Η δεκαετία του 1980 έφερε τούμπα τη ζωή πολλών, και τη δική μου. Από την Bentley του Ανδρεάδη με σοφέρ βρέθηκα με Vespa. Είναι η μοίρα όσων μπλέκουν με το Δημόσιο. Δεν παραπονιέμαι, ήταν ένα μάθημα που δεν έμαθα και μια εμπειρία που αντέχεται όταν είσαι στα σαράντα σου.
Για άλλους η τούμπα ήταν αντίστροφη. Ηταν τότε η εποχή που διαμορφώθηκε ο μετα-ΠΑΣΟΚ Νεοέλληνας. Εκείνοι που είχαν ωριμάσει πριν από το 1980 ήταν διαφορετικοί από τους κατόπιν. Οχι αναγκαστικά καλύτεροι αλλά πιο σκληραγωγημένοι, με λιγότερες απαιτήσεις. Αν δεν σέβονταν ιδιαίτερα την εξουσία, πάντως την υπολόγιζαν. Ηταν κυβερνήσιμοι.
Αυτοί που ήρθαν στα πράγματα το 1981 βρήκαν τα ταμεία γεμάτα και τη χώρα δίχως να χρωστάει. Το γλέντι που ακολούθησε και που έμοιαζε δίχως τέλος έφτιαξε γενιές με απαιτήσεις και αξιώσεις. Μπήκαμε για καλά στην εποχή των κεκτημένων. Από το σχολείο στο πανεπιστήμιο, τον χώρο εργασίας, τα χρόνια της σύνταξης. Διά βίου κεκτημένα. Εσπασε η σχέση προσφοράς και ανταμοιβής. Αντικαταστάθηκε από το «παίρνω γιατί το θέλω και μπορώ»! Γεννήθηκε τη δεκαετία του ’80 ο εξαγοράσιμος τεμπέλης, ο εκβιαστής ΠΑΣΟΚάνθρωπος με μαμή το ψέμα. Συνήθισαν κυβερνώντες και κυβερνώμενοι στο σύστημα της διακυβέρνησης διά της εξαγοράς. Γενιές μεγάλωσαν χωρίς να μάθουν ότι υπάρχουν και άλλα συστήματα. Ηταν η φυσική τάξη πραγμάτων. Αν όχι για όλους, όμως για πάρα πολλούς, αρκετούς για να γείρει προς τα εκεί η ζυγαριά.
Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου