Απο την Ευτυχία Φράγκου
Το βλέμμα μου πλανάται έξω από το μπαλκόνι και δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργούν και πώς αρχειοθετούνται στον εγκέφαλο τα γεγονότα του παρελθόντος.
Με ποιον τρόπο αυτά ανασύρονται και νιώθεις, ότι συμβαίνουν στο εδώ και στο τώρα.
Πώς μπορεί να ακούς τις φωνές, πώς γίνεται να φτάνουν στα ρουθούνια σου οι μυρωδιές, να νιώθεις την αφή αυτών που έφυγαν;
Και ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά. Η μνήμη σπάει το τζάμι του παραθύρου, προσπερνάει το πρώτο αντικείμενο της όρασης, καλπάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και γυρνάει χρόνια πίσω.
Είναι δύσκολο να περιγράψω τις μέρες αυτές.
Πώς περιγράφεις τη χαρά και την μεγάλη γιορτή;
Όλα ξεκινούσαν από τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, του προστάτη της Θεσσαλονίκης. Ουσιαστικά γιόρταζε κάθε σπίτι.
Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:www.wearewhatwedo.gr.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου