Ενα ανάμεικτο αίσθημα φόβου και κοινωνικής υπευθυνότητας, δεν μου επέτρεψε ποτέ να αποκρύψω κάποιο εισόδημα. Έτσι, από τις 10.800 ημέρες που εργάστηκα συνειδητά (36 χρόνια επί 300 εργάσιμες τον χρόνο), το κράτος μου πήρε μέσω των φόρων ακριβώς τις μισές, δηλαδή τις 5.400 - με μάρτυρα την πάντα μισοάδεια τσέπη μου
Δημήτρης Ευθυμάκης
Ο πατέρας μου δεν ήταν οικονομολόγος, ένας μεροκαματιάρης του Δημοτικού ήταν. Φοβικός απέναντι σε μεγάλους οικονομικούς οργανισμούς, αριστοτέχνης διαχειριστής της καθημερινής μίζερης οικιακής μικροοικονομίας, μου είχε αφήσει ευχή και κατάρα. «Μακριά από την εφορία κι απ’ τις τράπεζες, δεν σε ξεχνούν ποτέ». Κληρονόμησα αυτή τη συμβουλή περισσότερο ως προγονικό ταμπού που με κατέτρεχε, παρά ως συνειδητή και λογικά επεξεργασμένη συνταγή διαχείρισης των οικονομικών μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου