Του Θεόδωρου Καρυώτη
Αποφάσισα να μοιραστώ τις σκέψεις μου από την μακρινή Ουάσιγκτον, διότι ανησυχώ με τον τρόπο διακυβέρνησης του προέδρου των ΗΠΑ φοβούμενος ότι θα έχει συνέπειες και στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
Ένα ισχυρό ατού στο βιογραφικό του Τζο Μπάιντεν ήταν «μια πολύ μεγάλη εμπειρία στις διεθνείς σχέσεις», όπως γράφουν Αμερικανοί αναλυτές, αλλά τώρα τελευταία δείχνει να τα έχει κάνει μούσκεμα.
Ο Μπάιντεν προσπάθησε να εξηγήσει ότι ήταν υπέρ μιας εξωτερικής πολιτικής που θα καθησύχαζε τους συμμάχους, θα απέφευγε τα ερασιτεχνικά λάθη και θα αποκαθιστούσε τη ηγετική θέση των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή. Η πτώση του Αφγανιστάν έδειξε κάθε άλλο παρά αυτό.
Ένοιωσα μια τεράστια ανακούφιση όταν ο Τραμπ αναχώρησε από την Ουάσιγκτον αλλά τώρα βλέπω έναν συμπαθή αλλά πελαγωμένο πρόεδρο να μη τα καταφέρνει και ανησυχώ για το μέλλον του ελληνισμού που φαινόταν ότι έπαιρνε απάνω του και ο Ερντογάν έβλεπε να πλησιάζει το τέλος του καθώς έχανε ένα ισχυρό φίλο στην αμερικανική κυβέρνηση.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν έβλεπε μόνο την γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας αλλά έχοντας ευαισθησία στα ανθρώπινα δικαιώματα ενδιαφερόταν και για τις γυναίκες, τις φοιτήτριες και τα κορίτσια της Τουρκίας. Τώρα αυτές θα ξεχαστούν, όπως φοβάμαι ότι σύντομα θα ξεχαστούν και οι Αφγανές γυναίκες.
Ξαφνικά, όλα άλλαξαν και ο Τζο Μπάιντεν χρειάζεται τον φίλο των Ταλιμπάν, τον Ταγίπ Ερντογάν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ελληνικά συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου