Eλλάδα μου, 1821 – 2021

 Eλλάδα μου, 1821 – 2021

Νύχτες αλαφροίσκιωτες και μέρες ταραγμενες

με αλυσίδες η ψυχή και με θολούρα η σκέψη

ζωές που ξέχασαν να ζουν, γενιές απελπισμένων

και αιώνες που έγιναν θηλειά στη γη των πικραμένων.

Και κάπως έτσι ξαφνικά έσπασαν οι σιωπές

και βγήκε ανυπόταχτη στους δρόμους η ελπίδα

με αρματωσιά μικρού θεού, τους φόβους να ξορκίσει

και μια Ελλάδα ολόκληρη λεβάντα να μυρίσει.

Ανείπωτα τα δύσκολα, με μνήμες ζυμωμένα

αλλά οι αλήθειες μέτρησαν τα χρόνια τα χαμένα

και θύμωσαν και ξέσπασαν και πνίγηκαν στο αίμα.

αίμα ζεστό,αίμα γλυφό ,ποτάμι υγρού θανάτου.

και τα κουμπούρια ούρλιαζαν,οι μάνες προσευχόταν,

οι καβαλάρηδες σφιχτά τα λάβαρα κρατούσαν

και τα κορμιά τα άψυχα, δικαίωση ζητούσαν.

Σκληρές οι εικόνες της σκλαβιάς,πολλή οργή και πόνος

και οι ήρωες γίναν αετοί και χάθηκαν στο χρόνο

για μια Πατρίδα ζωντανή,ελεύθερη,γενναία

με γαλανόλευκη ομορφιά που έγινε σημαία

κι έναν σταυρό να ευλογεί του ανθρώπου τη θυσία

και κάπως έτσι όλα αυτά έγιναν ιστορία.

Ελεύθεροι και Έλληνες, κι εγώ νιώθω σπουδαία

βγαίνω στον ήλιο,χαίρομαι του κόσμου τα ωραία

ζω,ανασαίνω αισθάνομαι,

κάνω παιδιά, γερνάω

γυναίκα η Ελλάδα μη ξεχνάς

λιώνω στο φως, σκορπάω.

Ζωή Λογοθέτη - Σουκουλιά