Η προσφορά της Λευκάδας στην Επανάσταση του 1821

 

Ουρανία Σολδάτου Εκπαιδευτικός

«Δε σ’ ελησμόνησα, γλυκειά, πολυβασανισμένη

πατρίδα μου πανόρφανη. Μες στην καρδιά αναμμένη

βόσκει η αγάπη μου βαθιά τα έρμα σωθικά μου,

αφού δε βρίσκει τίποτε να κάψη ολόγυρά μου,

ανήμερη κι’ αχόρταγη μου τρώγει την ψυχή

κ’εμέ γηράζει ανώφελα κ’ εκείνη πάντα ζη.» (1)

Οι στίχοι αυτοί του αρματολού της Λύρας(2), του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι η απάντηση σε όσους έβλεπαν με δυσπιστία τον αγώνα των ραγιάδων απέναντι στην παντοδυναμία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η καταπίεση, οι διώξεις, οι αυθαιρεσίες μεγάλωσαν και θέριεψαν την αγανάκτηση και έφτιαξαν τον ήρωα Λευκαδίτη που αψήφησε τις τιμωρίες των Άγγλων, των δικών του κατακτητών, και έσπευσε να πολεμήσει για την ‘πανόρφανη και πολυβασανισμένη πατρίδα’ του.

Οι σύγχρονοι έκριναν την επανάσταση ως αγώνα τρελών, όπως τον αποκάλεσαν άλλωστε και οι ευρωπαίοι διπλωμάτες, αφού θυσιάστηκαν πάνω από 800.000 χιλιάδες ψυχές. Αγώνα απελπισμένων και αγανακτισμένων τον βλέπει ο ποιητής μας, αγώνα γιγάντων τον λέω εγώ. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στο λόγο που εκφώνησε στην Πνύκα στους μαθητές του Γυμνασίου Αθηνών τον Οκτώβριο του 1838 λέει χαρακτηριστικά:

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:aromalefkadas.gr