Κομμουνιστική μελαγχολία

 

Το blog του Νίκου Δήμου

---

Οποτε σκέπτομαι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, μελαγχολώ.

Πώς έχει έτσι ξεμείνει το μοναδικό κόμμα του είδους στην Ευρώπη – ίσως και στον κόσμο. Θυμάμαι την εφηβεία μου όπου καταβρόχθιζα Μαρξ, Λένιν, Πλεχάνοφ. Ναι, πέρασα και από αυτή τη φάση, προτού δω τα πράγματα από κοντά, πριν από τη 17η Ιουνίου της Ανατολικής Γερμανίας, την Επέμβαση στην Ουγγαρία και την «Ανοιξη της Πράγας».

Στις 17 Ιουνίου 1953, μετά την καταστολή του κινήματος των εργατών στην Ανατολική Γερμανία (πρώτη εμφάνιση των ρωσικών τανκ), ο Μπρεχτ (ο δικός τους) είχε γράψει ένα φαρμακερό ποίημα με τίτλο «Η λύση». Μεταφράζω πρόχειρα:

Μετά την εξέγερση της 17ης Ιουνίου

Ο γραμματέας της Ενωσης των Συγγραφέων

Εβαλε να μοιράσουν φυλλάδια στη Λεωφόρο Στάλιν

Οπου μπορούσες να διαβάσεις

Οτι ο λαός είχε χάσει την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης

Και μονάχα με διπλή δουλειά

Θα μπορούσε να την ξανακερδίσει.

Αλλά δεν θα ήταν πιο απλό

Η κυβέρνηση να διαλύσει τον Λαό

Και να εκλέξει έναν άλλον;

Το 2013 απαντώντας σε ένα κείμενο του Αυγουστίνου Ζενάκου στο περιοδικό «Unfollow» που έγραφε: «Ας μη γελιόμαστε. Φιλελεύθεροι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. [... ] Γι’ αυτό η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να διασώσει τα φιλελεύθερα προτάγματα στην Ελλάδα είναι η Αριστερά. Οπως άλλωστε έκανε πάντα».

Η απάντησή μου τότε: «Με την πρώτη φράση συμφωνώ. Δυστυχώς. Εχοντας παλέψει δεκάδες χρόνια για τη διάδοση του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα (προσοχή: καμία σχέση με τον νεο-φιλελευθερισμό!), πρέπει να ομολογήσω την ήττα μου. Οι πραγματικοί φιλελεύθεροι στη χώρα μας μετριούνται στα δάχτυλα και δεν κατάφεραν ποτέ να επηρεάσουν σημαντικά τη δημόσια ζωή και σκέψη. Είναι φανερό πως από εδώ δεν πέρασε ο Διαφωτισμός.

Συμφωνώ ακόμα και με τη δεύτερη φράση. Πράγματι, οι αυθεντικοί αριστεροί θα έπρεπε να ήταν φιλελεύθεροι. Και ο Μαρξ ήταν παιδί του Διαφωτισμού και η απελευθέρωση του ανθρώπου από την εκμετάλλευση είναι φιλελεύθερο αίτημα.

Δυστυχώς η τρίτη με βγάζει από τα ρούχα μου. “Οπως έκανε πάντα”. Μα πάντα η Αριστερά έκανε το αντίθετο! Οσοι αριστεροί σκέπτονταν ελεύθερα (δηλαδή διαφορετικά) βρέθηκαν απομονωμένοι, κυνηγημένοι, αφορισμένοι, και συχνά νεκροί. Ακόμα και είδωλα της αριστερής διανόησης από τον Τρότσκι και τη Ρόζα Λούξεμπουργκ μέχρι τον Γκράμσι και τον Τσε, αντιμετώπισαν την κομματική “ορθοδοξία”. Να μη θυμηθώ τις “δίκες” της Μόσχας. Καμία παράταξη, παγκόσμια, δεν έχει κατασπαράξει τόσα στελέχη της.

Πάντα με μπέρδευε αυτό το δήθεν “κίνημα απελευθέρωσης”, που υποδούλωνε τα μυαλά. Στο όνομα της “ενότητας” έπεφτε η δογματική “γραμμή” και αλίμονο αν κάποιος την αγνοούσε».

Και έκλεινα γράφοντας:

«Σε έναν άλλο κόσμο (εκείνον, τον “εφικτό”), Αυγουστίνε Ζενάκο, η Αριστερά ίσως να είναι φιλελεύθερη. Σε αυτή εδώ τη γη και σε όλη την ιστορία της, ήταν δυστυχώς το αντίθετο. Σήμερα θαυμάζουμε την τριλογία “Ακυβέρνητες Πολιτείες” του Στρατή Τσίρκα, αλλά η τότε Αριστερά μας τον διέγραψε και ο Ζντάνοφ της εποχής, Μάρκος Αυγέρης, εκτόξευσε εναντίον του έναν λίβελο».

Και συνεχίζω σήμερα: Τι έχει αλλάξει από τότε; Οταν έπεσαν τα τείχη και είδαμε τα γκούλαγκ, ένα-ένα τα κομμουνιστικά κόμματα σε όλον τον κόσμο εξαφανίζονταν. Ή μεταμορφώνονταν σε άκρως καπιταλιστικά (όπως το ΚΚ της Κίνας) που παλεύει εναντίον των ΗΠΑ, για τα πρωτεία της παγκόσμιας οικονομικής δύναμης.

Εκτός από δύο: το ΚΚ της Βόρειας Κορέας, που επιτρέπει στον ηγέτη του να παίζει με πυραύλους και το δικό μας που ονειρεύεται ακόμη την απόλυτη δικτατορία. Την υπενθυμίζει σε κάθε του λόγο ο ηγέτης του: τη δικτατορία του προλεταριάτου.

Δεκάδες φορές, σε δεκάδες κράτη, εφαρμόστηκε και απέτυχε παταγωδώς. Ακόμη ελπίζουν;

Ο τρελός του χωριού μου είπε πως το 6% είναι και επαγγελματικά-οικονομικά εξαρτώμενα στελέχη-μέλη του ΚΚ...οι φίλοι και συμπαθούντες, 

είναι υπερδιπλάσιοι λόγω του συνδρόμου της μισαλλοδοξίας που βρίσκεται στο DNA των κατοίκων της σημερινής Ελλάδας ή Isnogood Syndrom

που είχε περιγράψει εξαιρετικά ο Μακαριστός Χριστόδουλος με το "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα"...ξέρουν και οι τσοπάνηδες του δημοκρα-

τικού-δημαγωγικού τόξου τα άπλυτα των οπαδών του Στάλιν, ξέρουν κι αυτοί τα λερωμένα των κοτζαμπάσηδων, πασάδων και μουλάδων κι έτσι

το τουρκοσοβιετικό τερατούργημα καλά κρατεί...οι 8 στους 10 βρίζουν 4 χρόνια και ψηφίζουν τους ίδιους σε μια Κυριακή, όλα βαίνουν στραβά !!!