Γιατί το παν ήταν η ιδέα που είχαν για τον εαυτό τους.

    Των Αγίων Ανεμπόδιστου και Ανεμπόδιστης η ημέρα που γράφτηκε το άρθρο αυτό. Συμβολικό, συμπαντικό, βρείτε το. Αλλάξτε ονόματα και κάντε το κουίζ: σε ποια χώρα βρίσκεται το γαλατικό χωριό του Αστερίξ ;