Η ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ

 

ΜΑΡΙΑ ΒΕΡΓΕΤΗ

'Οροθέτηση τής ποντιακής ταυτότητας

Στή δεκαετία του 1920 τό ελληνικό κράτος των πέντε περίπου εκατομμυρίων κατοίκων αντιμετωπίζει πρόβλημα ένταξης στην κοινωνική του δομή περισσότερων από 1.250.000 προσφύγων. Στήν άπογραφή του πληθυσμού  κατά τό 1928 ό αριθμός των προσφύγων παρουσιάζεται κάπως μικρότερος, γιατί παρατηρήθηκε Ιδιαίτερα ύψηλή θνησιμότητα στή διάρκεια των πρώτων μετά τόν εκπατρισμό χρόνων. Παράλληλα άρκετοί πρόσφυγες στήν περίοδο 1922-1928 μετανάστευσαν από τήν Ελλάδα προς άλλες χώρες, όπως ή Αίγυπτος, ή Γαλλία καί οί Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον κάποιες άπό τις οικογένειες εκείνες είχαν κατορθώσει να μεταφέρουν τμήμα τής περιου- σίας τους στήν Ελλάδα καί δεν κατοικούσαν σε συνοικισμούς προσφύγων, γι’ αυτό καί δεν άπογράφηκαν ώς πρόσφυγες. Οί πρόσφυγες άποτελοΰν πληθυσμούς με ελληνική εθνική ταυτότητα, οί όποιοι κατά τήν περίοδο 1912-1924 μεταναστεύουν εθελουσίως ή βιαίως άπό τόν εκτός των συνόρων  τού ελληνικού κράτους γεωγραφικό χώρο καταγωγής τους καί δεν τούς επιτρέπεται πλέον να επιστρέφουν μαζικά σ’ αυτόν. 

Τό κράτος στήν προσπάθειά του ν’ άνταποκριθεΐ στις πρακτικές άπαιτήσεις άδυνατεΐ να έγκαταστήσει τούς πρόσφυγες σύμφωνα με τόν τόπο καταγωγής τους, παρά τήν άρχική του πρόθεση καί προγραμματισμό.

Διαβάστε ΕΔΩ την συνέχεια του άρθρου: ejournals.epublishing.ekt.gr