Τι έχει γίνει ξαφνικά και η εξωτερική πολιτική συζητείται ελάχιστα;

 Σχόλιο Στρατηγού Φράγκου Φ.:

Όταν σηκώνεις το πήχυ πολύ ψηλά κύριε Πρόεδρε της Τουρκίας και η οικονομία καταβαραθρώνεται, τότε οι λάθος επιλογές σε καίρια θέματα εξωτερικής πολιτικής, που εννοείται ότι αντιβαίνουν το Διεθνές Δίκαιο θα σε καταχεριάσουν πρώτα οι «κόλακες»,και οι ακραίοι…

Εφημερίδα «Καράρ» της 27 Νοεμβρίου 2021

İsmet Berkan

Μερικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών:

- Ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ συναντήθηκε με αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Ιλχάμ Αχμέντ, έναν από τους ηγέτες της πολιτικής πτέρυγας του PKK/YPG στη Συρία.

- Η Αμερικανική εταιρεία Exxon Mobil ξεκίνησε τις εργασίες γεώτρησης στο τεμάχιο υπ’ αρ.10, το οποίο βρίσκεται στα νότια της νήσου Κύπρου και θεωρείται «αμφιλεγόμενο» από την Τουρκία.

- Η Ελλάδα και η Κύπρος, ζήτησαν να χαρακτηριστεί η Τουρκία ως «χώρα απειλής» στο πρόσφατα εκπονημένο έγγραφο στρατηγικής άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία απέτρεψαν την αναγραφή του ονόματος της Τουρκίας στο έγγραφο, αλλά αν και δεν κατονομάζεται στο πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου στο έγγραφο, η Τουρκία αναφέρεται ως «απειλή».

Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι η Τουρκία έχει υποσχεθεί να καταργήσει τον «Φόρο Ψηφιακών Υπηρεσιών».

***

Αυτά τα τέσσερα παραδείγματα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: η Τουρκία δεν αντέδρασε καν σ’ αυτό που συνέβη. Στα ένδοξα κυβερνητικά ΜΜΕ, αυτές οι ειδήσεις είτε δεν έγιναν καθόλου, είτε τους δόθηκε θέση να βρεθούν μόνο με μικροσκόπιο.

Αυτοί που μέχρι χθες έκαναν φασαρία για τη «Γαλάζια Πατρίδα», αυτοί που έβγαλαν το στόλο από το Μαρμαρίδα όταν η Exxon Mobil προσπάθησε να κάνει γεωτρήσεις στο ίδιο τεμάχιο 10 πριν από δύο χρόνια και όσοι έστειλαν Τουρκικά πλοία σεισμικής έρευνας στα επίμαχα τεμάχια, σήμερα σιωπούν..

Ø  Τι έχει αλλάξει στην Ανατολική Μεσόγειο?

Ø  Τι έγινε, αυτή τη φορά αφαιρέσαμε τις αντιρρήσεις μας σχετικά με το τεμάχιο υπ’ αρ.10 που βρίσκεται στα νότια της νήσου Κύπρου?

Ø  Αναρωτιέμαι μήπως δεν είχαμε τόσο δίκιο, όταν φυσούσαμε τους ανέμους του πολέμου στην Ανατολική Μεσόγειο πριν από 2 χρόνια?

Ø  Αποδεικνύεται ότι το τεμάχιο, που πήραμε τον κίνδυνο να βρεθούμε σε στενή επαφή μεταξύ μας στη μέση της Μεσογείου, δεν ήταν τόσο σημαντικό?

Ø  Τι άλλαξε?

Ø  Το πιο σημαντικό, εσείς που μέχρι χθες δεν αφήνατε στάχτη στο μπάρμπεκιου, τι απέγινε η μηχανή προπαγάνδας που σώπασε αυτή τη φορά?

Ø  Τι γίνεται με την Ελλάδα και την Κύπρο, που θέλουν να συμπεριλάβουν την Τουρκία ως «απειλή» στο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Ένωσης?

Ø  Δεν είμαστε μια χώρα που διαπραγματεύεται την πλήρη ένταξη με την ΕΕ, έστω και τυπικά, και συνεργάζεται με την ΕΕ?

Ø  Πώς διαχειριστήκαμε τα προβλήματα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, που αποτελούσε πρόβλημα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας μέχρι χθες και το μετατρέψαμε σε πρόβλημα που περιλαμβάνει και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που εκτείνεται από το Αιγαίο μέχρι τη μέση της Μεσογείου?

Ας έρθουμε στη Συρία...

Τα πολεμικά τσεκούρια, που αποκαλύφθηκαν μέχρι χθες, όσον αφορά τη Συρία και τους Κούρδους, δεν φαίνονται αυτή τη φορά.

Δεν ήταν ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που μίλησε για νέα στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία πριν από μερικές εβδομάδες, ενώ ταυτόχρονα παραπονέθηκε τόσο για τη Ρωσία όσο και για τις ΗΠΑ?

Ούτε επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στη Συρία, ούτε σταμάτησαν εντελώς οι «τρομοκρατικές επιθέσεις κατά της Τουρκίας», που αποδείχθηκε ότι προκάλεσαν επιχείρηση στη Συρία. Μόλις τις προάλλες, ορισμένοι άμαχοι σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα της επίθεσης του PKK/YPG στο Αφρίν.

Αλλά από την άλλη, η Ρωσία, που μέχρι χθες είχε ενεργήσει λίγο πιο προσεκτικά, σήκωσε ξαφνικά το χέρι της. Είχε άμεση επαφή με το PKK/YPG, σε επίπεδο Υπουργού Εξωτερικών.

Ο ίδιος Ilham Amed και η αντιπροσωπεία του είχαν επισκεφθεί την Ουάσιγκτον στο παρελθόν, αλλά στην πραγματικότητα, δεν μπορούσαν να κάνουν πολλές επαφές υψηλού επιπέδου. Σε απάντηση, η Ρωσία ανέβασε το επίπεδό τους. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι για το PKK/YPG, η επαφή υψηλού επιπέδου με τη Ρωσία είναι πιο σημαντική από την επαφή υψηλού επιπέδου με τις ΗΠΑ. Γιατί η Αμερική είναι στη Συρία σήμερα, όχι αύριο. Ωστόσο, η Ρωσία είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης της Συρίας.

Ενδιαφέρουσα είναι και η σιωπή της Τουρκίας απέναντι σε αυτή την επαφή. Όσον αφορά τη Ρωσία, αποφεύγουμε να επισημάνουμε τις διαφορές μας με αυτήν τη χώρα.

Και τέλος, μια είδηση ​​από τις μέρες που κάναμε τον «Οικονομικό Απελευθερωτικό Πόλεμο». Το Υπουργείο Οικονομικών και θησαυροφυλακίου, που δεν έχει ούτε την παραμικρή εξουσία για αυτό το θέμα, υποσχέθηκε να καταργήσει τον «φόρο ψηφιακών υπηρεσιών», στον οποίο οι ΗΠΑ έχουν αντιρρήσεις από τότε που ψηφίστηκε στο κοινοβούλιο και επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία, με πρόσθετες τελωνειακούς δασμούς για το σκοπό αυτό.

Αυτός ο φόρος εκδόθηκε για εταιρείες όπως η Google, το Facebook και το Twitter, που συλλέγουν και δημοσιεύουν διαφημίσεις από τους πελάτες τους στην Τουρκία και έτσι παράγουν εισόδημα, αλλά δεν πληρώνουν τον φόρο επί αυτού του εισοδήματος στην Τουρκία.

Η Αμερική ήταν τόσο θυμωμένη που επιβλήθηκε ένας τέτοιος φόρος στις εταιρείες της, που ανταπέδωσε τόσο προς τις χώρες της ΕΕ όσο και την Τουρκία, η οποία επέβαλε παρόμοιο φόρο.

Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας, η εξουσία επιβολής και αφαίρεσης φόρων ανήκει αποκλειστικά και αποκλειστικά στην Τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση. Τώρα που περάσαμε στο Προεδρικό σύστημα δεν είναι δυνατόν τα υπουργεία ή ο πρόεδρος να προτείνουν νόμους στη Βουλή. Αν είναι να υπάρξει νομοθετική δραστηριότητα, αυτή γίνεται από τους βουλευτές.

Λοιπόν, πώς μπορεί το Υπουργείο Οικονομικών και Θησαυροφυλακίου να υποσχεθεί σε άλλη χώρα γι’ αυτό το θέμα ?

Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην περίφημη ομιλία του στις 22 Νοεμβρίου, στην οποία ανακοίνωσε σε όλους μας ότι βρισκόμαστε ακόμη σε έναν «Οικονομικό Απελευθερωτικό Πόλεμο», ενώ μιλούσε για το παρελθόν, είπε: «… Όταν προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τις δικές μας πολιτικές  και πολιτικές ασφαλείας, εκβιαστήκαμε».

Μάλλον μιλούσε για το παρελθόν, όχι για το παρόν.